Narodowa rozrywka
Stany Zjednoczone są uważane za rozwój kilku popularnych sportów, w tym niektórych (takich jak baseball, piłka siatkowa i koszykówka), które mają duże bazy fanów i, w różnym stopniu, zostały przyjęte na arenie międzynarodowej. Ale baseball, pomimo rozprzestrzeniania się gry na całym świecie i rosnącego wpływu azjatyckich i latynoamerykańskich lig i graczy, jest sportem, który Amerykanie nadal uznają za swoją ” narodową rozrywkę.,”Gra od dawna jest wpleciona w tkankę amerykańskiego życia i tożsamości. „To nasza gra”, wykrzyknął poeta Walt Whitman ponad sto lat temu, ” to główny fakt w związku z tym: gra Ameryki.”On poszedł wyjaśnić, że baseball
ma trzask, go, fling amerykańskiej atmosfery—należy tak samo do naszych instytucji, pasuje do nich tak znacząco, jak nasze konstytucje, prawa: jest tak samo ważny w sumie naszego historycznego życia. To miejsce, gdzie gromadzi się pamięć.,
być może Whitman wyolbrzymił znaczenie baseballu i jego zgodność z życiem w Stanach Zjednoczonych, ale niewielu twierdzi inaczej, że baseball był tylko zwykłą lub okazjonalną dywersją.
to nacjonalistyczne nastroje pomogły uczynić baseball ” grą Ameryki.”W dążeniu do uzyskania większej autonomii kulturowej Amerykanie pragnęli sportu, który mogliby uznać za wyłącznie swój własny., Podobnie jak Anglicy mieli krykieta, a Niemcy ich turnvereins( kluby gimnastyczne), gazeta sportowa ogłosiła już w 1857 roku, że Amerykanie powinni mieć „grę, która może być określana jako” sport rdzennych Amerykanów.”Potężne potwierdzenie baseballu jako sportu do wypełnienia tej potrzeby przyszedł w 1907 roku, kiedy specjalna komisja powołana przez A. G. Spalding, magnat sportowy, który wcześniej był gwiazda miotacz i wykonawczy z drużyny baseballowej, poinformował, że baseball nie winien absolutnie nic do Anglii i gry dzieci rounders., Zamiast tego Komisja twierdziła, że zgodnie z jej najlepszą wiedzą (wiedzą opartą na marnych badaniach i samoobsługowej logice) baseball został wynaleziony przez Abnera Doubledaya w Cooperstown w Nowym Jorku w 1839 roku. Ten mit pochodzenia był utrwalany przez dziesięciolecia.
w kraju składającym się z wielu grup etnicznych i religijnych, bez monarchii, arystokracji lub długiej i mitycznej przeszłości, doświadczenie grania, oglądania i mówienia o grach baseballowych stało się jednym z wielkich wspólnych mianowników narodu. W spostrzegawczych słowach brytyjskiej powieściopisarki Virginii Woolf zapewniło ono ” Centrum, miejsce spotkań dla różnorodnych działań ludzi, których rozległy kontynent izoluje, a których żadna tradycja nie kontroluje.,”Bez względu na to, gdzie ktoś mieszkał,” potrącenie i Ucieczka”,” Gra podwójna „i” ofiara bunt ” zostały przeprowadzone w ten sam sposób. Zjednoczenie baseballu w Stanach Zjednoczonych było widoczne w latach trzydziestych XX wieku, kiedy to grupa biznesmenów z Cooperstown wraz z przedstawicielami głównych lig założyła National Baseball Hall of Fame and Museum. Hall of Fame stał się quasi-religijną świątynią dla wielu Amerykanów, a od momentu powstania miliony fanów pielgrzymowały do Cooperstown, gdzie obserwowali „Relikty” —stare nietoperze, piłki i mundury-dawnych bohaterów.,
Wraz ze wzrostem industrializacji, znormalizowany czas zegarowy biura lub fabryki pozbawił ludzi wcześniejszego doświadczenia czasu w jego bogatych powiązaniach z godzinami dziennymi, naturalnymi rytmami pór roku i tradycyjnym kalendarzem kościelnym. Jednak dla Amerykanów otwarcie sezonu baseballowego oznaczało nadejście wiosny, regularna gra w sezonie oznaczała lato, a World Series oznaczała nadejście jesieni., W zimie fani baseballu uczestniczyli w „ligach gorących pieców”, wspominając o poprzednich meczach i wielkich i spekulując o tym, co miał do zaoferowania następny sezon.
World Series, zainaugurowany w 1903 roku, w którym mistrzowie amerykańskich i krajowych lig w postseason play-off, szybko zajął swoje miejsce obok czwartego lipca i Bożego Narodzenia jako jeden z najbardziej popularnych corocznych obrzędów. Seria była, jak powiedział magazyn Everybody w 1911 roku, ” kwintesencją i dopełnieniem najdoskonalszej rzeczy w Ameryce.”Każdy upadek pochłonął cały naród.,
terminy i zwroty baseballowe, takie jak „rzucił mi krzywą”, „jej prezentacja obejmowała wszystkie bazy” i „naprawdę jest na lewym polu”, wkrótce stały się częścią Narodowego słownictwa, więc zakorzenione jest baseball w zwykłej rozmowie Amerykanów. Podczas rządów prezydenta George 'a H. W. Busha, baseballisty podczas jego lat na Uniwersytecie Yale' a, prasa zagraniczna starała się przetłumaczyć rutynowe użycie przez prezydenta metafor baseballowych., Już w 1850 roku obrazy baseballu zaczęły pojawiać się w czasopismach, a w XX wieku popularny ilustrator Norman Rockwell często używał baseballu jako tematu do swoich okładek the Saturday Evening Post. „Casey at the Bat” i „Take Me Out To The Ballgame” pozostają jednymi z najbardziej znanych wierszy i piosenek, odpowiednio, wśród Amerykanów. Powieściopisarze i filmowcy często zwracali się do motywów baseballowych. Po połowie XX wieku, w tym samym czasie baseball na poziomie oddolnym rozpoczął odczuwalne zejście, Baseball fiction rozprzestrzenił się., Amerykańskie uczelnie i uniwersytety zaczęły nawet oferować kursy na literaturę baseballową, a Filmy baseballowe również się rozrosły. W 1994 roku Public Broadcasting System wydał nostalgiczny Baseball Kena Burnsa, prawdopodobnie najbardziej monumentalny historyczny dokument telewizyjny, jaki kiedykolwiek powstał.
podczas gdy baseball posiadał ogromne integracyjne moce, historia gry przeplatała się również z ważnymi społecznymi i kulturowymi podziałami i odzwierciedlała je. Aż do pierwszych dekad XX wieku, Klasy średniej ewangeliczni protestanci patrzyli na ten sport z głęboką podejrzliwością., Kojarzyli baseball, a przynajmniej profesjonalną wersję gry, z ne ' er-do-wells, imigrantami, klasą robotniczą, piciem, hazardem i ogólną awanturą. I odwrotnie, te właśnie cechy stanowiły przyczółek do wznoszenia się grup etnicznych z gett narodowych., Zwykle napotykając mniej dyskryminacji w baseballu (jak również w innych miejscach komercyjnych rozrywek) niż w bardziej” szanowanych ” zawodach, w 19 wieku irlandzcy i niemieccy Amerykanie byli tak rzucający się w oczy w zawodowym baseballu, że niektórzy obserwatorzy zastanawiali się, czy mają specjalną zdolność do gry.
przez krótki czas w 1880 roku, zanim segregacja rasowa stała się normą w Stanach Zjednoczonych, Czarni gracze rywalizowali z białymi w zawodowym baseballu. Po tym okresie Czarni musieli jednak wyrzeźbić odrębny świat baseballu., Dziesiątki czarnych drużyn zmierzyły się z lokalnymi drużynami półfinałowymi podczas burzy w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Meksyku i na Karaibach. Pomimo wysokiej jakości gry w baseball, gracze często angażowali się w różne formy klaunowania, które utrwalały dominujące stereotypy czarnych, aby przyciągnąć widzów. Od lat 20. do lat 50. istniały również osobne Czarne ligi zawodowe—Negro leagues, ale w 1947 roku Jackie Robinson przekroczył wieloletnią poprzeczkę w major league baseball., Ponieważ baseball był grą narodową, jego integracja rasowa miała ogromne znaczenie symboliczne w Stanach Zjednoczonych; w rzeczywistości poprzedził decyzję Sądu Najwyższego USA kończącą segregację rasową w szkołach (w 1954 W Brown przeciwko Radzie edukacji Topeka) i pomógł zapoczątkować ruch praw obywatelskich w latach 50. i 60. co więcej, w latach 80. i 90. ogromny napływ Latynosów do zawodowego baseballu odzwierciedlał zmieniający się skład etniczny kraju.,
AP
Baseball również przyczynił się do kształtowania amerykańskich koncepcji ról płciowych. Chociaż kobiety grały w baseball już w 1860 roku, ich zaangażowanie w sport ograniczało się w większości do roli widza., Aby przeciwstawić się reputacji awanturnika, promotorzy baseballu podjęli starania, aby zachęcić kobiety do udziału w meczu. „Obecność zgromadzenia pań oczyszcza moralną atmosferę spotkania baseballowego”, donosi The Baseball Chronicle, ” tłumiąc w ten sposób cały wybuch niewzruszonego języka, który tak często wywołuje emocje związane z konkursem.”Kiedy w XIX i pierwszej połowie XX wieku kobiety grały w drużynach barnstorming, prasa rutynowo określała je jako „Amazonki”, „dziwadła” lub ” oszustwa.,”W 1943 roku, podczas ii Wojny Światowej, kiedy obawiano się, że profesjonalny baseball może zostać zmuszony do zamknięcia, All-American Girls Professional Baseball League zadebiutowała. Po tym, jak ponad 600 kobiet miało okazję grać w baseball i zabawiać kilka milionów fanów, Liga rozpadła się w 1954 roku.
ale, nawet jeśli nie jest w stanie wyleczyć konfliktów wynikających z fundamentalnych podziałów społecznych, baseball wykazywał niezwykłą zdolność do podtrzymywania więzi., W 1850 roku młodzi rzemieślnicy i urzędnicy, często przesiedleni w mieście i odkrywając, że ich sposób życia zmienia się szybko w środku rewolucji przemysłowej, wyobrażali sobie siebie jako członków tak zwanego „Bractwa base ball”.”Podobnie jak ówczesne jednostki Ochotniczej Straży Pożarnej i milicji, nosili specjalne mundury, opracowywali własne rytuały, a grając w baseball, dzielili się potężnymi wspólnymi doświadczeniami. Rozgrywanie i oglądanie zawodów baseballowych wzmocniło również tożsamość zawodową, etniczną i rasową., Rzeźnicy, maszyniści, rysownicy, Murarze, a nawet duchowni organizowali kluby baseballowe. Podobnie jak Amerykanie irlandzcy, Amerykanie niemieccy i Afroamerykanie.
profesjonalny baseball „Jeśli jesteśmy przed wielkim miastem w niczym innym,” crowed Brooklyn Eagle już w 1862 roku, ” możemy pokonać ją w baseballu.”Fani swoje emocje zainwestowali w swoich profesjonalnych Reprezentantów. „Głęboki mrok zadomowił się nad miastem”, donosiła Gazeta Chicagowska w 1875 roku po tym, jak lokalne Białe pończochy zostały pokonane przez brązowe Pończochy St.Louis (Missouri)., „Przyjaciele odmówili uznania przyjaciół, kochankowie się rozeszli, a biznes został zawieszony.”Jeszcze pod koniec XX wieku, w epoce bardziej oddanej cynizmowi, sukcesy i porażki zawodowych zespołów nadal budziły silne uczucia wśród mieszkańców. Na przykład w latach 90., po doświadczeniu rozkładu miast i demoralizacji w poprzednich dwóch dekadach, Cleveland doświadczył Wielkiego odrodzenia obywatelskiego napędzanego częściowo sukcesem drużyny baseballowej Indian.,
znaczenie poszczególnych drużyn baseballowych i poszczególnych zawodników wykraczało poza miejscowości, które reprezentowali. New York Yankees, którzy w pierwszej połowie XX wieku byli kwintesencją wielkich miast, Wschodu, miejskiej Ameryki z jej wyrafinowaniem, etnicznej i religijnej heterogeniczności, stali się synonimem ponadnaturalnego sukcesu, podczas gdy St.Louis Cardinals pojawili się jako kwintesencja Mistrzów Środkowego Zachodu, małych miast i gospodarstw rolnych, wiejskiej Ameryki z jej prostotą, rustykalnością i staromodną protestancką jednorodnością., W 1920 roku Babe Ruth stał się kolosalnym półbogiem diamentu. Dla tych, którzy trudzą się na liniach montażowych lub siedzą przy biurkach w korporacyjnej biurokracji, Ruth ucieleśniała trwającą wiarę Ameryki w wzrost mobilności społecznej. Jego potężne home runs dostarczył żywy dowód, że ludzie pozostają panami własnego losu i że mogą nadal wznieść się od złych, wulgarnych początków do sławy i fortuny. Dla Afroamerykanów czarne gwiazdy, takie jak Satchel Paige i Josh Gibson, dostarczyły równie atrakcyjnych modeli indywidualnej inspiracji i sukcesu.,
Library of Congress, Washington, D.C. (LC-DIG-ppmsca-39089)
UPI/Bettmann Archive
Baseball parks became important local civic monuments and repositories of collective memories., Pierwsze parki zostały wybudowane w konstrukcji drewnianej, jednak w latach 1909-1923 około 15 klubów major league wybudowało nowe, bardziej trwałe parki ze stali i betonu. Budowle te były podobne do wielkich budynków publicznych, drapaczy chmur i terminali kolejowych dnia; miejscowi mieszkańcy dumnie wskazywali na nich jako dowód wielkości ich miasta i jego osiągnięć.,
widząc je jako odejście od hałasu, brudu i nędzy przemysłowego miasta, właściciele nadali pierwszym parkom pasterskie nazwy—Ebbets Field, Sportsman 's Park i Polo Grounds—ale wraz z budową symetrycznych obiektów multisportowych w latach 60.i 70. dominowały miejskie i futurystyczne nazwy, takie jak Astrodome i Kingdome., W nowej epoce budowy parków w latach 90. projektanci starali się odzyskać atmosferę dawnych czasów, projektując „parki retro”, które były czymś w rodzaju oksymoronu, ponieważ podczas gdy nowe parki oferowały fanom intymność dawnych parków, jednocześnie zapewniały nowoczesne udogodnienia, takie jak schody ruchome, klimatyzowane salony, nowoczesne systemy audiowizualne, Disneyowskie place zabaw dla dzieci i przestrzeń dla licznych punktów sprzedaży detalicznej. Rosnący wpływ korporacji na grę znalazł odzwierciedlenie w nazwach parków, takich jak Network Associates Stadium i Bank One Ballpark.,
Po około połowie XX wieku roszczenia baseballu do bycia grą w Ameryce opierały się na bardziej niepewnych podstawach niż w przeszłości. Sport musiał zmierzyć się z silną konkurencją, nie tylko ze strony innych sportów zawodowych (zwłaszcza piłki nożnej gridiron), ale jeszcze bardziej z ogromnej konwersji Amerykanów z publicznych do prywatnych, w domu dywersji. Frekwencja jako procent populacji spadła na wszystkich poziomach baseballu, mniejsze ligi stały się skorupą ich dawnych siebie, a setki drużyn semipro i amatorskich składało się., W latach 90.strajki zawodników, wolna Agencja, dysproporcje w konkurencji i rosnące koszty uczestnictwa w meczach przyczyniły się do nieszczęść major league baseball. Jednak baseball nadal wykazywał niezwykłą odporność; frekwencja w profesjonalnych grach poprawiła się, a frekwencja w mniejszych meczach ligowych była bliska rekordom II Wojny Światowej pod koniec wieku., Wraz z otwarciem XXI wieku, baseball nadal napotykał poważne problemy, ale sport ten zyskał na popularności na całym świecie, a mocne argumenty nadal można było postawić na baseball, który zajmuje szczególne miejsce w sercach i umysłach Amerykanów.
Benjamin G. Rader