przeklinanie przedstawione w kreskówce
w kulturze japońskiej hierarchia społeczna odgrywa znaczącą rolę w sposobie, w jaki mówi się do różnych ludzi, z którymi na co dzień wchodzi w interakcje. Wybór poziomu mowy, uprzejmości, mowy ciała i odpowiedniej treści jest oceniany na podstawie sytuacyjnej, a celowe nadużywanie tych sygnałów społecznych może być obraźliwe dla słuchacza w rozmowie.
Zaimki i przyrostki
zaimki są rzadko używane w języku japońskim w porównaniu do angielskiego., Mówiący po japońsku zwróci się raczej do innej osoby, czy to w drugiej, czy trzeciej osobie, po nazwisku. Jednak jeśli chodzi o osobę, użycie przyrostków w zaimkach może być użyte do wskazania poziomu uprzejmości.Na przykład po angielsku można by powiedzieć: „przepraszam, pani Ishiyama, ale nie słyszę cię. Czy możesz mówić głośniej?”. poniższe tłumaczenie byłoby błędne:
(1) Panie Ishiyama, przepraszam, ale nie słyszę cię.Będziesz mówić głośniej? (Ishiyama-Sensei, sumimasen ga watashi wa anata wo kikoemasen. Anata wa motto OKI koe de hanashitekuremasenka?,Używanie zaimków w języku japońskim jest zbyt proste i uważane za obraźliwe lub dziwne. Jeden nie użyje zaimków dla siebie, ” ja „lub dla drugiego,” ty”, ale zamiast tego pominie zaimki dla siebie i wymieni inną osobę po imieniu:
(2) Panie Ishiyama, przepraszam, ale nie słyszę cię.Możesz mówić głośniej? (Ishiyama-Sensei, sumimasen ga, kikoemasen. motto ōkī koe de hanashitekuremasenka?)
użycie „Ishiyama” zamiast jej imienia i użycie „sensei” (nauczyciela) jako przyrostka wskazuje na uznanie pani. Wyższość Ishiyamy w hierarchii społecznej jako nauczyciela., w przeciwieństwie do tego, gdyby ktoś powiedział: (3) Przepraszam, nie słyszę cię.Powiedz to głośniej.(gomen, kikoenai. motto OKI CoE de itte)
dla ich nauczyciela byłoby to niesamowicie niegrzeczne. Status pani Ishiyamy nie jest wspomniany, co wskazuje, że mówca uważa się za równy lub wysoki status społeczny.
język honorowy
wulgaryzmy mogą być akcentowane również poprzez użycie (lub brak) języka honorowego (Keigo)., Po wymawia i przyrostki w powyższym przykładzie, głośnik przyciąga słowa-Przepraszam/przepraszam (przepraszam, sumimasen, niestety gomen),' nie słyszę cię' (ま ま ま ま ま ま ま ま ま kikoemasen w kikoenai) i 'mówisz' (ま ま ま ま ま ま ま ま ま hanashitekuremasenka w まてitte).
japońskie kobiety ubrane w kimono kłaniające się sobie nawzajem w formalnym powitaniu w pokoju tatami
Kłanianie się
Kłanianie się zostało wprowadzone do kultury japońskiej około 500-800 p. n. e., prawdopodobnie wraz z wprowadzeniem chińskiego buddyzmu do kraju. Kłanianie się, gdy witasz inną osobę, stało się dużą częścią japońskiej kultury i istnieją specyficzne zwyczaje, które są przestrzegane, aby pokazać pokorę i szacunek w sytuacjach, w tym w spotkaniach biznesowych, oficjalnych okazjach i codziennych interakcjach., Podczas wykonywania stojącego łuku (se seiritsu) do innego japońskiego mówcy, Plecy jednostki powinny pozostać proste, z rękami u boku, a oczy zwrócone ku ziemi. Od siedzenia osobnik powinien usiąść na kolanach (正座 seiza) z rękami tworzącymi trójkąt na podłodze przed nimi, a głową poruszającą się w kierunku rąk. Łuk nie musi być trzymany przez dłuższy czas, jednak nie należy również przyspieszać akcji. Prędkość, w której wykonuje się łuk, w rezultacie może wywnioskować poziom uprzejmości lub chamstwa.,
głębokość łuku wykonywana przez jednostkę zmienia znaczenie łuku. Łuk 15 stopni jest uważany za przypadkowy łuk lub powitanie (会釈 eshaku). Ten rodzaj łuku może być używany z kimś o równym społecznym statusie hierarchicznym, takim jak kolega lub przyjaciel przyjaciela. Łuk 30 stopni jest uważany za uprzejmy łuk (sen senrei) i powinien być wykonany z seiza, a nie z seiritsu. Ten rodzaj łuku jest używany w sytuacjach półformalnych. Łuk o 45 stopniach jest łukiem pełnym szacunku (敬礼 keirei) i może być wykonany w pozycji siedzącej lub stojącej., Pokłon z szacunkiem jest używany, gdy witasz przełożonego, takiego jak pracodawca lub teściowie. W końcu, głęboki łuk większy niż 45 stopni nazywany jest czcigodnym łukiem (最敬礼 saikeirei) i jest on zarezerwowany albo dla audiencji u cesarza, albo dla przekazania głębokiego szacunku lub żalu.
w odniesieniu do wulgaryzmów, używanie zbyt uprzejmej lub poważnej formy ukłonu może wykazywać sarkazm i pogardę, a odwrotnie, wybór niewłaściwie rodzinnego łuku może być obraźliwy dla drugiej strony.