pierwsza Flaga narodowa Peru powstała w 1820 roku, kiedy José de San Martín przybył ze swoją armią Andów Z ARGENTYNY I Chile., Peruwiańska flaga, którą zaprojektował, połączyła kolory czerwony i biały, podobno została wybrana, ponieważ San Martín widział stado flamingów przy jego przyjeździe. Forma flagi była nietypowa—ukośny podział tworzący dwa białe i dwa czerwone trójkąty z herbem pośrodku. Gdy miejscowi partyzanci niepodległościowi założyli własną flagę, 15 marca 1822 przyjęto kolejną flagę., Podobieństwo tej flagi (równe czerwono-biało-czerwone poziome pasy z czerwonym słońcem, tradycyjne godło Imperium Inków, w centrum) do flagi Hiszpanii spowodowało zamieszanie i wkrótce (31 maja) została zmieniona na flagę z pionowymi paskami, ale emblemat słońca pozostał w centrum.
w dniu 25 lutego 1825 r.powstała obecnie użytkowana konstrukcja. Utrzymano czerwono-biało-czerwone pionowe pasy z poprzedniej flagi, ale słońce zastąpiono nowym herbem. Jego tarcza jest obramowana jednym wieńcem (z gałązek palmowych i laurowych) i zwieńczona innym., Tarcza podzielona jest na trzy części z postaciami symbolizującymi dumę narodową i bogactwo. Vicuña, wolny Wielbłąd blisko spokrewniony z Lamą i alpaką, jest reprezentowany w pierwszym ćwiartowaniu; oprócz reprezentowania bogactwa peruwiańskiej fauny, oznacza wolność, dumę narodową i bohaterstwo. W drugim ćwiartce znajduje się drzewo cinchona, z którego kory Wytwarza się chininę. Na końcu dolnej połowy tarczy znajduje się róg obfitości, z którego wylewają się złote i srebrne monety, symbolizujące bogactwo mineralne narodu., Ponadto biały pasek flagi ma symbolizować czystość, a czerwony przypomina krew patriotów. Podobnie jak w wielu innych krajach, flaga cywilna używana przez prywatnych obywateli ma tylko paski, a herb jest zarezerwowany dla FLAG służących służbowym (tj. rządowym) celom.