na początku było słowo, a słowo było rozmyte.
To dlatego, że okularów jeszcze nie wynaleziono. Jeśli byłeś krótkowzroczny, dalekowzroczny lub miałeś astygmatyzm, miałeś pecha. Wszystko było zamazane.
dopiero pod koniec XIII wieku wynaleziono soczewki korekcyjne i prymitywne, prymitywne rzeczy. Ale co robili wcześniej ludzie, których wizja nie była doskonała?
zrobili jedną z dwóch rzeczy. Albo zrezygnowali z tego, że nie widzą dobrze, albo robili to, co zawsze robią mądrzy ludzie.,
improwizowali.
pierwszymi zaimprowizowanymi okularami były prowizoryczne okulary przeciwsłoneczne. Prehistoryczni Inuici nosili spłaszczone morsy z Kości Słoniowej przed twarzą, aby blokować promienie słoneczne.
w starożytnym Rzymie cesarz Neron trzymał wypolerowany szmaragd przed oczami, aby zmniejszyć blask słońca podczas oglądania walki gladiatorów.
jego nauczyciel, Seneka, chwalił się, że czytał „wszystkie książki w Rzymie” przez dużą szklaną misę wypełnioną wodą, która powiększyła druk. Nie wiadomo, czy złota rybka stanęła na drodze.,
było to wprowadzenie soczewek korekcyjnych, które było nieco zaawansowane w Wenecji około 1000 roku n. e., kiedy miska Seneki i woda (i prawdopodobnie złota rybka) zostały zastąpione przez płasko-dolną, wypukłą szklaną kulę, która została ułożona na wierzchu materiału do czytania, stając się w efekcie pierwszym szkłem powiększającym i umożliwiającym Sherlockowi Holmesowi ze średniowiecznych Włoch zebrać wiele wskazówek do rozwiązania zbrodni. Te „kamienie do czytania” pozwoliły również mnichom kontynuować czytanie, pisanie i oświetlanie manuskryptów po ukończeniu 40 roku życia.,
chińscy sędziowie z XII wieku nosili okulary przeciwsłoneczne, wykonane z przydymionych kryształów kwarcu, trzymane przed ich twarzami, dzięki czemu ich wyraz twarzy nie mógł być zauważony przez przesłuchiwanych świadków, dając kłamstwo „tajemniczemu” stereotypowi. Chociaż niektóre relacje z podróży Marco Polo do Chin 100 lat później twierdzą, że powiedział, że widział starszych Chińczyków noszących okulary, relacje te zostały zdyskredytowane jako oszustwa, ponieważ ci, którzy zbadali notatniki Marco Polo, nie znaleźli wzmianki o okularach.,
chociaż dokładna data jest sporna, ogólnie przyjmuje się, że pierwsza para okularów korekcyjnych została wynaleziona we Włoszech w latach 1268-1300. Były to w zasadzie dwa kamienie do czytania (lupy) połączone zawiasem zrównoważonym na mostku nosa.
pierwsze ilustracje osoby noszącej ten styl okularów znajdują się w serii obrazów Tommaso da Modena z połowy XIV wieku, który przedstawiał mnichów używających monokli i noszących te wczesne okulary pince-nez do czytania i kopiowania rękopisów.,
z Włoch ten nowy wynalazek został wprowadzony do krajów „niskich” lub „Beneluksu” (Belgia, Holandia, Luksemburg), Niemcy, Hiszpania, Francja i Anglia. Wszystkie te okulary były wypukłymi soczewkami, które powiększały druk i przedmioty. To właśnie w Anglii producenci okularów zaczęli reklamować Okulary do czytania jako dobrodziejstwo dla osób po 40.roku życia. W 1629 roku powstało Towarzystwo twórców widowisk pod hasłem: „błogosławieństwo dla starców”.,
ważny przełom nastąpił na początku XVI wieku, kiedy powstały wklęsłe soczewki dla krótkowzrocznego papieża Leona X. obecnie istniały okulary dalekowzroczności i krótkowzroczności. Jednak wszystkie te wczesne wersje okularów miały poważny problem – nie pozostawały na twarzy.
tak więc hiszpańscy producenci okularów przywiązywali jedwabne wstążki do soczewek i zapętlali wstążki na uszach użytkownika. Kiedy te okulary zostały wprowadzone do Chin przez hiszpańskich i włoskich misjonarzy, Chińczycy odrzucili pomysł zapętlenia wstążek przy uszach., Przywiązali małe ciężarki do końca wstążek, aby pozostały na uchu. Następnie londyński Optyk, Edward Scarlett, w 1730 roku stworzył prekursora nowoczesnych ramion świątyni, dwóch sztywnych prętów, które przymocowały się do soczewek i spoczywały na uszach. Dwadzieścia dwa lata później projektant okularów James Ayscough udoskonalił ramiona świątyni, dodając zawiasy, aby umożliwić ich składanie. Przyciemniał również wszystkie swoje soczewki na zielono lub niebiesko, nie po to, aby zrobić z nich okulary przeciwsłoneczne, ale dlatego, że uważał, że te odcienie pomagają również poprawić widzenie.,
kolejna duża innowacja w okularach przyszła wraz z wynalezieniem dwuogniskowego. Chociaż większość źródeł rutynowo przypisuje wynalazek bifocals Benjaminowi Franklinowi, w połowie 1780 roku artykuł na stronie internetowej Kolegium optometrystów kwestionuje to twierdzenie, badając wszystkie dostępne dowody. Wstępnie stwierdza, że jest bardziej prawdopodobne, że bifokale zostały wynalezione w Anglii w 1760 roku, a Franklin zobaczył je tam i zamówił parę dla siebie.,w 1979 roku Franklin został wysłany do Stanów Zjednoczonych, gdzie w 1979 roku, wraz ze swoim przyjacielem, George ’em Whatley' em. W jednym z listów Franklin opisuje siebie jako ” szczęśliwego w wynalezieniu podwójnych okularów, które służą zarówno odległym przedmiotom, jak i bliskim, sprawiają, że moje oczy są dla mnie tak przydatne, jak kiedykolwiek były.”
jednak Franklin nigdy nie mówi, że je wymyślił. Whatley, być może zainspirowany swoją wiedzą i uznaniem Franklina za płodnego wynalazcę, w swojej odpowiedzi przypisuje wynalazek bifokali swojemu przyjacielowi., Inni podłapali to i pobiegli z tym do tego stopnia, że obecnie powszechnie przyjmuje się, że Franklin wynalazł dwuogniskowe. Jeśli ktoś inny był faktycznym wynalazcą, fakt ten jest stracony na wieki.
kolejną ważną datą w historii okularów jest rok 1825, kiedy angielski astronom George Airy stworzył wklęsłe cylindryczne soczewki korygujące jego krótkowzroczny astygmatyzm. W 1827 r.nastąpił szybki rozwój miasta. Inne wydarzenia, które miały miejsce pod koniec XVIII lub na początku XIX wieku, to monokl, który został uwieczniony przez postać Eustace ' a Tilleya, który jest dla nowojorczyka tym, co Alfred E., Neuman to Mad Magazine, a lorgnette-okulary na patyku, które zamienią każdego noszącego je w natychmiastową wdowę.
Okulary Pince-nez, jak pamiętacie, zostały wprowadzone w połowie XIV wieku w tych wczesnych wersjach osadzonych na nosach mnichów. Powrócili 500 lat później, spopularyzowani przez takich jak Teddy Roosevelt, którego „szorstki i gotowy” machismo negował wizerunek okularów jako stricte dla mięczaków.,
jednak na początku XX wieku okulary pince-nez zostały zastąpione przez okulary noszone przez, poczekaj, Gwiazdy filmowe, oczywiście. Gwiazda kina niemego Harold Lloyd, którego widziałeś wiszącego na wieżowcu trzymając ręce wielkiego zegara, nosił okrągłe okulary z szylkretami, które stały się wściekłe, po części dlatego, że przywrócili Broń świątyni do ramy.
Fused bifocals, ulepszając projekt w stylu Franklina, łącząc obiektywy dalekosiężne i bliskie widzenia, zostały wprowadzone w 1908 roku., Okulary przeciwsłoneczne stały się popularne w 1930 roku, po części dlatego, że filtr do polaryzacji światła słonecznego został wynaleziony w 1929 roku, umożliwiając okulary przeciwsłoneczne absorbować światło ultrafioletowe i podczerwone. Innym powodem popularności okularów przeciwsłonecznych jest to, że efektowne Gwiazdy filmowe zostały sfotografowane w nich.
potrzeba dostosowania okularów przeciwsłonecznych do potrzeb pilotów II wojny światowej doprowadziła do popularnego stylu okularów przeciwsłonecznych., Postępy w tworzywach sztucznych umożliwiły tworzenie opraw w różnych kolorach, a nowy styl okularów dla kobiet, zwany cat-eye ze względu na spiczaste górne krawędzie ramki, zmienił okulary w kobiecą modę.
męskie Okulary w latach 40.i 50. były bardziej surowymi, złotymi okrągłymi oprawkami z drutu, ale z wyjątkami, takimi jak kwadratowy styl Buddy 'ego Holly' ego i tortoiseshells Jamesa Deana.,
wraz z modą na okulary stawały się coraz nowsze, postęp w technologii soczewek przyniósł soczewki progresywne (No-line multifocal glasses) do publicznej wiadomości w 1959 roku. Prawie wszystkie soczewki okularowe są teraz wykonane z plastiku, który jest lżejszy od okularów i pęka czysto, a nie rozbija się w odłamkach.
Plastikowe soczewki fotochromowe, które ciemnieją w jasnym świetle słonecznym i stają się jasne ponownie poza słońcem, po raz pierwszy stały się dostępne pod koniec lat 60. , Soczewki Photo gray były dostępne tylko w szkle, ale w latach 90.stały się dostępne w plastiku, aw XXI wieku są teraz dostępne w różnych kolorach.
style okularów przychodzą i odchodzą, a jak to często bywa w modzie, wszystko, co Stare, w końcu staje się nowe. Przykład: kiedyś popularne były okulary ze złotymi oprawkami i bez oprawek. Teraz nie tak bardzo. W latach 70. XX wieku preferowano duże, nieporęczne okulary z drutu. Teraz, okulary retro, które przez ostatnie 40 lat były niepopularne, takie jak okulary kwadratowe, rogowe i linie brwiowe, rządzą stojakiem optycznym.,
Jeśli podobało ci się czytanie o historii okularów, stay tuned for an executive look at the future of eyeglasses!