bezgraniczna Biologia

noradrenalina jest katecholaminą o wielu rolach. Jest to hormon i neuroprzekaźnik najbardziej odpowiedzialny za czujne stężenie w przeciwieństwie do jego najbardziej chemicznie podobnego hormonu, dopaminy, który jest najbardziej odpowiedzialny za czujność poznawczą. Obszary ciała, które produkują lub są dotknięte przez noradrenergiczne są opisane jako noradrenergiczne. Jedną z najważniejszych funkcji noradrenaliny jest jej rola jako neuroprzekaźnika uwalnianego z neuronów współczulnych w celu wpływu na serce., Wzrost noradrenaliny z współczulnego układu nerwowego zwiększa szybkość skurczów w sercu. Noradrenalina również leży u podstaw reakcji walki lub ucieczki, wraz z epinefryną, bezpośrednio zwiększając tętno, wyzwalając uwalnianie glukozy z magazynów energii i zwiększając przepływ krwi do mięśni szkieletowych. Gdy noradrenalina działa jako lek, zwiększa ciśnienie krwi poprzez zwiększenie napięcia naczyniowego poprzez aktywację receptora α-adrenergicznego., Noradrenalina jest syntetyzowana z dopaminy przez β-hydroksylazę dopaminy w wydzielniczych granulkach rdzeniowych komórek chromafiny i jest uwalniana z rdzenia nadnerczy do krwi jako hormon. Jest również neuroprzekaźnikiem w ośrodkowym układzie nerwowym i współczulnym układzie nerwowym, gdzie jest uwalniany z neuronów noradrenergicznych w locus coeruleus. Działanie noradrenaliny odbywa się poprzez wiązanie z receptorami adrenergicznymi.,

rola epinefryny i noradrenaliny w czynności nerek

epinefryna i noradrenalina są uwalniane odpowiednio przez rdzeń nadnerczy i układ nerwowy. Są to hormony lotu/walki, które są uwalniane, gdy organizm jest pod ekstremalnym stresem. Podczas stresu większość energii organizmu jest wykorzystywana do walki z nieuchronnym niebezpieczeństwem. Czynność nerek jest tymczasowo zatrzymywana przez epinefrynę i noradrenalinę. Hormony te działają, działając bezpośrednio na mięśnie gładkie naczyń krwionośnych, aby je zwężać., Gdy tętnice aferent są zwężone, przepływ krwi do nefronów nerek zatrzymuje się. Hormony te idą o krok dalej i wywołują układ renina-angiotensyna-aldosteron, układ hormonalny, który reguluje ciśnienie krwi i nierównowagę Wody (Płynu).

inne leki hormonalne regulujące Osmoregulację

układ renina-angiotensyna-aldosteron (RAAS) stabilizuje ciśnienie krwi i objętość krwi przez nerki, wątrobę i korę nadnerczy.,

renina-angiotensyna-aldosteron

układ renina-angiotensyna-aldosteron (Raas) jest układem hormonalnym, który reguluje ciśnienie krwi i równowagę wodną (płynną)., Układ ten przechodzi przez kilka etapów w celu wytworzenia angiotensyny II, która działa w celu ustabilizowania ciśnienia krwi i objętości krwi. Renina jest wydzielana przez część kompleksu aparatu przykłębuszkowego i produkowana przez komórki ziarniste tętnic afferent i efferent. Renina jest krążącym enzymem działającym na angiotensynogen, wytwarzanym w wątrobie, przekształcającym go w angiotensynę I. wadliwe wytwarzanie reniny może powodować ciągłe obniżenie ciśnienia tętniczego krwi i pojemności minutowej serca., Po renina ułatwia wytwarzanie angiotensyny I, enzym konwertujący angiotensynę (ACE) przekształca angiotensynę i w angiotensynę II. angiotensyna II podnosi ciśnienie krwi przez zwężenie naczyń krwionośnych, a także wyzwala uwalnianie mineralokortykoidu aldosteronu z kory nadnerczy. To z kolei pobudza kanaliki nerkowe do ponownego wchłaniania większej ilości sodu. Angiotensyna II wyzwala również uwalnianie hormonu antydiuretycznego (ADH) z podwzgórza, co prowadzi do zatrzymywania wody w nerkach. Działa bezpośrednio na nefrony, zmniejszając szybkość przesączania kłębuszkowego., Tak więc, za pośrednictwem RAAS, nerki bezpośrednio kontrolują ciśnienie krwi i objętość. Z medycznego punktu widzenia ciśnienie krwi może być kontrolowane przez leki hamujące ACE (zwane inhibitorami ACE).

mineralokortykoidy

mineralokortykoidy są hormonami syntetyzowanymi przez korę nadnerczy, które wpływają na równowagę osmotyczną., Jeden z rodzajów mineralokortykoidów, znany jako aldosteron, reguluje poziom sodu we krwi. Prawie cały sód we krwi jest odzyskiwany przez kanaliki nerkowe pod wpływem aldosteronu. Ponieważ sód jest zawsze wchłaniany przez aktywny transport, a woda podąża za sodem, aby utrzymać równowagę osmotyczną, aldosteron zarządza nie tylko poziomem sodu, ale także poziomem wody w płynach ustrojowych. Aldosteron pobudza również wydzielanie potasu jednocześnie z wchłanianiem zwrotnym sodu., Natomiast brak aldosteronu oznacza, że sodu nie jest ponownie wchłaniany w kanalikach nerkowych; wszystko jest wydalane z moczem. Ponadto, dzienny ładunek potasu nie jest wydzielany w diecie; zatrzymanie jonów potasu (K+) może spowodować niebezpieczny wzrost stężenia K + w osoczu. Pacjenci z chorobą Addisona mają niewydolność kory nadnerczy i nie mogą wytwarzać aldosteronu. Stale tracą sód w moczu; jeśli zapas nie zostanie uzupełniony, konsekwencje mogą być śmiertelne.,

hormon antydiuretyczny

hormon antydiuretyczny lub ADH (zwany także wazopresyną) pomaga organizmowi oszczędzać wodę, gdy objętość płynów ustrojowych, zwłaszcza krwi, jest niska. Powstaje przez podwzgórze, ale jest przechowywany i uwalniany z tylnego płata przysadki mózgowej. Działa poprzez wstawianie akwaporyn w kanałach zbierających, promując reabsorpcję wody. ADH działa również jako zwężający naczynia krwionośne (zwężający naczynia krwionośne) i zwiększa ciśnienie krwi podczas krwotoku.,

Atrial Natriuretic Peptide Hormone

atrial natriuretic peptide (ANP) hormon obniża ciśnienie krwi, działając jako środek rozszerzający naczynia krwionośne (rozszerzający lub rozszerzający naczynia krwionośne). Jest uwalniany przez komórki w przedsionku serca w odpowiedzi na wysokie ciśnienie krwi i u pacjentów z bezdechem sennym. ANP wpływa na uwalnianie soli; ponieważ woda pasywnie podąża za solą, aby utrzymać równowagę osmotyczną, ma również działanie moczopędne. ANP zapobiega również reabsorpcji sodu przez kanaliki nerkowe, zmniejszając reabsorpcję wody (działając w ten sposób jako środek moczopędny) i obniżając ciśnienie krwi., Jego działanie hamuje działanie aldosteronu, ADH i reniny.