cele
W badaniu tym bada się skutki zmiany leczenia lekami blokującymi receptory beta-adrenergiczne z metoprololu na karwedilol i odwrotnie u pacjentów z niewydolnością serca (HF).
Beta-blokery poprawiają czynność komór i przedłużają przeżycie u pacjentów z HF., Ostatnio zasugerowano, że karwedilol ma bardziej wyraźny wpływ na frakcję wyrzutową lewej komory (LVEF) w porównaniu z metoprololem. Nie jest pewne, czy zmiana z jednego beta-blokera na drugi jest bezpieczna i prowadzi do jakiejkolwiek zmiany funkcji lewej komory.
metody
czterdziestu czterech pacjentów z HF z powodu niedokrwienia (n = 17) lub kardiomiopatii idiopatycznej (N = 27), którzy dobrze zareagowali na długotrwałe leczenie metoprololem (n = 20) lub karwedilolem (N = 24), zmieniono na równoważną dawkę odpowiedniego innego beta-adrenolityki., Przed i sześć miesięcy po zakończeniu leczenia wykonano echokardiografię, komorę radionuklidową i echokardiografię naprężeniową dobutaminy.
wyniki
sześć miesięcy po krzyżowaniu leczenia beta-blokerami LVEF Uległa dalszej poprawie zarówno po zastosowaniu karwedilolu, jak i metoprololu (karwedilol: 32 ± 3% do 36 ± 4%; metoprolol: 27 ± 4% do 30 ± 5%; oba p< 0,05 w porównaniu do wartości wyjściowych), bez różnic między poszczególnymi osobnikami. Nie było żadnych zmian w klasie funkcjonalnej New York Heart Association ani żadnych innych parametrów hemodynamicznych w spoczynku., Echokardiografia stresu dobutaminy wykazała bardziej wyraźny wzrost częstości akcji serca po wlewie dobutaminy u pacjentów leczonych metoprololem w porównaniu z pacjentami leczonymi karwedilolem. Po wlewie dobutaminy LVEF zwiększył się w grupie leczonej karwedilolem, ale nie w grupie leczonej metoprololem.
wnioski
Po zmianie leczenia z jednego beta-adrenolityki na drugi, poprawa LVEF u pacjentów z HF utrzymuje się. Pomimo podobnego długoterminowego wpływu na hemodynamikę w spoczynku, reakcja beta-adrenergiczna jest różna w obu terapiach.