aparat przykłębuszkowy jest jednostką anatomiczną zlokalizowaną na hilusie kłębuszków i uważa się, że bierze udział w kontroli sprzężenia zwrotnego przepływu krwi przez nerki i szybkości filtracji kłębuszkowej. U ssaków składa się z tętnic kłębuszkowych i mezangium pozaglomerowego (Składnik naczyniowy) i plamki densa (Składnik rurowy)., Komórki ziarniste aparatu przykłębuszkowego są zmodyfikowanymi komórkami mięśni gładkich i uważa się, że są źródłem reniny. Występują one w elemencie naczyniowym, najliczniej w tętnicy aferentnej. Segment plamki densa dystalnego kanalika charakteryzuje się ściśle upakowanymi jądrami, podstawną lub boczną pozycją aparatu Golgiego i rozproszonymi mitochondriami, które wykazują niewielki związek ze zmniejszonymi infoldings błony podstawnej., Oprócz tych różnic morfologicznych, istnieją wyraźne różnice histochemiczne między plamką densa i sąsiednich segmentów dystalnych kanalików. Kontakt Tubule-naczynie wydaje się różnić w zakresie i ultrastruktury. Plamka densa tworzy rozległy i złożony kontakt z pozaglomerowym obszarem mezangialnym. Kontakt z tętnicami może polegać na prostym ułożeniu błony podstawnej. Histochemia fluorescencyjna i mikroskopia elektronowa wykazują spójne unerwienie monoaminergiczne aparatu przykłębuszkowego., Autoradiografia pokazuje, że aksony związane z aparatem przykłębuszkowym są w stanie włączyć egzogenny tritiated Noradrenaline. Zakończenia nerwowe obserwuje się na komórkach komponentu naczyniowego i rzadziej na kanalikach regionu aparatu przykłębuszkowego.