tak łatwo odnaleźć się w muzyce Franza Schuberta., Jego niezrównany dar liryzmu czyni go tak przystępnym, tak zrozumiałym; i czujemy się wciągnięci w jego muzyczny świat—w moim przypadku, w bardzo młodym wieku.
ale teraz, dzięki mądrości moich lat, moje uznanie dla Schuberta pogłębiło się. W tym muzycznym świecie koloru i melodyjnego piękna tkwi bowiem potężna głębia tajemnicy, światła i ciemności, głębia wykraczająca poza lata młodego geniusza, który żył tylko do 31 roku życia.,
w styczniu 2013 roku, z okazji 215.rocznicy urodzin Schuberta, pomyślałem, że to dobry czas, aby podzielić się swoimi przemyśleniami na temat jednego z moich ulubionych kompozytorów wszech czasów.
czy Schubert należy do Panteonu Wielkich? Z całą pewnością tak, dla uszu i serca tego słuchacza. To, co łatwo uchwycić i cieszyć się, być może mamy tendencję do lekceważenia. Ale z Schubertem jest coś więcej – o wiele więcej!,
Większość melomanów obeznanych ze znanymi wariacjami na temat pstrąga lub Die Forelle, które zawarte są w nazwanym ich imieniem kwintecie, może być emocjonalnie nieprzygotowana na nieporównywalne wariacje na temat śmierci i Panny, w tytułowym kwartecie Smyczkowym d – moll, w którym-w pierwszej części-Schubert rozwija Prosty motyw malejący w intensywnym wylewie bólu i smutku, a następnie przenosi tę prostą melodię przez całą gamę nastrojów, budując namiętny szał przed ostatecznym spokojnym rozstrzygnięciem.,
mniej słuchaczy zna jeszcze wariacje na temat Sei mir gegrüßt, zawarte w późnej fantazji na skrzypce i fortepian – długotrwałej i przejmującej medytacji nad jedną z najbardziej wpływowych melodii Schuberta. Lekkość i ciemność, lekkość i głębia., To właśnie bliskość tych dwóch światów sprawia, że muzyka Schuberta jest tak wielka i prowadzi nas do warunków koniecznych dla interpretatora jego muzyki. Ona lub on musi mieć, po pierwsze, wrodzoną zdolność do szybkiego przełączania się między terrorem a liryzmem, często z jednego taktu na drugi!
Franz Schubert wyróżniał się w każdym gatunku muzycznym, pisząc kwartety smyczkowe, które można ustawić obok największych Haydna i Mozarta, symfonie, które można porównać do Beethovena, i utwory na fortepian, które utorowały drogę Schumannowi i Chopinowi.,
w czasach, gdy Beethoven produkował jedynie znakomite kwartety smyczkowe w stylu klasycznym, Schubert wyprodukował kwintet smyczkowy C-dur, być może najpiękniejszy utwór kameralny, jaki kiedykolwiek skomponował. Z pewnością należy do ostatnich kwartetów Beethovena, a także do własnego kwintetu smyczkowego g-moll Mozarta. Mogę szczerze powiedzieć, że ma moc, aby zmienić swoje życie, ponieważ w rzeczywistości zmieniło moje. Gdyby nie napisał nic więcej, Schubert zostałby uwieczniony.
Schubert był jednak pierwszym i największym kompozytorem w historii., Jego 615 piosenek reprezentuje przepływ nieskazitelnej melodii i mrocznych undercurrents duszy, bez porównania w historii muzyki. Die Winterreise to świat sam w sobie melodyjnego piękna, duchowych udręk, ponurej utraconej miłości i chłodu ręki śmierci. Nie było lepszego interpretatora Pieśni Winterreise niż Dietrich Fischer-Dieskau, który splata wiele nastrojów piękna w epopeję smutku, przyćmioną śmiercią., Oto on z wielkim pianistą Alfredem Brendelem:
w czasie ostatniej choroby Beethovena w jego rękach znalazł się zbiór pieśni Schuberta, a po ich zbadaniu zawołał: „Zaprawdę, Schubert posiada boski ogień.”Schubert stał z wieloma innymi przez długi czas wokół łoża śmierci Beethovena. Inwalidzie podano nazwiska swoich gości i uczynił słabe znaki do nich rękami. O Schubercie powiedział: „Franz ma moją duszę.”
Liszt nazwał Schuberta ” najbardziej poetyckim muzykiem, jaki kiedykolwiek był.,”Schumann był równie pochlebny, mówiąc, że” ołówek Schuberta był zanurzony w promieniach księżyca i w płomieniu słońca.”
sześćset piętnaście piosenek!, Operując całym spektrum emocji, od tętniącej życiem i zabawnej „Die Forelle”, po świecącą Abendrot (dosłownie wieczorną czerwień, ale przedstawiającą poświatę pięknego zachodu Słońca, śpiewaną tu przez niezrównanego Fritza Wunderlicha:
i która może nie zakochać się w Sylwii Schuberta, opartej na tekście z szekspirowskiej komedii „dwaj panowie z Werony”, zwłaszcza gdy śpiewa ją Fritz Wunderlich. Uderza nas pozornie niewyczerpane źródło inwencji melodycznej!,
wyobraź sobie, że do tego: dziewięć symfonii, 22 utwory na kwartet smyczkowy, 36 utworów na fortepian solo, 45 utworów sakralnych, 18 utworów na scenę i ponad 200 innych różnych utworów instrumentalnych i wokalnych. A wszystko w wieku 31 lat.
Schubert zmarł pozostawiając blisko 1000 kompozycji, z których prawie wszystkie naznaczone są jego charakterystycznym geniuszem. Zakładając, że zaczął pisać w wieku 16 lub 17 lat, wypełnił to, co teraz, w jego pełnych, opublikowanych pracach, składa się z 41 tomów folio., W 1815 roku, w wieku osiemnastu lat, skomponował 20 000 miar muzyki, pisząc snop snopa, jak zbierał Zboże podczas żniw. Zaprawdę, Jak to Schumann ujął: „zrobił wystarczająco dużo.”
Franz Schubert był, ponad wszelką wątpliwość, najbardziej płodnym i oryginalnym melodistą, jaki kiedykolwiek żył, i jest pierwszym z wielkich kompozytorów zarówno w randze, jak i w czasie. Niemiecka pieśń ludowa odnalazła w nim swoją najwyższą i najwspanialszą nobilitację; dzięki niemu starożytna niemiecka tradycja pieśni ludowej ożyła na nowo, oczyszczona i przemieniona przez sztukę.
ale gdyby tylko na tym się skończyło!, Co z fortepianowym Impromptus, op. 90 i 142, z pewnością jednym z największych krótkich utworów fortepianowych, jakie kiedykolwiek napisano, z których każdy eksploruje inny nastrój i razem tworzy encyklopedię XIX-wiecznego stylu fortepianowego;
czy Symfonia nr 8 (niedokończona), zawierająca w części pierwszej więcej tragedii i patosu niż większość kompozytorów mogłaby stworzyć całość;
Czy (Wielka) Symfonia nr 10., 9, o którym Schumann powiedział: „Tu, oprócz doskonałego muzycznego opanowania techniki kompozytorskiej, jest życie w każdym włóknach, kolor w najdrobniejszych odcieniach, czyli wszędzie, najostrzejsze wytrawianie szczegółów, a wszystko to zalane romantyzmem”;
albo jak możemy zapomnieć o mozartowskim rytmie V Symfonii, czy Sonacie Fortepianowej B-moll Op 90?
teraz słyszę je wszystkie inaczej niż za młodu. Skąd przyszedł do tego młodego kompozytora o skromnym pochodzeniu i dojrzałości ponad jego lat, Muza tak pełna mądrości, duchowej i intelektualnej głębi?, Zadałem sobie te same pytania, gdy odwiedziłem Dom Schuberta, daleko w dziewiątej dzielnicy Wiednia, z uczonym Schuberta, Dr Reinhardtem Wizmanem. Fragmenty tych wszystkich wielkich dzieł grały mi w głowie, gdy przechodziłem przez małe pomieszczenia, w których Schubert miał żyć ponad połowę swojego życia.
przychodzi taki czas w naszym życiu, kiedy mamy wielkie szczęście, kiedy zaczynamy pełniej rozumieć, co to znaczy być naprawdę „wielkim.”Jak kiedyś ujęła to nagrodzona Pulitzerem historyk Barbara Tuchman: „wiem” wielkość, kiedy to słyszę; nie muszę tego wyjaśniać.,”
w dramacie egzystencjalnym Woody 'ego Allena” zbrodnie i wykroczenia ” z 1989 roku wielki filmowiec starannie wybrał ścieżkę dźwiękową wykorzystywaną w scenach prowadzących do śmierci Dolores i odkrycia jej ciała przez Judah. Z 15 kwartetu smyczkowego Franza Schuberta wybrał partie Allegro molto moderato (m.in. kropkowane rytmy otwarcia). Choć Schubert miał tylko cztery instrumenty do pracy, muzyka jest niemal przerażająca w swojej intensywności. Woody Allen zrozumiał., Był to ostatni kwartet Schuberta, deklamacja utraconej miłości, nieuchronność śmierci i terror samotności kompozytora. Przemawia głęboko do nas wszystkich, a przynajmniej myślę, że powinno.
Co jest takiego wspaniałego w Schubercie? Jeśli teraz nie znasz odpowiedzi, z czasem – zapewniam cię-powinieneś.