przełomowe prace rozwojowe
w 1920 roku, pracując we współpracy z Théodore Simonem w laboratorium Alfreda Bineta w Paryżu, Piaget oceniał wyniki standaryzowanych testów rozumowania, które zaprojektował Simon. Testy miały mierzyć inteligencję dziecka i rysować powiązania między wiekiem dziecka a naturą jego błędów. Dla Piaget wzbudził nowe pytania dotyczące sposobu, w jaki dzieci uczą się.
Piaget ostatecznie uznał, że test był zbyt sztywny., W poprawionej wersji pozwolił dzieciom wyjaśnić logikę ich „błędnych” odpowiedzi. Czytając dziecięce wyjaśnienia, zdał sobie sprawę, że siła rozumowania dzieci nie była jednak wadliwa. W obszarach, w których dzieci nie miały doświadczenia życiowego jako punktu odniesienia, logicznie wykorzystywały swoją wyobraźnię, aby to zrekompensować. Ponadto doszedł do wniosku, że wiedza rzeczowa nie powinna być utożsamiana z inteligencją lub zrozumieniem.,
etapy rozwoju umysłowego
w ciągu swojej sześcioletniej kariery w psychologii dziecięcej, Piaget zidentyfikował również cztery etapy rozwoju umysłowego. Pierwszy nazywa się „etapem sensorimotorycznym”, który obejmuje naukę poprzez działania motoryczne i odbywa się, gdy dzieci mają 0-2 lata. Podczas” etapu przedoperacyjnego ” dzieci w wieku 3-7 lat rozwijają inteligencję poprzez użycie języka symbolicznego, zabawy fantazyjne i naturalną intuicję. Podczas” konkretnego etapu operacyjnego ” dzieci 8-11 rozwijają się poznawczo poprzez zastosowanie logiki opartej na konkretnych dowodach., „Operacje formalne”, czwarty i ostatni etap, obejmuje 12-do-15-latków tworzących zdolność myślenia abstrakcyjnego z bardziej złożonym rozumieniem logiki i przyczyny i skutku.
Piaget nazwał swoje zbiorowe teorie na temat rozwoju dziecka „epistemologią genetyczną.”Oparł się również na koncepcji schematów, definiowanych jako struktury poznawcze i ramy, za pomocą których rozumiemy świat, aby pomóc w dalszym wyjaśnieniu jego teorii rozwojowych.