od czasu, gdy zostały one po raz pierwszy wypowiedziane, słowa proroka Izajasza zostały wyryte, nawet osadzone w naszej świadomości. Są niezapomniane słowa, obciążone nie tylko znaczeniem, ale także nadzieją i obietnicą, słowa takie jak „’Bóg jest z nami' „(iz. 7: 14, TLB), „albowiem dziecię nam się narodziło” (iz. 9:6), „Każda Dolina będzie wywyższona” (iz., 40:4), i ” został zraniony za nasze występki, został posiniaczony za nasze winy; karcenie pokoju naszego było na nim, a jego ranami jesteśmy uzdrowieni „(iz. 53:5).
słowa tworzą obrazy, obrazy, ECHA; słabe, marne słowa tworzą słabe, marne obrazy; potężne, wyrafinowane, dobrze wykonane słowa tworzą potężne, wyrafinowane obrazy i głośne, ostre ECHA. To oczywiście wyjaśnia, dlaczego słowa Izajasza przemawiają do nas tak głośno, tak ostro—nawet po 27 stuleciach.
w wierszu swoim cierpiącym sługą, np. (iz ., 52:13-53:12), Izajasz przynosi obraz Mesjasza do lepszej rozdzielczości niż gdziekolwiek indziej w Starym Testamencie. Tylko ta część wystarczy, aby uzasadnić imię: „Prorok Ewangelii.”
Plus jego przepowiednia Cyrusa z imienia, półtora wieku przed podbiciem Babilonu przez króla Perskiego (iz. 44:28-45: 6), jest tak oszałamiająco specyficzny, że niektórzy uczeni przypisują wiele z Izajasza późniejszemu „drugiemu Izajaszowi”, pustemu stworzeniu tych, którzy nie mogą zobaczyć poza kruchymi intelektualnymi ograniczeniami ludzkiej wyobraźni.,
dzięki unikalnej mieszance żywych obrazów, niezrównanemu poetyckiemu rytmowi i równowadze, dramatycznym kontrastom przypominającym Beethovena i bogatemu splotowi głębokich tematów, które powracają w wyrafinowanym symfonicznym procesie ciągłego opracowywania i rozwoju, inspirowana Księga Izajasza jest godnym literackim nośnikiem boskich myśli, które są wyższe niż przyziemne, ponieważ niebiosa są wyższe niż Ziemia (zob. 55:9). Nawet w tłumaczeniu, które traci sugestywne sztuki słowne i aliteracje hebrajskiego, Księga Izajasza ma niewielu rówieśników w historii literatury, czy to świeckiej, czy Świętej.,
znamy Jego słowa, Tak wymowne, tak poetyckie, tak emocjonalne i potężne, ale czy znamy człowieka Izajasza i świat, w którym pisał, modlił się i prorokował? Gdy okrutne Imperium asyryjskie osiągnęło szczyt swojej potęgi, był to czas miażdżącego niebezpieczeństwa. Co gorsza, lud Judy, naród wybrany, pogrążał się coraz głębiej w moralnej słabości. Chciwość i nędza walczyły na ulicach. W walce o bogactwo lub przetrwanie jedni nadymali narkotyczne opary próżnej euforii, podczas gdy inni uschli w rozpaczy., Starając się zachować tożsamość swojego narodu poprzez wzięcie resztek ze stanu zaparcia i zakotwiczenie ich w rzeczywistości, Izajasz wezwał swój lud, aby ujrzał ich Boga, Świętego Izraela, Stwórcę nieba i ziemi, tego, który znał ich z imienia i który obiecał odkupić ich od ognia, ale tylko wtedy, gdy będą słuchać—i być posłusznymi.
Izajasz doradzał królom., Kiedy smukła nić linii resztek Boga ograniczała się do jednego miasta skazanego na zagładę przez asyryjskie legiony, prorocze słowa Izajasza wzmocniły Króla Ezechiasza do szukania cudu, który był jedyną nadzieją Jerozolimy (Izajasz 36, 37). Gdyby Jerozolima upadła, a nie Babilończycy sto lat później, asyryjska Polityka rozpraszania podbitych ludów mogłaby wyparować narodową tożsamość Judy. W ten sposób nie byłoby narodu żydowskiego, z którego powstałby Mesjasz, Zbawiciel świata.,
w tym kwartale przyglądamy się Izajaszowi, jego słowom, jego czasom, jego trudnościom, ale przede wszystkim jego Bogu, Bogu, który wtedy i dziś woła do nas: „nie bój się, bom cię odkupił, nazwałem cię imieniem Twoim, tyś mój” (Izaj. 43:1).