migotanie przedsionków jest najczęstszą przyczyną udaru mózgu. Leczenie lekami przeciwzakrzepowymi u pacjentów z migotaniem przedsionków zmniejsza powikłania zatorowe choroby, w tym udar., Jednak powszechnie stosowany antykoagulant ma wąski indeks terapeutyczny, wymaga rutynowego monitorowania i ma liczne interakcje z lekami i żywnością, co prowadzi do mniej niż optymalnych wskaźników przestrzegania. Hamowanie czynnika krzepnięcia XA zostało ocenione jako potencjalny cel leczenia przeciwzakrzepowego z hipotezą, że stosowanie terapii specyficznej dla danego celu złagodzi pewną zmienność dawkowania obserwowaną w przypadku antagonisty witaminy K. Trzy inhibitory czynnika Xa są obecnie wskazane do stosowania w nienowotworowym migotaniu przedsionków., Podobnie jak antagonista witaminy K, warfaryna, wszystkie inhibitory czynnika Xa są podawane doustnie. Rywaroksaban i edoksaban podaje się raz na dobę, podczas gdy apiksaban podaje się dwa razy na dobę. Wszystkie trzy leki wykazały nieinferencyjność w porównaniu z obecnie stosowanym standardowym leczeniem warfaryną pod względem skuteczności i bezpieczeństwa. Dawka terapeutyczna inhibitorów czynnika Xa różni się w zależności od czynności nerek. W przeciwieństwie do warfaryny, nie ma obecnie dostępnych odtrutek dla inhibitorów czynnika Xa, chociaż jest to obszar zainteresowania dla obecnych i przyszłych badań., W przypadku krwawienia zagrażającego życiu istnieją ustalone strategie leczenia mające na celu odwrócenie działania inhibitorów czynnika Xa w kierunku krwawienia.