Po śmierci Jerzego Waszyngtona w 1799 r. Opłakujący Amerykanie nosili czarne opaski z krepy. Biły dzwony kościelne. A w Mount Vernon, posiadłości pierwszego prezydenta, napisał gość: „każdy był dotknięty, ale nikt tak bardzo, jak jego domownicy w każdym wieku.”
albo tak dalej. Washington ' s „domestics” byli niewolnikami robotników., I chociaż obiecał w swojej woli uwolnić wszystkich swoich pracowników, kiedy umarł, tylko jeden z nich natychmiast wyszedł na wolność i prawie połowa zniewolonych ludzi w Mount Vernon pozostała w niewoli przez dziesięciolecia. Powodem tego jest Prawo, małżeństwo i rodzina, które nie zgadzały się ze zmieniającymi się poglądami patriarchy na temat niewolnictwa.
podobnie jak prawie wszyscy zamożni właściciele ziemscy w Wirginii, George Washington posiadał niewolników, którzy pracowali na jego ziemi. Pierwsze zniewolone robotnice otrzymał po śmierci ojca w 1743 roku., Washington, mając wówczas zaledwie 11 lat, miał 10 zniewolonych ludzi, a do czasu, gdy poślubił Marthę Custis w 1759 roku, zakupił co najmniej osiem kolejnych.
W tym czasie ojciec młodej kobiety miał zapewnić posag, dar pieniędzy, ziemi i innych aktywów, nowemu mężowi. Jeśli zmarł przed nią, żona miała prawo do jednej trzeciej jego majątku, znanego również jako” trzecia Wdowa „lub” udział dowera”, przez resztę życia., Żyła z wpływów z jej majątku, a kiedy zmarła, pieniądze i majątek wróciły do spadkobierców jej zmarłego męża.
akcja dower została zaprojektowana, aby chronić kobietę przed ubóstwem, jeśli zostanie wdową, ale mimo że technicznie była jej, natychmiast stała się jej mężem, aby zarządzać, gdy ponownie wyszła za mąż.
READ MORE: When One of George Washington ' s Enslaved Workers Escaped to Freedom
George Washington with Martha Washington and her two wnuks., Uważa się, że sługą w kącie jest William Lee, jedyny zniewolony człowiek należący do Waszyngtonu, któremu natychmiast przyznano wolność. (Credit: the Library of Congress)
udział Marthy dower był ogromny i uczynił ją jedną z najbogatszych kobiet Wirginii. Kiedy zmarł jej zmarły mąż, Daniel Parke Custis, dwie trzecie jego majątku automatycznie przeszło na ich najstarszego syna, Johna, który był nieletni. Druga trzecia—w tym Zniewoleni ludzie-udała się później do Waszyngtonu, aby zarządzać., Zniewoleni ludzie i wszystkie ich dzieci były uważane za część akcji dowera i chociaż mieszkali w posiadłości Washingtona i służyli mu, byli technicznie trzymani w zaufaniu dla dzieci Marthy. Gdy się pobrali, Marta sprowadziła ze sobą 84 niewolników.
według standardów swoich czasów Waszyngton traktował swoich zniewolonych pracowników lepiej niż większość. Ale oczekiwał od nich więcej niż przeciętny niewolnik, tym bardziej, że zaczął używać swojej plantacji jako swego rodzaju eksperyment wydajności., Przyszły prezydent wypróbował nowe techniki rolnicze, ściśle monitorował produkcję swoich niewolników w związku z wydajnością gospodarstwa. Bił, bił i oddzielał ludzi od ich rodzin jako karę. Waszyngton bezlitośnie ścigał zbiegłych niewolników i omijał prawa, które pozwoliłyby jego zniewolonym robotnikom na wolność, gdyby zdołali uciec do sąsiednich państw.
z biegiem lat ewoluowało myślenie Waszyngtonu o niewolnictwie. W czasie wojny o niepodległość poczuł się bardziej nieswojo z myślą o zakupie i posiadaniu innych ludzi., Choć w teorii popierał abolicję, nigdy nie próbował jej w praktyce. Jego plantacja, bogactwo i pozycja w społeczeństwie zależały od zniewolonych robotników. I, jak zaznaczono w książce Erica Armstrong Dunbar, nigdy nie złapany: The Washingtons nieugięty pościg za uciekającą niewolnicą, Ona Judge, kiedy jeden z niewolników Marthy uciekł na wolność w 1796 roku, Waszyngton spędził ostatnie trzy lata swojego życia próbując zmusić ją do powrotu.
jak pisze historyk Henryk Wiencek, jego sprzeczne postawy wobec niewolnictwa są „jedną z tajemnic jego życia.,”Te sprzeczności wpisały się również w jego wolę. Chociaż Wola zawierała niesłychany rozkaz uwolnienia zniewolonych robotników, przewidywała, że pozostaną z Martą do końca jej życia.
Martha Washington (Credit: Fine Art Images/Heritage Images/Getty Images)
uwolnienie ich, napisał, ” będzie uczestniczyć w takich nie do pokonania trudności przez ich mieszankę z dower Murzynów, aby wzbudzić najbardziej bolesne sensations…to zmanipuluj ich.,”Tłumaczenie: to byłoby zbyt skomplikowane, aby uwolnić zniewolonych ludzi, więc zamiast tego będą one własnością Marthy tak długo, jak będzie chciała.
skoro formalnie nie był właścicielem zniewolonych ludzi, które odziedziczyła Martha, nie powiedział, że powinni zostać uwolnieni. Zamiast tego użył ich, aby usprawiedliwić ciągłe zniewolenie innych.
Po śmierci Washingtona Martha uwolniła tylko jedną osobę: Williama Lee, celebrytę Wojny Rewolucyjnej, który był jedyną zniewoloną osobą, którą George powiedział, że powinien natychmiast otrzymać wolność., Ale nie uwolniła pozostałych, dopóki nie przekonała się, że spiskują przeciwko niej.
Po co najmniej jednym pożarze i pogłoskach, że zniewolona osoba chciała ją otruć, uwolniła resztę zniewolonych pracowników George ' a około rok po jego śmierci. Po prostu zbyt ryzykowne było trzymanie” restywnych ” zniewolonych ludzi, którzy tęsknili za wolnością wśród tych, których odziedziczyła, sugerowała przyjaciołom, takim jak Abigail Adams.
ale czy to był naprawdę powód?, Historyk Marie Jenkins Schwartz sugeruje, że prawdziwa motywacja Marthy była finansowa i że uważała, że dbanie o zniewolonych pracowników męża jest pijawką pieniędzy z majątku swoich dzieci. Tak czy inaczej, uwolnienie zniewolonych pracowników George ' a nie było tak skomplikowane, jak prezydent zasugerował w swoim testamencie. W styczniu 1801 opuścili Mount Vernon jako wolni mężczyźni i kobiety.
153 osoby, które odziedziczyła Marta, nie miały tyle szczęścia. Zostały rozdzielone między jej dzieci, gdy zmarła w 1802 roku., Żadne z dzieci Marthy nie uwolniło więcej niż kilku zniewolonych robotników lub ich dzieci podczas ich życia. Martha nigdy nie uwolniła zniewolonego mężczyzny, którego miała, nawet oddając go wnukowi. Poglądy George ' a na temat niewolnictwa mogły być zaawansowane, ale jego rodzina najwyraźniej ich nie podzielała.