Historia autyzmu
w ciągu ostatniego stulecia definicja autyzmu i szereg zaburzeń, które obejmuje, nie tylko się zmieniły, ale także stały się przedmiotem poważnych nieporozumień. Przyjrzyjmy się krótkiej historii autyzmu, a także aktualnym wskaźnikom diagnozy i informacjom.
czym jest autyzm?,
Autyzm jest zbiorczym określeniem zaburzeń ze spektrum autyzmu, które charakteryzują się: (5)
- ciągłe problemy z komunikacją społeczną i interakcją w różnych kontekstach
- powtarzające się, ograniczone wzorce zachowań, aktywności i zainteresowań
- wczesne pojawienie się objawów (zazwyczaj w pierwszych dwóch latach życia)
- objawy, które powodują poważne upośledzenie w społecznych, edukacyjnych lub innych ważnych obszarach funkcjonowania
nazywa się spektrum ze względu na szeroki zakres objawów i poziomów upośledzenia dzieci mogą mieć., Niektóre z nich są tylko nieznacznie dotknięte przez ich objawy, podczas gdy inne dzieci są poważnie niepełnosprawne.
Grecki rdzeń słowa „autyzm” to „autos”, czyli „jaźń”.”Osoby z autyzmem są na ogół wycofane z interakcji społecznych i emocjonalnych, dając początek terminowi.,OGRAM
autyzm: a brief timeline
szwajcarski psychiatra Eugen Bleuler po raz pierwszy używa tego terminu w odniesieniu do niektórych objawów schizofrenii., (1)
lata 20. XX wieku
(3)
lata 30.
terapia elektrowstrząsowa jest po raz pierwszy stosowana w celu skorygowania antyspołecznych i autodestrukcyjnych zachowań. Choć kontrowersyjny, ten rodzaj leczenia jest nadal stosowany w rzadkich przypadkach dzisiaj. (3)
lata 40.
„Autyzm” jest po raz pierwszy używany do opisania dzieci, które doświadczają problemów emocjonalnych lub społecznych., (1)
definicję autyzmu wprowadził psychiatra dziecięcy Leo Kanner. Opisuje autyzm jako ” brak kontaktu uczuciowego, fascynację przedmiotami, pragnienie identyczności i nie komunikatywny język przed 30 miesiącem życia.”(2)
niemiecki naukowiec Hans Asperger wykrywa stan z podobnymi przypadłościami, który jest obecnie nazywany ” zespołem Aspergera.”Nadal uważa się, że istnieje związek między autyzmem a schizofrenią. (1, 2)
Lata 50.
, Parentektomia, lub usunięcie chorego dziecka z jego rodziców przez długi czas, jest wykorzystywana do leczenia przez lekarza w badaniu. (3)
lata 60.
testowane są różne metody leczenia, ale nadal istnieje ograniczone zrozumienie, co pomaga pacjentom. Ból i kara są nadal zadawane dzieciom, aby spróbować skorygować antyspołeczne zachowanie. Zaimplementowano użycie LSD. Jako inhibitor serotoniny uważa się, że zmiana stanu percepcji pacjenta pomoże złagodzić objawy., (1, 3)
Bernard Rimland, amerykański psycholog, zakłada Autyzm Society of America, jedną z pierwszych grup wsparcia autyzmu. (2)
Lata 80.
wczesne formy terapii behawioralnej są stosowane przede wszystkim w leczeniu dzieci z autyzmem, a autyzm jest ostatecznie klasyfikowany oddzielnie od schizofrenii. Wprowadza się terapię neurosensoryczną, ponieważ naukowcy i lekarze zaczynają wierzyć, że wrażliwość na stymulację słuchową jest odpowiedzialna za pewne antyspołeczne zachowanie., (1, 2, 3)
lata 90.
stosuje się terapię podtrzymującą, w której dziecko jest krępowane i zmuszane do wykonywania różnych reakcji społecznych, takich jak utrzymywanie kontaktu wzrokowego. (3)
dziś
używa się terminu „zaburzenie ze spektrum autyzmu” i opracowuje się specjalne narzędzia do diagnozowania ciężkości przypadku dziecka. Stosowane terapie behawioralne i psycho-dynamiczne są zazwyczaj stosowane w leczeniu dzieci z autyzmem., (1, 3)
Autyzm dzisiaj
ze względu na bardziej dogłębne zrozumienie zaburzenia i skuteczne metody leczenia jego objawów, więcej dzieci otrzymuje pomoc, której potrzebują, aby żyć bardziej towarzyskie, emocjonalnie satysfakcjonujące życie. Teraz rozumiemy o wiele więcej o zaburzeniu i kogo dotyka.
1 na 68
szacowana liczba dzieci dotkniętych zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Dla chłopców liczba to 1 do 42., (4)
2% -18%
prawdopodobieństwo, że dana osoba będzie miała drugie dziecko z autyzmem, jeśli ma już jedno (4)
1 na 10
liczba dzieci z autyzmem, które również mają zespół Downa lub inne zaburzenia chromosomalne (4)
2 lata
wiek, w którym diagnoza autyzmu jest zazwyczaj wiarygodna. Większość dzieci nie są diagnozowane, dopóki nie są one 4 lat. (4)
Niestety, wraz z dokładniejszym zrozumieniem autyzmu nastąpił boom diagnoz i lęków dotyczących przyczyny choroby.