Eleanor of Aquitaine' s relation with her children stanowi test poglądów Philippe 'a Arièsa i Lawrence' a Stone ' a na temat wychowania dzieci, które okazały się tak kontrowersyjne wśród historyków dzieciństwa. W ocenie średniowiecznej praktyki wychowawczej konieczne jest poznanie agnatycznego lub otwartego rodu rodowego panującego wśród szlachty feudalnej., Eleanor pasuje do wzoru dla matek w takich rodzinach, spędzając mało czasu ze swoimi dziećmi we wczesnych latach. Podobnie jak inne szlachcianki, miała mokre pielęgniarki, urzędników i rycerzy lub innych służących do zapewnienia opieki nad nimi. Córki angevina wyjechały na dwór swoich finansistów we wczesnym okresie dojrzewania lub nawet wcześniej. Synowie Eleonory i Henryka II mieli mianowanych magistrów nadzorujących ich wychowanie od niemowlęctwa, a chłopcy spędzali dużo czasu w domach wybitnych urzędników królewskich. Królowa przejawiała duże zainteresowanie swoimi synami dopiero wtedy, gdy byli w stanie odegrać pewną rolę w Polityce., Przyczyniła się do wrogości, jaka rozwinęła się między nimi a ich ojcem w okresie młodzieńczym, a która była prawie nieunikniona w rodzinach feudalnych arystokratów. Kiedy Ryszard I i Jan wstąpili na angielski TRON, Eleonora okazywała im najsilniejsze uczucia, pracując nad zabezpieczeniem i zachowaniem ich władzy. Oni z kolei okazywali jej sympatię, nadając jej wyższy status na swoich dworach niż ich małżonki., Spojrzenie na tę rodzinę Angevin potwierdza pogląd Arièsa i Stone ' a, że średniowieczna rodzina szlachecka była bardziej instytucją ochrony własności niż budowania charakteru, a więzi uczuciowe między rodzicami a ich potomstwem były mniej znaczące niż ekonomiczne czy polityczne.