Ssaki arktyczne
małe ssaki arktycznej tundry charakteryzują się wysokim współczynnikiem reprodukcji. Najbardziej godne uwagi są lemingi, które osiągają szczyt populacji co trzy do pięciu lat w niektórych regionach. Lemingi pozostają aktywne przez całą zimę, żyjąc pod śniegiem, gdzie żywią się korzeniami traw i gniazd; mogą nawet rozmnażać się pod cienką, ale izolacyjną warstwą śniegu. Kiedy populacja lemingów wzrasta, wiele roślin jest spożywanych i występuje duże nagromadzenie odchodów., Nagromadzenie obornika wokół NOR zwierzęcych z kolei stymuluje wzrost roślin, dodając azot i inne składniki odżywcze do gleby.
ze skrajnościami środowiskowymi tak wyraźnymi jak w Arktyce i z tak ograniczoną liczbą gatunków, często występują znaczne wahania w populacjach zwierząt. Lemingi są najbardziej znanym przykładem, ale populacje zwierząt, które żerują na lemingach—takich jak Jaegery (Stercorarius), sowy śnieżne i lisy—również rosną i opadają, ściśle śledząc wzrost i upadek swojej ofiary., Śnieżne sowy po prostu migrują do pasa lasów iglastych, gdy lemingi są rzadkie, ale populacje lisów znacznie spadają. Z drugiej strony, gdy występują szczyty w populacji lemingów, roślinność staje się rzadka, a duża liczba lemingów przenosi się na mniej gęsto zaludnione obszary.
charakterystycznymi dużymi roślinożercami arktycznej tundry są renifer (Rangifer tarandus) z Eurazji i Ameryki Północnej (gdzie są znane jako Karibu) oraz wół piżmowy (Ovibos moschatus) z Grenlandii i niektórych Kanadyjskich Wysp arktycznych., Zwierzęta te są dość duże, biorąc pod uwagę ciężkie środowiska, w których żyją. Większy rozmiar nadwozia daje przewagę adaptacyjną: powierzchnia jest mniejsza w stosunku do objętości, a tym samym mniejsza szansa na rozpraszanie ciepła na zewnątrz. Woły piżmowe są szczególnie dobrze wyposażone do przetrwania w zimnym klimacie ze względu na wyjątkowo grube powłoki. Renifery mają ostre kopyta i poroże, które umożliwiają im przecinanie śniegu w celu żerowania na porostach i roślinach kwitnących.,
niektóre Ssaki drapieżne podążają za sezonowymi wzorcami swojej zdobyczy, podczas gdy inne zdobywają pokarm w pobliżu swoich nor. Niedźwiedzie polarne są tak samo częścią środowiska morskiego, jak Tundra. W zimie spędzają większość czasu na kry polując na foki i inne zwierzęta, które gromadzą się w tych miejscach, aby się rozmnażać. Niedźwiedzie brunatne (Ursus arctos) chwytają ryby i małe ssaki, a lisy i wilki często podążają za niedźwiedziami, aby żerować na resztkach. Latem lisy i wilki znajdują się głównie na lądzie, gdzie wychowują swoje Młode i żywią się ptakami i małymi ssakami.,
wiele zwierząt tundrowych nosi białe kurtki zimą w ramach wyraźnych zmian fazy lato-zima w ubarwieniu; wśród nich są lisy, zające arktyczne i ptarmigany. Ten kamuflaż pomaga zarówno drapieżnikom, jak i ofiarom: drapieżniki mogą kraść bez wykrycia, a ofiara może łatwo ukryć się w śniegu. Biała sierść niedźwiedzi polarnych jest spowodowana wyspecjalizowanymi przezroczystymi włosami zwierzęcia, które odbijają światło widzialne.