pytanie: kim byli faryzeusze?”
odpowiedź: faryzeusze byli wpływową sektą religijną w judaizmie w czasach Chrystusa i wczesnego Kościoła. Byli znani ze swojego nacisku na osobistą pobożność (słowo Faryzeusz pochodzi od hebrajskiego słowa oznaczającego „oddzieleni”), ich akceptacji tradycji ustnej oprócz prawa pisanego i ich nauczania, że wszyscy Żydzi powinni przestrzegać wszystkich 600-plus praw w torze, w tym rytuałów dotyczących ceremonialnego oczyszczenia.
faryzeusze byli w większości biznesmenami Klasy średniej i przywódcami synagog., Chociaż byli mniejszością w Sanhedrynie i zajmowali mniejszościowe stanowiska jako kapłani, zdawali się kontrolować proces decyzyjny Sanhedrynu, ponieważ mieli powszechne poparcie wśród ludzi.
wśród faryzeuszy istniały dwie szkoły myślenia, oparte na naukach dwóch rabinów, Szammaia i Hillela. Shammai domagał się surowej, nieugiętej interpretacji prawa w prawie każdej kwestii, ale Hillel nauczał luźniejszego, bardziej liberalnego zastosowania. Wyznawcy Szammai szerzyli nienawiść do wszystkiego, co rzymskie, w tym podatków-Żydzi, którzy służyli jako poborcy podatkowi, byli persona non grata., Szamajci chcieli zakazać wszelkiej komunikacji i handlu między Żydami i poganami. Hillelici przyjęli bardziej łaskawe podejście i sprzeciwiali się tak skrajnej wyłączności. Ostatecznie obie szkoły w obrębie Faryzeizmu stały się tak wrogie wobec siebie, że odmówiły wspólnego oddawania czci.
faryzeusze przyjęli słowo pisane jako natchnione przez Boga. W czasie ziemskiej służby Chrystusa byłoby to, co teraz nazywamy Starym Testamentem. Niestety, faryzeusze Dali równy autorytet tradycji ustnej, mówiąc, że tradycje przeszły aż do Mojżesza., Ewoluując na przestrzeni wieków, tradycje Faryzeuszowskie miały skutek dodawania do Słowa Bożego, które jest zakazane (5 Mojżeszowa 4:2). Ewangelie obfitują w przykłady faryzeuszy traktujących swoje tradycje jako równe Słowu Bożemu (Mateusz 9:14; 15:1-9; 23:5; 23:16, 23; Łukasza 11,42). Jezus zastosował potępienie Izajasza 29: 13 do faryzeuszy, mówiąc: „ich nauki są tylko ludzkimi regułami” (Marka 7:7).
faryzeusze nauczali następujących doktryn:
1. Bóg kontroluje wszystkie rzeczy, ale decyzje podejmowane przez jednostki również wpływają na przebieg życia.
2 ., Będzie zmartwychwstanie umarłych (Dzieje Apostolskie 23: 6).
3. Istnieje życie pozagrobowe, z odpowiednią nagrodą i karą na zasadzie indywidualnej. Mesjasz ustanowi swoje królestwo na ziemi.
4. Sfera duchowa, w tym istnienie aniołów i demonów, jest prawdziwa (Dzieje Apostolskie 23:8).
wiele doktryn faryzeuszy stawiało ich w sprzeczności z Saduceuszami; jednak obie grupy zdołały przy jednej okazji odłożyć na bok swoje różnice—próbę Jezusa Chrystusa. Aby dokonać śmierci Jezusa, saduceusze i faryzeusze zjednoczyli się (marka 14:53; 15:1; Jana 11:48-50).,
faryzeusze byli odpowiedzialni za opracowanie Miszny, ważnego dokumentu dotyczącego kontynuacji judaizmu po zburzeniu Świątyni. Judaizm rabiniczny i współczesne synagogi zawdzięczają swoje istnienie pracy faryzeuszy.
w Ewangeliach faryzeusze są często przedstawiani jako obłudni i dumni przeciwnicy Jezusa. Pan powiedział to wprost: „oni nie praktykują tego, co głoszą” (Ew.Mateusza 23.3)., Ogólnie rzecz biorąc, faryzeusze byli obłudni i zadowoleni z siebie w swoim złudzeniu, że podobają im się Bogu, ponieważ przestrzegali prawa-lub przynajmniej jego części. Jak wskazał im Jezus, bez względu na to, jak skrupulatnie podążali za drobniejszymi punktami rytualizmu, nie dorównali bożemu wzorcowi świętości: „zaniedbaliście ważniejsze sprawy prawa-sprawiedliwość, miłosierdzie i wierność”(werset 23).
oczywiście nie każdy Faryzeusz był przeciwny Jezusowi., Nikodem był faryzeuszem, który słusznie uważał Jezusa za „nauczyciela, który przyszedł od Boga” i szczerze szukał od niego odpowiedzi (Ew.Jana 3.1-2). Nikodem później bronił Jezusa przed Sanhedrynem (Ew.Jana 7.50-51) i był pod ręką przy ukrzyżowaniu Jezusa, aby pomóc pochować ciało Pana (Ew. Jana 19.39). Niektórzy z pierwszych chrześcijan byli również faryzeuszami (Dzieje Apostolskie 15:5).
apostoł Paweł był wykształcony jako Faryzeusz, a jego kwalifikacje w tej grupie były dobre (Dzieje Apostolskie 26:5)., Paweł nazwał siebie „hebrajczykiem z Hebrajczyków; w odniesieniu do prawa, faryzeuszem; w odniesieniu do gorliwości, prześladowania Kościoła; w odniesieniu do sprawiedliwości opartej na prawie, bezbożny” (Filipian 3:5-6). Ale Paweł odkrył, że jego wykonanie prawa nie może wytworzyć prawdziwej sprawiedliwości. Po tym, jak zaufał Dokończonemu dziełu Chrystusa na krzyżu, pragnął ” być znaleziony w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, która pochodzi z prawa, ale to, co jest przez wiarę w Chrystusa-sprawiedliwość, która pochodzi od Boga na podstawie wiary „(werset 9)., Nikt, nawet najsurowszy Faryzeusz, nie jest usprawiedliwiony przez przestrzeganie prawa (Galacjan 3:11).