dotychczas nie zakładaliśmy nic o wartości temperatury odpowiadającej określonej objętości naszego płynu standardowego. Możemy zdefiniować jedną jednostkę temperatury jako każdą konkretną zmianę objętości naszego standardowego płynu., Historycznie, Fahrenheit zdefiniował jedną jednostkę (stopień) temperatury jako jedną setną wzrostu objętości ustalonej ilości standardowego płynu, gdy ogrzewał go od najniższej temperatury, jaką mógł osiągnąć, którą wybrał, aby nazwać 0 stopni, do temperatury swojego ciała, którą wybrał, aby nazwać 100 stopni. Temperatura zerowa Fahrenheita została osiągnięta przez zmieszanie soli z lodem i wodą. Nie jest to stan bardzo powtarzalny, więc temperatura topniejącego lodu (bez obecności soli) wkrótce stała się standardem kalibracji., W eksperymentach Fahrenheita temperatura topnienia lodu wynosiła 32 F. normalna temperatura dla zdrowej osoby wynosi obecnie 98,6 F; prawdopodobnie Fahrenheit miał lekką gorączkę, gdy robił swoje eksperymenty kalibracyjne. W każdym razie, ludzkie temperatury różnią się na tyle, że punkt Fahrenheita 100 stopni nie był zbyt praktyczny. Temperatura wrzenia wody, którą eksperymenty Fahrenheita postawiły na 212 F, stała się standardem kalibracji., Później, skala Celsjusza została opracowana z ustalonymi punktami na 0 stopni i 100 stopni w temperaturze topnienia lodu i temperaturze wrzenia wody, odpowiednio. Skala Celsjusza jest obecnie nazywana skalą Celsjusza od Andersa Celsiusa, Andersa, szwedzkiego astronoma. W 1742 roku Celsius zaproponował skalę, w której przedział temperatur między temperaturą wrzenia a temperaturą zamarzania wody podzielono na 100 stopni, jednak bardziej dodatnia liczba odpowiadała zimniejszemu stanowi.,
dalsza refleksja przekonuje nas, że równanie prawa Karola można uprościć, definiując nową skalę temperatury. Kiedy rozciągamy linię prostą w którymkolwiek z naszych wykresów volume-versus-temperature, zawsze przecina ona linię poziomą o tej samej temperaturze. Ponieważ nie możemy powiązać żadnego znaczenia z objętością ujemną, wnioskujemy, że temperatura przy objętości zerowej reprezentuje naturalny punkt minimalny dla naszej skali temperatury. Niech wartość \(t^*\) na tym przecięciu będzie \(t^ * _0\)., Zastępując naszą relację objętość-temperatura, mamy
\
lub
\
tak, że
\ &=n\beta \left(P\right) \\ &=n\beta \left(P\right)t \end{align=\]
gdzie stworzyliśmy nową skalę temperatury. Wartości temperatury w naszej nowej skali temperatury, T, są powiązane z wartościami temperatury w starej skali temperatury, \(T^*\), za pomocą równania
\