rezerwa clawback jest klauzulą umowną zazwyczaj zawartą w umowach o pracę przez firmy finansowe, za pomocą której pieniądze już wypłacone pracownikowi muszą zostać zwrócone pracodawcy pod pewnymi warunkami. Termin ten jest również stosowany w sprawach upadłościowych, w których osoby mające dostęp do informacji poufnych mogły dokonać nalotu na aktywa przed złożeniem wniosku, a także w Medicaid, gdy państwo odzyskuje koszty opieki długoterminowej lub pokryło koszty leczenia z majątku zmarłych pacjentów Medicaid., Celem klauzuli jest zapewnienie pracodawcy lub powiernikowi możliwości ograniczenia premii, odszkodowania lub innego wynagrodzenia w przypadku katastroficznych zmian w biznesie, bankructwa i kryzysu krajowego, takiego jak kryzys finansowy z lat 2007-2008, oraz dla państw do odzyskania kosztów zarządzania usługami Medicaid.
premie pracowników są, w systemie clawback, związane w szczególności z wynikami (lub ich brakiem) produktów finansowych, które osoba(osoby) mogła stworzyć i / lub sprzedać w ramach swojej pracy, oczekując wysokiego zysku., Jeśli produkt rzeczywiście działa dobrze przez długi okres czasu i trwale poprawia charakter firmy, premie wypłacane osobie fizycznej mogą być zatrzymane przez osobę fizyczną. Jednakże, jeśli produkt nie powiedzie się i uszkodzi charakter firmy—nawet lata w dół linii od powstania produktu—firma ma prawo do odwołania, odzyskania lub w inny sposób odzyskać część lub całość kwoty bonusu., Jednak badania pokazują, że menedżerowie, którzy podlegają przepisom dotyczącym zwrotu, które są nowo wprowadzone w firmie, często próbują zrównoważyć zwiększone ryzyko zwrotu premii, żądając zwiększenia wynagrodzenia podstawowego, które nie podlega zwrotowi.
rozpowszechnienie rezerw na zwroty akcji wśród firm z listy Fortune 100 wzrosło z poniżej 3% przed 2005 r.do 82% w 2010 r. Rosnąca popularność przepisów clawback jest prawdopodobna, przynajmniej częściowo, ze względu na Sarbanes-Oxley Act z 2002 roku, który wymaga USA., Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) w celu dochodzenia zwrotu motywacyjnego odszkodowania od kadry kierowniczej wyższego szczebla, która jest zaangażowana w oszustwo. W praktyce Komisja Papierów Wartościowych i Giełd wyegzekwowała swoje uprawnienia w zaledwie niewielkiej liczbie przypadków.
ustawa Dodd-Frank z 2010 nakazuje, że SEC wymagają, aby amerykańskie spółki publiczne uwzględniały przepis clawback w swoich umowach o odszkodowanie, który jest wyzwalany przez wszelkie przekształcenia księgowe, niezależnie od winy(podczas gdy przepisy clawback na Sarbanes-Oxley Act stosuje się tylko do celowego oszustwa)., Od połowy 2015 roku ta część ustawy Dodda-Franka nie została jeszcze wdrożona.
Implikacjedytuj
Zwykle celem przepisu clawback jest zniechęcenie menedżerów do publikowania nieprawidłowych informacji księgowych. Badania naukowe wskazują, że dobrowolnie przyjęte przepisy clawback wydają się skuteczne w ograniczaniu zarówno celowych, jak i niezamierzonych błędów księgowych., W tym samym badaniu stwierdzono również, że inwestorzy mają większe zaufanie do sprawozdań finansowych firmy po przyjęciu clawback i że rady dyrektorów przywiązują większą wagę do liczb Księgowych w premiach dla kadry kierowniczej po wprowadzeniu clawback(tj. płaca za wzrost wrażliwości na wyniki).,
zgodnie z artykułem z grudnia 2010 r.w New Yorker magazine, zjawisko clawback stosowane przez banki i inne grupy finansowe bezpośrednio i/lub pośrednio odpowiedzialne za kryzys finansowy zostało wykorzystane przez głównych administratorów tych instytucji w celu udowodnienia, że obecnie podejmują one konkretne działania samoregulujące, aby zarówno zapobiec kolejnemu kryzysowi (rzekomo dezorientując rodzaje podejrzanych zachowań dotyczących produktów inwestycyjnych wykazywanych przez ich obywateli w przeszłości), jak i odpowiednio ukarać wszelkie potencjalne przyszłe działania o podobnym charakterze., Jednak w artykule „New Yorker” (w którym przytacza się kilku zawodowych ekonomistów, którzy zgadzają się z jego perspektywą), że jest prawdopodobnie mało prawdopodobne, aby któryś z tych wyników stał się prawdą, a Artykuł „New Yorker” sugeruje również, że ludzie wysuwający ten argument mogą nawet nie wierzyć w to, ale zamiast tego promują go jako rodzaj taktyki public relations, dopóki skutki kryzysu finansowego nie znikną i podobne (być może niemal identyczne) nadużycia systemu finansowego mogą powoli i spokojnie wznowić się, przy minimalnym lub żadnym wykryciu przez siły zewnętrzne.