od skromnych początków Idi Amin zbudował potężną dyktaturę w Ugandzie. Był ekspertem w rozmieszczaniu sił wojskowych w celu osiągnięcia władzy politycznej, czego nauczył się od Brytyjczyków jako żołnierz w armii kolonialnej. Dzięki połączeniu populistycznego uroku i brutalnej przemocy, wspartej przez rozległe państwo policyjne, rządził Ugandą przez osiem lat-aż jego strategiczne pomyłki doprowadziły go do upadku.
Amin był chyba najbardziej znany ze swojej przemocy i brutalności., Jako dyktator wykorzystał swoją tajną policję do przekształcenia Ugandy w państwo policyjne. Tylko w pierwszym roku reżim zamordował około 10 000 PP. Wielu innych było więzionych i torturowanych.
mimo to Amin pracował również nad zapewnieniem wsparcia swoim ludziom. Podróżował po kraju w czasie pierwszego roku jako dyktator, a później wygnał społeczność azjatycką Ugandy, która prowadziła wiele przedsiębiorstw. Podczas gdy ruch był popularny wśród Ugandyjczyków z klasy robotniczej, miał druzgocące konsekwencje., Gdy gospodarka drastycznie spadła, poparcie Amina zaczęło słabnąć—początek końca dyktatora Ugandy.
droga do dyktatury
- wspiął się w szeregi jako pozornie lojalny zwolennik pierwszego dyktatora kraju, Miltona Obote. Ale rywalizacja wzrosła między tymi dwoma mężczyznami i w 1971 Amin przejął władzę w wojskowym zamachu stanu.
- Amin początkowo obiecywał wielkie korzyści, w tym lepsze miejsca pracy, lepsze warunki mieszkaniowe—i demokrację., Ale w ciągu roku przywrócił dyktaturę Obote—a-i rozpoczął przemoc, która uczyniłaby go legendą okrucieństwa.
Kop głębiej: kobiety i Amin
brutalność reżimu Amina często przyćmiewa codzienne doświadczenia zwykłych Ugandyjczyków. Dla wielu życie pod jego rządami było pełne sprzeczności. Z pewnością tak było w przypadku kobiet. Amin bronił się jako obrońca praw kobiet i pokazywał umieszczanie kobiet na wysokich stanowiskach rządowych., Ale za retoryką, wykorzystał tradycyjne idee o tym, jak kobiety „powinny” zachowywać się—sposób na dalszą kontrolę ludności. W 1972 roku zakazał używania minispódniczek, określając kobiety jako „niemoralne” i poddając je publicznym upokorzeniom i napaściom. Zniechęciło to do wypowiadania się przeciwko polityce Amina, jednocześnie zachęcając kobiety do wzajemnej policji.