6. Terminowe leczenie Hipodoncji
przywrócenie odstępów wynikających z agenezy brakujących zębów jest często utrudnione przez pozostałe obecne zęby, które znajdują się w niekorzystnej pozycji. Niemniej jednak, leczenie ortodontyczne może ułatwić wszelkie leczenie odbudowujące, które może być wymagane. Typowe problemy napotykane w leczeniu pacjentów hipodoncji obejmują zarządzanie przestrzenią, wyrównywanie i wyrównywanie zębów, zarządzanie głębokim nadbitym i retencję ., Zagadnienia przestrzeni w obrębie łuku zębowego są wieloczynnikowe. Na ilość odstępów ma wpływ obecność mikrodontii, zatrzymanie zębów pierwotnych oraz nieprawidłowe ścieżki wykwitu i dryfowanie zębów sukcesyjnych . Decyzja o tym, czy plan leczenia obejmuje zamknięcie przestrzeni lub otwarcie przestrzeni brakującego żuchwy drugiego przedtrzonowca, zależy od takich czynników, jak wiek pacjenta; stopień wrodzonego tłoczenia; stan zębów liściastych; rodzaj wady zgryzu; i okoliczności pacjenta (Finanse, stosunek do leczenia itp.).,
u pacjentów z hipodoncją rozwój zębów jest często opóźniony, podobnie jak leczenie ortodontyczne . U młodych pacjentów z łagodnym tłoczeniem, ekstrakcja specyficznych zębów pierwotnych we wczesnym uzębieniu mieszanym może być przydatna w celu umożliwienia korzystnego ruchu sąsiednich zębów. Jednak dowody wskazują, że zamknięcie i wyrównanie przestrzeni, na przykład w przypadku brakujących przypadków przedtrzonowych, są często niekompletne po zastosowaniu takiego środka przechwytującego i konieczna może być dalsza interwencja ., Jest to poparte wcześniejszym badaniem, w którym stwierdzono, że w żuchwie po ekstrakcji pierwotnych drugich zębów trzonowych znajdowała się przestrzeń szczątkowa wynosząca 2 mm . Z drugiej strony, wykazano, że ekstrakcja pierwotnych drugich zębów trzonowych w odpowiednim czasie, na przykład, przed lub w pobliżu szczytu wyrzutu wzrostu dojrzewania płciowego, może prowadzić do ulgi przedniego tłoczenia i spontanicznego zamknięcia brakującej stałej drugiej przestrzeni przedtrzonowej . Stwierdzono, że zamknięcie przestrzeni nastąpiło przez ruchy mezjalne / obrotowe i wywrócenie pierwszych zębów trzonowych, a także ruch dystalny pierwszych przedtrzonowych ., Sugerowano również, że ekstrakcje nie miały wpływu na pochylenie siekacza, nadbitego ani na pochylenie siekacza . W badaniu brakowało wystarczającej wielkości próby, w której przebadano tylko 11 osób, a kryteria włączenia obejmowały tylko osoby z prawidłową okluzją.
najlepszym czasem na leczenie ortodontyczne u pacjentów z agenezą żuchwy drugiego przedtrzonowca jest zwykle wczesny okres dojrzewania. To jest, gdy większość pozostałych rozwijających się zębów stałych są wybuchające i większość wzrostu twarzy stało . Przede wszystkim coraz więcej dorosłych poszukuje leczenia ortodontycznego., Postępowanie u dorosłych, u których nie ma żuchwy drugiej przedtrzonówki, jest często komplikowane przez próchnicę i choroby przyzębia, a także brak potencjału wzrostu twarzy, co zmniejsza ich adaptację do zaburzeń zgryzu .
7. Podsumowanie
Hipodoncja jest najczęstszą wadą twarzoczaszki u ludzi, ponieważ może występować jako część rozpoznanego zespołu genetycznego lub jako izolowana cecha niesyndromiczna. Najczęściej brakującymi zębami są żuchwy drugie przedtrzonowce i siekacze szczękowe boczne., Chociaż nie wiadomo, czy osoby z hipodoncją mają charakterystyczne cechy szkieletowe i wzorce wzrostu, często obserwuje się kilka cech klinicznych, w tym mikrodoncję, transpozycję zębów stałych, ektopowe zęby stałe i infraokluzję pierwotnych zębów trzonowych . Najnowsze badania sugerują, że zarówno regulacja genetyczna, jak i czynniki środowiskowe są zaangażowane w etiologię tego schorzenia, przy czym te pierwsze odgrywają ważniejszą rolę ., Wreszcie, jest również prawdopodobne, że specyficzne ścieżki hipodoncji mają pewien wpływ na funkcję i dobrobyt psychospołeczny jednostki, biorąc pod uwagę obciążenie estetyczne, funkcjonalne i finansowe dotkniętych osób .
konflikty interesów
autorzy oświadczają, że nie ma konfliktów interesów dotyczących publikacji niniejszego artykułu.