Emoji (Polski)

pochodzenie piktogramów emoji (lata 90.)

emoji zostało poprzedzone przez Emotikon, podstawową wersję tekstową obecnie ustanowionego języka Unicode emoji i prawdopodobnie zainspirowane piktogramami. XX wieku w Europie, Japonii i Stanach Zjednoczonych podjęto liczne próby ulepszenia podstawowych emotikon, aby uczynić je bardziej pożądanymi do użycia. Emoji opiera się na założeniu używania znaczników tekstowych do tworzenia obrazów., XX wieku, kiedy Rosyjski powieściopisarz i profesor Vladimir Nabokov stwierdził w wywiadzie dla New York Times: „często myślę, że powinien istnieć specjalny znak typograficzny uśmiechu — jakiś wklęsły znak, okrągły wspornik na plecach.”Jednak dopiero w latach 80. informatyk Scott Fahlman wynalazł emotikonę, sugerując, że: -) i 🙁 mogą zastąpić język.

we wczesnych latach 90.XX wieku istniało wiele cyfrowych uśmieszków i Emotikon, które były używane w czcionkach, piktogramach, graficznych reprezentacjach, a nawet wiadomościach powitalnych., Skrzydła czcionek, zaprojektowane i używane na platformach Microsoft, zawierały piktogramy, takie jak uśmiechnięte i smutne twarze, i po raz pierwszy pojawiły się na Windows i innych platformach Microsoft od 1990 roku. Pod koniec 1995 roku we francuskiej gazecie Le Monde ogłoszono, że firma telekomunikacyjna Alcatel wprowadzi na rynek telefon komórkowy, który ma zostać wydany w 1996 roku. Artykuł w gazecie wyświetla BC 600, z ekranem powitalnym wyświetlającym cyfrową buźkę. Wersje telefonu Nokia zawierały również zestawy grafiki, które w 2001 roku nadal były określane jako uśmieszki.,

chociaż Wingdings i Webdings, jako niestandardowe czcionki pi, mogą być używane do wysyłania piktogramów w formie wiadomości tekstowych na platformy dostarczające te czcionki, pojawiałyby się jako litery lub inne symbole, gdzie nie było to obsługiwane. Na przykład piktogram parku narodowego (🏞) był dostępny w Webdingach w formacie 0x50, co odpowiadało dużej literze P zakodowanej w ASCII., W późnych latach 90. operatorzy telefonii komórkowej w Japonii wprowadzili zestawy emoji do użytku na swoich platformach; te japońskie komórkowe emoji różniły się od czcionek pi pod względem obsługi zarówno piktogramów, jak i zwykłego tekstu w jednym systemie kodowania znaków, umożliwiając ich dowolne mieszanie w zwykłych wiadomościach tekstowych.

Emojipedia opublikowała wyniki na początku 2019 roku, stwierdzając, że uważa Skywalker DP-211sw, telefon komórkowy produkowany przez firmę J-Phone, który obsługiwał zestaw 90 emoji, za pierwszy telefon, który zawierał zestaw Emoji jako część kroju pisma, datowany na rok 1997., Należą do nich emoji, które pozostają popularne do dziś, takie jak stos kupy. J-Phone DP-211SW nie sprzedawał się dobrze ze względu na wysoką cenę detaliczną, a zatem masowe przyjęcie emoji na rynek nie miało miejsca w tym czasie. J-Phone stał się później Vodafone Japan i jest teraz SoftBank Mobile; późniejsza, rozszerzona wersja zestawu emoji SoftBank była podstawą wyboru emoji dostępnych na wczesnych iPhone ' ach.

bardzo wpływowy wczesny zestaw 176 komórkowych emoji został stworzony przez Shigetaka Kurita w 1999 roku i wdrożony na mobilnej platformie internetowej NTT DoCoMo i-mode., Miały one pomóc w ułatwieniu komunikacji elektronicznej i służyć jako wyróżnik od innych usług. Ze względu na ich wpływ, projekty Kurity były kiedyś często uważane za pierwsze komórkowe emoji; jednak Kurita zaprzecza, że tak jest. Według wywiadów czerpał inspirację z japońskiej mangi, gdzie postacie często rysowane są z symbolicznymi przedstawieniami nazywanymi manpu (takimi jak kropla wody na twarzy przedstawiająca nerwowość lub zamieszanie), a piktogramy pogodowe przedstawiały warunki pogodowe w danym momencie., Czerpał również inspiracje z chińskich znaków i piktogramów znaków ulicznych. Emoji reprezentują Japoński styl wizualny powszechnie spotykany w mandze i anime, w połączeniu z elementami kaomoji i smiley. Prace kurity są obecnie eksponowane w Museum of Modern Art w Nowym Jorku. Dodatkowe 76 Emotikon, oprócz 176 Emotikon podstawowych, zostały dodane w telefonach obsługujących C-HTML 4.0.

pierwszy zestaw Emotikon J-Phone był czarno-biały, podczas gdy późniejsze wersje wprowadziły wielokolorowe glify, podczas gdy Kurita była jaskrawo kolorowa, choć z jednym kolorem na glif., Oba zestawy składały się z ogólnych obrazów przedstawiających liczby, sport, czas, fazy księżyca i pogodę. Zarówno projekty Kurity, jak i SoftBank były piktogramami emoji o wymiarach 12×12 pikseli. Trzeci GODNY UWAGI zestaw emoji został wprowadzony przez japońską markę telefonów komórkowych au przez KDDI, który miał wpływ na wczesne projekty emoji Google.

różne, często niezgodne Schematy kodowania znaków zostały opracowane przez różnych dostawców telefonów komórkowych w Japonii dla ich własnych zestawów emoji., W przypadku transmisji w systemie Shift JIS na NTT DoCoMo symbole emoji są określone jako sekwencja dwubajtowa w zakresie od F89F do F9FC (wyrażona w systemie szesnastkowym). Emoji piktogramy na au przez KDDI są określone za pomocą znacznika IMG, zakodowanego w Shift JIS między F340 i F7FC, lub zakodowanego w rozszerzonym JIS X 0208 między 7521 i 7B73. SoftBank Mobile emoji obsługuje kolory i animacje oraz używa różnych formatów na 2G w porównaniu do 3G: w formacie 2G są one kodowane w sekwencjach za pomocą znaków ucieczki i przesunięcia w kontrolce, podczas gdy w formacie 3G są kodowane w Shift JIS między F741 i FBDE., Format SoftBank 3G koliduje z nakładającymi się zakresami używanymi przez innych dostawców: na przykład reprezentacja Shift JIS F797 jest używana dla sklepu spożywczego (🏪) przez SoftBank, ale dla zegarka na rękę ( ⌚ ️ ) przez KDDI.

DoCoMo i SoftBank opracowały również własne schematy przedstawiania swoich zestawów emoji w rozszerzonym JIS X 0208 między 7522 a 7E38. Na przykład kamera (📷) była reprezentowana w Shift JIS jako F8E2 przez DoCoMo, F6EE przez KDDI i F948 przez SoftBank, ale jako 7670 w JIS przez wszystkie trzy., Wszyscy trzej dostawcy opracowali również schematy kodowania emoji w obszarze prywatnego użytku Unicode: na przykład DoCoMo używał zakresu od U + E63E do U + E757.

rozwój zestawów emoji (2000-2009)

podstawowe 12×12 pikseli emoji w Japonii wzrosła popularność na różnych platformach w ciągu następnej dekady. Było to wspomagane przez popularność DoCoMo i-mode, który dla wielu był źródłem smartfona. Usługa i-mode wprowadziła również emoji w formie konwersacji w aplikacjach messenger., Do 2004 roku i-mode miał 40 milionów abonentów, co oznacza, że wiele osób było narażonych na emoji po raz pierwszy w latach 2000-2004. Popularność i-mode sprawiła, że inni producenci konkurowali z podobnymi ofertami i dlatego opracowali własne zestawy emoji. Podczas gdy Emoji adopcja była wysoka w Japonii w tym czasie, firmy nie współpracowały i wymyślić jednolity zestaw emoji do wykorzystania na wszystkich platformach w kraju.,

Uniwersalny kodowany zestaw znaków (Unicode), nadzorowany przez konsorcjum Unicode i ISO/IEC JTC 1/SC 2, został już ustanowiony jako międzynarodowy standard reprezentacji tekstu (ISO / IEC 10646) od 1993 roku, chociaż warianty jis Shift pozostały stosunkowo powszechne w Japonii. Unicode zawierał kilka znaków, które później zostały sklasyfikowane jako emoji, w tym niektóre z północnoamerykańskich lub zachodnioeuropejskich źródeł, takich jak kod DOS page 437, ITC Zapf Dingbats lub WordPerfect Iconic Symbols set., Zasięg znaków pisma Unicode został kilkakrotnie rozszerzony o nowe edycje w 2000 roku, z niewielkim zainteresowaniem włączaniem Japońskich zestawów komórkowych emoji (które uznano za poza zakresem), chociaż znaki symboli, które następnie zostaną sklasyfikowane jako emoji nadal dodawane. Na przykład wersja Unicode 4.0 zawierała 16 nowych Emotikon, które zawierały strzałki kierunkowe, Trójkąt ostrzegawczy i przycisk wysuwania., Oprócz Zapf Dingbats, inne czcionki dingbat, takie jak Wingdings lub Webdings, zawierały również dodatkowe symbole piktograficzne we własnych kodowaniach czcionek pi; w przeciwieństwie do Zapf Dingbats, wiele z nich nie było dostępnych jako Unicode emoji aż do 2014 roku.

firma Smiley opracowała Słownik Smiley, który został uruchomiony w 2001 roku. Platforma desktopowa miała na celu umożliwienie ludziom wstawiania uśmieszków jako tekstu podczas wysyłania wiadomości e-mail i pisania na komputerze stacjonarnym. Pasek narzędzi smiley oferował różne symbole i uśmieszki i był używany na platformach takich jak MSN Messenger., Nokia jako jedna z największych firm telekomunikacyjnych na świecie w tym czasie, nadal odnosił się do dzisiejszych zestawów emoji jako uśmieszki w 2001 roku. Na czele cyfrowego ruchu smiley stał Nicolas Loufrani, prezes firmy Smiley. Stworzył pasek narzędzi smiley, który dostępny był na smileydictionary.com na początku 2000 roku do wysłania jako emotikony są dzisiaj.

operatorzy telefonii komórkowej zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i w Europie rozpoczęli dyskusje na temat tego, jak wprowadzić własne zestawy emoji począwszy od 2004 roku., Dopiero pracownicy Google zażądali, aby Unicode przyjrzał się możliwości jednolitego zestawu emoji, wiele firm zaczęło traktować emoji poważnie. Apple szybko podążyło za nim i zaczęło współpracować nie tylko z Google, ale także z dostawcami w Europie i Japonii. W sierpniu 2007 Mark Davis i jego koledzy Kat Momoi i Markus Scherer napisali pierwszy szkic do rozpatrzenia przez Komitet Techniczny Unicode (UTC) w celu wprowadzenia emotikon do standardu Unicode., UTC, uznając wcześniej emoji za poza zasięgiem Unicode, podjął decyzję o poszerzeniu tego zakresu, aby umożliwić kompatybilność z coraz bardziej rozpowszechnionymi formatami Japońskich operatorów komórkowych. Peter Edberg i Yasuo Kida dołączyli do współpracy z Apple Inc. wkrótce potem i oficjalna propozycja UTC jako współautorów przyszła w styczniu 2009 roku.

Zawiera kilka symboli piktograficznych. Zostały one dodane w Unicode 5.,2 w 2009 roku, na rok przed pełnym dodaniem zestawów komórkowych emoji; zawierają one kilka postaci, które również pojawiły się wśród komórkowych emoji lub zostały następnie sklasyfikowane jako emoji.

przez cały 2009 r. członkowie konsorcjum Unicode i krajowych organów normalizacyjnych różnych krajów przekazywali informacje zwrotne i proponowali zmiany w międzynarodowej normalizacji emoji. Opinie różnych organów w Stanach Zjednoczonych, Europie i Japonii uzgodniły zestaw 722 emotikonów jako standardowy zestaw, który zostanie wydany w 2010 roku jako Unicode 6.0.,

współczesne emotikony (2010-obecnie)

wprowadzenie nowych Emotikon przez Unicode w 2009 roku spowodowało wprowadzenie niektórych z najbardziej znanych Emotikon używanych obecnie. Wprowadzenie nowych Emotikon miało wiele problemów, z opiniami wielu na temat różnic kulturowych między różnymi krajami, a także nadużycia. Znane, zarówno brzoskwinia, jak i bakłażan były używane do innych znaczeń, a inne były często używane do celów przestępczych. Spowodowało to usunięcie pistoletu i zastąpienie go pistoletem wodnym.,

popularność emoji spowodowała presję ze strony dostawców i rynków międzynarodowych, aby dodać dodatkowe projekty do standardu Unicode, aby sprostać wymaganiom różnych kultur. W Unicode 7.0 dodano około 250 Emotikon, wiele z czcionek Webdings i Wingdings. Niektóre znaki obecnie zdefiniowane jako emoji są dziedziczone z różnych systemów komunikatorów Pre-Unicode używanych nie tylko w Japonii, w tym Yahoo i MSN Messenger. Unicode 8.,0 dodał kolejne 41 emoji, w tym artykuły ze sprzętem sportowym, takim jak kij do krykieta, Artykuły spożywcze, takie jak taco, znaki zodiaku, nowe mimiki twarzy i symbole miejsc kultu.

istnieje kilka źródeł znaków emoji. Pojedynczy znak może istnieć w wielu źródłach, a znaki ze źródła zostały zunifikowane z istniejącymi znakami, gdzie było to właściwe: na przykład symbol pogody „prysznic” ( ☔ ️ ) ze źródła ARIB został zunifikowany z istniejącym parasolem ze znakiem kropli deszczu, który został dodany dla zgodności z KPS 9566., Znaki emoji o nazwie „deszcz” („雨”, ame) ze wszystkich trzech japońskich lotniskowców zostały z kolei zunifikowane z postacią ARIB. Jednak Konsorcjum Unicode grupuje najważniejsze źródła emoji na cztery kategorie:

korporacyjne zapotrzebowanie na standaryzację emoji wywarło presję na Konsorcjum Unicode, a niektórzy członkowie narzekają, że wyprzedziło tradycyjne skupienie grupy na standaryzacji znaków używanych w językach mniejszości i transkrypcji zapisów historycznych., Z drugiej strony, Konsorcjum uznaje, że publiczne pragnienie obsługi emoji wywiera presję na dostawców, aby poprawić ich obsługę Unicode, co jest szczególnie prawdziwe w przypadku znaków spoza podstawowej płaszczyzny wielojęzycznej, co prowadzi do lepszego wsparcia dla historycznych i mniejszościowych skryptów Unicode w wdrożonym oprogramowaniu.

znaki Emoji różnią się nieznacznie między platformami w granicach znaczenia określonych przez specyfikację Unicode, ponieważ firmy starały się Zapewnić artystyczne prezentacje pomysłów i przedmiotów., Na przykład, zgodnie z tradycją Apple, Emoji kalendarza na produktach Apple zawsze pokazuje 17 lipca, datę w 2002 roku Apple ogłosiło aplikację iCal calendar dla macOS. Dzięki temu niektórzy użytkownicy produktów Apple początkowo nazywali 17 lipca „Światowym Dniem Emoji”. Inne czcionki emoji pokazują różne daty lub nie pokazują konkretnej daty.

niektóre emotikony Apple są bardzo podobne do standardu SoftBank, ponieważ SoftBank był pierwszą japońską siecią, na której iPhone wystartował. Na przykład u+1F483 DANCER DANCER to kobieta w standardach Apple i SoftBank, ale mężczyzna lub płeć neutralna dla innych.,

dziennikarze zauważyli, że wieloznaczność Emotikon pozwoliła im na przyjęcie znaczeń specyficznych dla kultury, nie występujących w oryginalnych glifach. Na przykład U+1F485 💅 , Podręczniki Unicode czasami dostarczają notatek na temat pomocniczych znaczeń obiektu, aby kierować projektantów w jaki sposób emoji mogą być używane, na przykład zauważając, że niektórzy użytkownicy mogą oczekiwać, że U + 1F4BA 💺 SEAT oznacza „zarezerwowane lub biletowane miejsce, jak w samolocie, pociągu lub teatrze”.

w lipcu 2017 roku na oficjalnej liście standardu Unicode znalazło się 2666 Emotikon.,

wpływ kulturowy