do tej pory nie ma dostępnych testów, aby zdiagnozować zakażenie wścieklizną u ludzi przed mortem lub przed wystąpieniem choroby klinicznej. Wścieklizna powinna być jednak uwzględniona w diagnostyce różnicowej wszystkich pacjentów z niewyjaśnionym, ostrym, postępującym wirusowym zapaleniem mózgu, nawet na obszarach, w których choroba nie jest endemiczna.
który definiuje kliniczny przypadek wścieklizny jako podmiot wykazujący ostry zespół neurologiczny (tj. zapalenie mózgu) zdominowany przez formy nadpobudliwości (tj. wścieklizna wściekła) lub zespoły paralityczne (tj., durna wścieklizna), postępująca w kierunku śpiączki i śmierci, zwykle w wyniku niewydolności serca lub oddechowej, zwykle w ciągu 7-10 dni po pierwszym objawie, jeśli nie ma intensywnej terapii.
ponieważ diagnoza oparta wyłącznie na podłożu klinicznym jest trudna i często zawodna; zaleca się potwierdzenie klinicznego przypadku wścieklizny za pomocą technik laboratoryjnych. W diagnostyce poubojowej złota standardowa technika diagnostyczna polega na wykryciu antygenu wirusa wścieklizny w zakażonych tkankach, najlepiej rozmazach mózgu lub odciskach dotykowych pobranych z biopsji, za pomocą fluorescencyjnego testu przeciwciał (tłuszczu)., Tłuszcz jest zalecany przez WHO i w 95-99% przypadków daje wiarygodne wyniki na świeżych okazach w ciągu kilku godzin. Inne metody wykrywania antygenów lyssavirus, takie jak bezpośrednie szybkie testy immunohistochemiczne, okazały się mieć czułość i swoistość porównywalną do tłuszczu. WHO zaleca dalszy rozwój bezpośrednich szybkich testów immunohistochemicznych jako alternatywy dla tłuszczu w celu poprawy zdecentralizowanego nadzoru laboratoryjnego na obszarach endemicznych.,
diagnoza Przedubojowa, czyli diagnoza wścieklizny w trakcie życia (metodą intra-vitam) jest trudna i zależy od powszechnego rozprzestrzeniania się wirusa przez układ nerwowy. Zdecydowanie odradza się diagnozowanie wścieklizny u zwierząt, ponieważ wrażliwość jest bardzo zróżnicowana w zależności od stadium choroby, stanu immunologicznego, przerywanego wydalania wirusa i szkolenia personelu technicznego.,
Więcej informacji na temat technik laboratoryjnych w diagnostyce wścieklizny:
- procedury diagnostyczne wykrywania antygenu
- techniki izolacji hodowli komórkowych
- Test immunosorbentu enzymatycznego (ELISA)
- identyfikacja wirusa przy użyciu przeciwciał monoklonalnych
- Diagnostyka Intra vitam
- testy do oznaczania przeciwciał wścieklizny