strona i jej zaplecze zmniejszyły się i zostały ostatecznie opuszczone, prawdopodobnie z powodu degradacji środowiska, chociaż sugerowano, że choroby, zmiany klimatyczne, stres społeczny i wojny mogły być czynnikami przyczyniającymi się do tego., Ludność stawiała znaczne wymagania w zakresie zasobów drewna na opał i budownictwo, a w pierwszych wiekach okupacji miasta oczyszczała lasy w górę terenu. W 1990 roku, w wyniku erozji i erozji pól w Cahokia, doszło do gwałtownych powodzi, które doprowadziły do upadku upraw i spadku ogólnej produkcji. Konsekwencje gospodarcze i społeczne były katastrofalne, prawdopodobnie prowadzące do głodu, utraty wiary w przywództwo, zwiększonej konkurencji o ziemię i regionalnych wojen., W tym okresie mieszkańcy dzięki ogromnemu wysiłkowi zbudowali szereg palisadowych drewnianych fortyfikacji-wyraźnych dowodów zewnętrznych zagrożeń, które wcześniej nie istniały. Miasto zostało powoli opuszczone, a jego mieszkańcy przenieśli się na wschód, południe i zachód, gdzie najprawdopodobniej zostali zasymilowani przez inne grupy rdzennych Amerykanów.,
dzięki uprzejmości Northwestern University (a Britannica Publishing Partner)Zobacz wszystkie filmy do tego artykułu
archeolodzy badali Cahokia od końca 19 wieku, ale tylko niewielki procent terenu został wykopany. Badacze próbowali ustalić, kiedy każdy kopiec został zbudowany i do jakich celów, jak i kiedy elity i wspólne dzielnice zostały ustanowione, jak różne klasy (na przykład robotnicy, rzemieślnicy i elity) oddziaływały na siebie i jak Cahokia oddziaływała z zapleczem, w tym z przedmieściami., Starali się również precyzyjnie określić liczbę osób, które żyły w Cahokia (szacunki wahają się od szczytu 8000 do 40 000) i skład zawodowy społeczeństwa. Na terenie ośrodka znajduje się odrestaurowana Wioska oraz informacje o miejscu. Działania konserwatorskie skupiły się na pozyskaniu większej liczby terenów Kopca dla państwowego miejsca historycznego i walce z erozją Kopca, w szczególności katastrofalnymi awariami stoków, które miały miejsce po wschodniej i zachodniej stronie Kopca mnichów od połowy lat 80.