Pitagoras (ur. ok. 570 p. n. e., zm. ok.495 p. n. e.) – grecki matematyk, filozof i przywódca religijny.
podsumowanie Pitagorasa
Pitagoras był wpływowym filozofem, który mówi się, że jest jednym z pierwszych ludzi, którzy opisali siebie jako filozofa – co oznacza „miłośnika mądrości”. Jego życie i nauki wywarły głęboki wpływ na Platona, a przez Platona Pitagoras pomógł ukształtować zachodnią filozofię., Pitagoras jest dziś najbardziej znany ze swojego wkładu w matematykę, w szczególności twierdzenia Pitagorasa odnoszącego się do trójkątów prostokątnych-chociaż jest mało prawdopodobne, że sam opracował to twierdzenie. Źródła biograficzne dotyczące życia Pitagorasa są ograniczone i zostały napisane wiele lat po jego śmierci. W rezultacie trudno jest oddzielić fakt od mitu.
studia Pitagorasa
Pitagoras urodził się na Samos, greckiej wyspie. Uczył się u greckich i egipskich nauczycieli., Mówi się, że Pitagoras podróżował szeroko w poszukiwaniu wszelkiej dostępnej wiedzy, w tym być może Chaldejczyków i mędrców. Uważa się, że Pitagoras mógł podjąć inicjację w tajnych obrzędach religijnych zarówno w Grecji, jak i Egipcie. Pitagoras interesował się także muzyką (grał na lirze), poezją (zwłaszcza Homera), astronomią, muzyką i geometrią.
Pitagoras przebywał także w Babilonie, gdzie uczył się nauk matematycznych Babilończyków. Około 530 p. n. e. Pitagoras przeniósł się do Croton we Włoszech, gdzie stał się bardzo wpływową postacią w społeczeństwie., Jego Pitagoras fellowship przyciągnęło wielu zwolenników przyciągniętych do osobowości i Nauk Pitagorasa.
nauki religijne
Pitagoras asymilował różne tradycje religijne i stworzył nowy ruch religijny, który przyciągał różnych wyznawców.
nauki religijne Pitagorasa zawierały nacisk na wstrzemięźliwość i samokontrolę. Prawdopodobnie był wegetarianinem, oszczędny w diecie i opowiadał się za prostym stylem życia.,
Pitagoras był uważany za mistyka i nauczał swoich wyznawców różnych praktyk mistycznych, choć w tradycji Towarzystwa trzymano je w tajemnicy. Wiadomo jednak, że inicjatorzy musieli praktykować okresy ciszy, medytacji i introspekcji. Potencjalni kandydaci byli testowani pod kątem ich spokoju charakteru i spokoju, zanim zostali zainicjowani do wyższych eszelonów społeczeństwa.
u podstaw nauk Pitagorasa leżała wiara w duszę i próba uświadomienia sobie mistycznego pierwiastka w człowieku., Powszechnie uważa się, że wierzył w reinkarnację (transmigrację duszy) i mówi się, że znał niektóre z jego poprzednich wcieleń, w tym jedną jako piękną kurtyzanę. Ta wiara w reinkarnację była kluczowym elementem współczesnej religii Orfickiej, a Pitagoras natknął się na nią podczas studiów w świątyniach i szkołach mistycznych w Grecji i Egipcie. Ta teoria transmigracji może również obejmować poruszanie się między ciałami ludzkimi i zwierzęcymi. Według Ksenofanesa Pitagoras słyszał wołanie zmarłego przyjaciela w korze psa.,
tajne, Ezoteryczne nauki religijne były dostępne tylko dla wybranych inicjatorów, więc informacje i wiedza były ściśle ograniczone. Jednak tajemne praktyki i tradycje mistyczne wywarły silny wpływ na późniejsze tajne stowarzyszenia, takie jak Różokrzyżowcy i Masoni.
według wszystkich relacji przyjaźń i więzy społeczności Pitagorasa stworzyły silny ruch i poczucie braterstwa wśród jego członków. Jednak społeczność przyciągnęła również swoich wrogów., Być może ludzie zazdrośni byli wykluczeni lub martwili się o władzę i wpływy Pitagorasa. Nacisk Pitagorasa na prostotę i oszczędność życia mógł obejmować podkreślanie odpustów innych, co uczyniło ich niepopularnymi. Niektóre źródła sugerują, że Pitagoras krytykował życie niemoralne, jakie znalazł w Krotonie.
pewnego razu jego wrogowie rozpoczęli atak na społeczność Pitagorasa w jednej ze swoich świątyń, a zakon został stłumiony. To doprowadziło społeczność do podziemia, chociaż wiele osób nadal praktykowało tajne obrzędy.,
Pitagoras i matematyka
Pitagorasowi przypisuje się udowodnienie twierdzenia Pitagorasa – w trójkącie prostokąt suma kwadratu przeciwprostokątnej jest równa sumie kwadratów pozostałych dwóch stron.
czy Pitagoras udowodnił to twierdzenie jest dyskusyjne. Źródła sugerują, że znajomość tego twierdzenia była około przed czasem Pitagorasa w Babilonie i Indiach. Trudno powiedzieć, w jakim stopniu Pitagoras zaangażował się w matematykę, ale Platon chętnie kredytował Pitagorasa, być może w celu wzmocnienia jego nauk platońskich., Mimo to Pitagoras często przedstawiany był jako filozof z głęboką miłością do liczb i przekonaniem, że liczby wyjaśniają głęboką harmonię wszechświata.
uważa się, że tajne stowarzyszenie Pitagorasa wykorzystało Tetraktys – figurę 10 punktów ułożoną w celu utworzenia trójkątów i liczb o symbolicznym znaczeniu. Był używany jako mistyczny symbol, aby udowodnić boski porządek wszechświata. Cztery rzędy symbolizują cztery żywioły: ogień, powietrze, wodę i ziemię. Dziesięć punktów, będących jednością wyższego rzędu.,
modlitwa pitagorejczyków związana z Tetractysem.
„pobłogosław nas, Boska liczba, ty, który stworzyłeś bogów i ludzi! O Święty, Święty Tetraktysie, ty, który zawiera korzeń i źródło wiecznie płynącego stworzenia! Boska liczba zaczyna się od głębokiej, czystej jedności, aż do świętej czwórki; potem rodzi matkę wszystkich, wszystkich obejmującą, wszystkich ograniczającą, pierworodną, nigdy nie zakręcającą, nigdy nie męczącą świętą dziesiątkę, posiadaczkę kluczy wszystkich”.,
cytat: Pettinger, Tejvan. „Biografia Pitagorasa”, Oxford, Wielka Brytania – www.biographyonline.net. Opublikowane 3 sierpnia 2014. Ostatnia aktualizacja 22 lutego 2018 r.
Pitagoras: jego życie i Nauki
Pitagoras: jego życie i Nauki w Amazon.com
powiązane strony
wielcy myśliciele – wpływowi i wnikliwi myśliciele, którzy wnieśli znaczący wkład w dziedziny nauki, filozofii, literatury i nauk humanistycznych.,
Filozofowie – jedni z największych filozofów świata, w tym Sokrates, Platon, Kartezjusz, Kant, Spinoza i David Hume.
starożytni Grecy (VIII wiek p. n. e.do 1 n. e.) Znani ludzie okresu greki klasycznej. Poeci, mężowie stanu i prekursorzy demokracji. Obejmuje Platona, Arystotelesa, Sokratesa i Hipokratesa.
pokrewni ludzie
- Sokrates
- Platon
- Arystoteles