Chuck Close, w całości Chuck Thomas Close, (ur. 5 lipca 1940 w Monroe w stanie Waszyngton, USA) – amerykański artysta, znany z bardzo pomysłowych technik malowania ludzkiej twarzy. Najbardziej znany jest ze swoich wielkoformatowych portretów fotorealistycznych.
Close zaczął brać lekcje sztuki jako dziecko i w wieku 14 lat zobaczył wystawę abstrakcyjnych obrazów Jacksona Pollocka, która pomogła zainspirować go do zostania malarzem. Studiował na University of Washington School of Art (B. A., 1962) oraz na Yale University School of Art and Architecture (B. F.,A., 1963; M. F. A., 1964), a w 1964 roku otrzymał stypendium Fulbrighta na studia w Wiedniu. Nauczając na Uniwersytecie Massachusetts w Amherst (1965-67), stopniowo odrzucał elementy ekspresjonizmu abstrakcyjnego, które początkowo charakteryzowały jego twórczość.
pierwsza indywidualna wystawa Close ' a obejmowała serię ogromnych czarno-białych portretów, które pieczołowicie przekształcił z małych fotografii w kolosalne obrazy., Powielał i powiększał zarówno mechaniczne wady fotografii—rozmycie i zniekształcenia—jak i wady ludzkiej twarzy: przekrwione oczy, złamane naczynia włosowate i powiększone pory. Aby wykonać swoje obrazy, Close nałożył na fotografię siatkę, a następnie przeniósł siatkę proporcjonalną na swoje gigantyczne płótna. Następnie nałożył farbę akrylową aerografem i zeskrobał nadmiar żyletką, aby powielić dokładne cienie każdej siatki na zdjęciu. Narzucając takie ograniczenia, bliscy mieli nadzieję odkryć nowe sposoby widzenia i tworzenia.,
przez całą swoją karierę Close nadal koncentrował się na portretach—od szyi do góry—opartych na wykonanych przez siebie fotografiach. Oprócz autoportretów, portrety były zazwyczaj przyjaciół, z których wielu było wybitnych w świecie sztuki. Obrazy te reprezentują bardzo ludzki, wadliwy pogląd na tematy, biorąc pod uwagę skalę uwagi poświęcanej niedoskonałościom, a jednocześnie prezentują dość wielki, ikoniczny pogląd na opiekunów, biorąc pod uwagę monumentalną i konfrontacyjną jakość prac. W latach 70. i 80. Close zaczął używać kolorów i eksperymentować z różnymi mediami i technikami., Jedna z technik polegała na symulacji procesu drukowania: używał tylko Cyjan, magenta i żółty i nakładał jedną warstwę koloru na płótno. Opracował jedną ze swoich najbardziej innowacyjnych technik „serii odcisków palców”, w której wytłoczył kciuk i palec wskazujący i przycisnął je do płótna, aby uzyskać subtelną gamę szarości. Patrząc z bliska, wiotkie wzory jego odcisków palców mogą być łatwo widoczne; z daleka metoda jest niezidentyfikowana, a odciski palców łączą się, tworząc iluzjonistyczną całość.,
w 1988 r.skrzep krwi kręgosłupa opuścił blisko prawie całkowicie sparaliżowany i przykuty do wózka inwalidzkiego. Urządzenie do trzymania szczotki przymocowane do nadgarstka i przedramienia pozwoliło mu jednak kontynuować pracę. W latach 90. zastąpił drobne detale swoich wcześniejszych obrazów siatką płytek pokrytych kolorowymi eliptycznymi i jajowatymi kształtami., Patrząc z bliska, każda płytka sama w sobie była abstrakcyjnym obrazem; widziane z dystansu płytki połączyły się, tworząc dynamiczną dekonstrukcję ludzkiej twarzy. W 1998 roku Museum of Modern Art w Nowym Jorku zorganizowało dużą retrospektywę portretów Close ' a. Close został nazwany Fotorealistą, minimalistą i Ekspresjonistą abstrakcyjnym, ale jak udowodniła retrospektywa z 1998 roku, jego zaangażowanie w jego unikalną wizję i ewoluujące techniki przeciwstawiają się łatwej kategoryzacji.,
Close kontynuował eksperymentowanie z portretami na początku XXI wieku, tworząc serię dużych dagerotypów, wczesną formę fotografii. Jego prace nadal pojawiały się na wystawach i wystawach zbiorowych, a wiele dużych muzeów nabyło jego prace do swoich zbiorów. W 2018 roku National Gallery of Art w Waszyngtonie ogłosiła jednak, że odwołuje zbliżającą się wystawę jego autorstwa z powodu oskarżeń o nadużycia seksualne ze strony kilku jego potencjalnych modeli. Mimo że przeprosił za niestosowne komentarze, Close zaprzeczył wszelkim bezprawnym działaniom.