Uncle Tom ' s Cabin
w 1850 roku mąż Harriet, Calvin Stowe, został powołany do pracy w Bowdoin College w Brunswick, Maine, gdzie mieli swoje ostatnie dziecko. Następnie zaczęła pisać chatę Wuja Toma, która po raz pierwszy pojawiła się w formie seryjnej w latach 1851-1852 w Gazecie National Era w Waszyngtonie. Książka została wydana w 1852 roku w dwutomowym wydaniu przez house of John P., Jewett i sprzedał się w trzystu tysiącach egzemplarzy w pierwszym roku—dziesięć tysięcy w pierwszym tygodniu. W ciągu pierwszych pięciu lat od wydania książka sprzedała się w pół miliona egzemplarzy w samych Stanach Zjednoczonych.
choć Chata Wuja Toma Stowe ' a została przyjęta z dziką uwagą, jej odbiór był (z wyjątkiem Prasy abolicjonistycznej) niemal całkowicie w opozycji. Na południu każda gazeta była morzem furii, a na północy pojawiły się powszechne zarzuty, że świat niewolników został fałszywie przedstawiony., Akcja książki śledzi Przejście wuja niewolnika Toma przez ręce trzech właścicieli, z których każdy miał reprezentować typ postaci Południowej. Pierwsza to rodzaj sadzarki, druga Południowa
.
gentleman, I ostatni nikczemny Simon Legree, który powoduje śmierć Wuja Toma. Losy niewolników w książce kręcą się w dół, a w końcu udana Ucieczka za wolność podjęta przez George ' a i Elizę składa się na wysoki dramat książki., Ale ogólne traktowanie niewolnika i pana ujawnia coś znacznie bardziej złożonego niż abolicjonistyczne idee: wysoki, przejrzysty styl zawiera wiele tego, co jest ciepłe, a nawet zaciekle sympatyczne dla świata starego południa.
Stowe odpowiedziała krytykom w 1853 roku kluczem do chaty wujka Toma, książki mającej dokumentować fakty z powieści, ale odpowiedziała również na swój sukces, podróżując szeroko, otrzymując pochwały w Anglii i Europie. W 1856 roku opublikowała powieść Dred: A Tale of the Great Dismal Swamp., Ta również była powieścią niewolniczą, a jej odbiór był mniej entuzjastyczny niż w chacie Wuja Toma. W samej Anglii w ciągu pierwszego miesiąca sprzedano ponad sto tysięcy egzemplarzy. Chociaż Stowe następnie zwrócił się do pism instruktażowych, tworząc serię powieści opartych na Nowej Anglii i czerpiąc mocno z lokalnego koloru, jej reputacja przez wiele lat była związana z siłą instruktażową jej dwóch pierwszych powieści. Rzeczywiście, kiedy została przedstawiona prezydentowi Abrahamowi Lincolnowi (1809-1865) w 1862 roku, mówi się, że wykrzyknął: „więc to jest ta mała dama, która rozpoczęła naszą wielką wojnę!,”