Kit Carson (Polski)

Christopher Houston „Kit” Carson (24 grudnia 1809 – Maj 23 lipca 1868) – amerykański polityk. Był pionierem na zachodzie Ameryki i jeździł jako zwiadowca dla until States Cavalry. Zaufany zarówno przez białych osadników, jak i rdzennych Amerykanów, dziedzictwo Carsona to dziedzictwo kogoś, kto zobaczył, granicę, poszedł do niej i został przez nią wchłonięty., Jego dwie kolejne transkontynentalne misje kurierskie są niezachwianym świadectwem zarówno zdolności, jak i wytrzymałości.

Kiedy zasoby takie jak bóbr zostały wyczerpane, Carson nauczył się potrzeby ochrony przyrody. W 1845 roku wraz z Johnem C. Fremontem udał się na zachód, badając przejście do Oceanu Spokojnego. Wraz z Fremont, Carson umożliwił ekspansję na zachód na kontynencie północnoamerykańskim i pomógł krzewić ideały oczywistego przeznaczenia.,

Wczesne życie

Carson urodził się w Madison County, Kentucky i wychował w Franklin, Missouri ojciec Carsona, Lindsey Carson, był rolnikiem pochodzenia szkocko-irlandzkiego, który walczył w wojnie rewolucyjnej pod dowództwem generała Wade ' a Hamptona. Było w sumie 15 dzieci Carsona. Rodzina Carson osiedliła się na terenie należącym do synów Daniela Boone ' a, którzy kupili ziemię od Hiszpanów, przed zakupem Luizjany. Rodziny Boone ' a i Carsona stały się dobrymi przyjaciółmi, pracując, utrzymując kontakty towarzyskie i spędzając razem czas.,

Kit Carson miał siedem lat, gdy jego ojciec został zabity przez spadające drzewo podczas czyszczenia ziemi. Śmierć Lindsey Carson doprowadziła rodzinę Carson do rozpaczliwej biedy, zmuszając młodego kita do porzucenia szkoły, aby pracować na rodzinnej farmie, a także angażować się w polowania. W wieku 14 lat Kit został przyuczony do producenta siodeł w osadzie Franklin w stanie Missouri. Franklin znajdował się na wschodnim krańcu szlaku Santa Fe, który został otwarty dwa lata wcześniej. Wielu klientów w siodle shop byli traperzy i kupcy sami., Carson był tak zafascynowany słuchaniem ich poruszających opowieści o Dalekim Zachodzie, że uciekł.

w wieku 16 lat, nie mówiąc o tym rodzinie, Carson potajemnie podpisał kontrakt z dużą karawaną kupiecką zmierzającą do Santa Fe, która wówczas oczywiście należała do Meksyku. Jego praca opiekowała się końmi, mułami i wołami. Saddler zamieścił zawiadomienie o ucieczce Carsona w lokalnej gazecie, oferując nagrodę w wysokości jednego centa za jego powrót. Nikt nigdy nie zebrał ani centa ani żadnej nagrody za schwytanie kita Carsona, ponieważ miał szczęście i publicystę, a także odwagę i umiejętności., Zimą 1826-1827 przebywał z Matthew Kinkeadem, traperem i odkrywcą, w Taos w Nowym Meksyku, znanym jako stolica handlu futrami na południowym zachodzie. Kinkead był przyjacielem ojca Carsona w Missouri, A Kit zaczął uczyć się od niego umiejętności odłapywania zwierząt. W tym samym czasie Carson nauczył się języków i stał się biegły w języku hiszpańskim, Navajo, Apache, Cheyenne, Arapaho, Paiute, Shoshone i Ute.,

lata traperskie (1829-1840)

Po zdobyciu doświadczenia na szlaku Santa Fe i w Meksyku podczas różnych wypraw, Carson podpisał kontrakt z Ewingiem Youngiem i 40 innymi futrzakami wiosną 1829 roku. Podróż zabrała zespół do niezbadanego kraju Apaczów wzdłuż rzeki Gila. Grupa Ewinga została zaatakowana przez bandę Indian Apaczów. To właśnie podczas tego spotkania Carson zastrzelił i zabił jednego z atakujących Indian, po raz pierwszy okoliczności zmusiły go do działania w sposób, który doprowadził do śmierci drugiego. Carson był głęboko wstrząśnięty tym doświadczeniem.,

Carson uważał swoje lata jako trapera za „najszczęśliwsze dni w moim życiu.”W towarzystwie śpiewającego Grassa, współpracował z brytyjską firmą z siedzibą w Kanadzie, Hudson' s Bay Company, a także znanym frontierem Jimem Bridgerem, chwytając bobra wzdłuż rzek Yellowstone, Powder i Big Horn, i został znaleziony w całym Kolorado, Utah, Wyoming, Idaho i Montana. Podobnie jak wielu innych białych traperów, Carson podróżował i żył intensywnie wśród rdzennych Amerykanów. Jego pierwszą żoną była Arapaho o imieniu Singing Grass; ich pierwsze dziecko, córka, urodziła się w 1837 roku, o imieniu Adeline., Żona Carsona zachorowała na gorączkę po urodzeniu dziecka i wkrótce potem zmarła. W 1842 roku poznał i zaręczył się z córką znanej rodziny Taos, Josefą Jaramillo. Miał 34 lata, gdy 6 lutego 1843 poślubił 14-letnią Josefę. Razem wychowali 15 dzieci, których potomkowie pozostają w Dolinie Arkansas w stanie Kolorado.

w tym czasie naród przechodził pierwszą poważną depresję. Gospodarka była częściowo zależna od przemysłu futrzarskiego, który został osłabiony przez zmieniające się style mody. Nowe zapotrzebowanie na jedwabne kapelusze zastąpiło zapotrzebowanie na Bobrowe futra., Również przemysł trappingowy spustoszył populację bobrów. Ta kombinacja faktów zakończyła potrzebę traperów. Carson stwierdził: „Beaver był coraz rzadszy, stało się konieczne, aby spróbować swoich sił w czymś innym”.

przewodnik z Frémontem

Carson postanowił na początku 1842 roku wrócić na wschód, aby sprowadzić córkę Adelinę na przemian, aby zamieszkała z krewnymi w pobliżu byłego domu Carsona Franklina, a w celu zapewnienia jej edukacji niektóre doniesienia mówią, że Adeline została umieszczona w szkole z internatem. Tego lata Carson poznał kapitana armii USA Johna C., Fremont na rzece Missouri parowiec w Saint Louis, Missouri. Frémont przygotowywał się do poprowadzenia swojej pierwszej wyprawy i szukał przewodnika, który zabierze go na Przełęcz Południową. Obaj mężczyźni poznali się, a Carson zaoferował swoje usługi, ponieważ spędził dużo czasu w okolicy. Pięciomiesięczna podróż z udziałem 25 mężczyzn zakończyła się sukcesem, a raport Fremonta został opublikowany przez Kongres Stanów Zjednoczonych., Jego reportaż „poruszył falę karawan pełnych nadziei emigrantów” zmierzających na zachód i początki ruchu związane z nową polityką wzrostu i ekspansji, znaną jako Manifest Destiny.

sukces Frémonta w pierwszej wyprawie był szczególnie zależny od umiejętności Carsona i doprowadził do jego drugiej wyprawy, podjętej latem 1843 roku, która zaproponowała mapowanie i opisanie drugiej połowy oregońskiego szlaku od South Pass do rzeki Kolumbia. Ze względu na jego udowodnione umiejętności jako przewodnika w pierwszej ekspedycji, Carson ponownie zażądał usług., Ta podróż zabrała ich wzdłuż Wielkiego Jeziora Słonego do Oregonu, ustanawiając cały ląd w Wielkim basenie, aby był zamknięty na lądzie, co znacznie przyczyniło się do zrozumienia geografii Ameryki Północnej w tym czasie. Ich podróż przyniosła im widok na Mount Rainier, Mount Saint Helens i Mount Hood.

druga ekspedycja w górach Sierra Nevada tej zimy stała na śniegu i groziła masowym głodem. Jednak wiedza Carsona wraz z Tomem Fitzpatrickiem okazała się zbawieniem wagonu., Razem dosłownie wyciągnęli odkrywców, mimo że sam był na wpół głodny. Ekspedycja ruszyła na południe na pustynię Mojave, wytrzymując ataki tubylców, w wyniku których zginął jeden człowiek. Ponadto, gdy ekspedycja przekroczyła Kalifornię, oficjalnie najechali Meksyk. Groźba interwencji militarnej ze strony tego kraju wysłała ekspedycję Fremonta dalej na południowy wschód do wodopoju znanego jako Las Vegas. Partia udała się do Fortu Benta, gdzie zmarła jego pierwsza żona, Śpiewająca trawa, i w sierpniu 1844 powróciła do Waszyngtonu.,, ponad rok po ich wyjeździe. Kolejny raport z wyprawy Frémonta został opublikowany. Do czasu wydania drugiego raportu w 1845 roku Frémont i Carson stali się sławni na całym świecie.

1 czerwca 1845 roku kapitan Frémont i 55 ludzi opuścili Saint Louis, z Carsonem jako przewodnikiem, podczas trzeciej wyprawy. Celem było „mapowanie źródła rzeki Arkansas” po wschodniej stronie Gór Skalistych. Jednak po dotarciu do rzeki Arkansas, Frémont nagle ruszył pospiesznym szlakiem prosto do Kalifornii, bez wyjaśnienia Carsona., Przybywając do Sacramento Valley i Sutter ' s Fort wczesną zimą 1846 roku, szybko starał się wzbudzić patriotyczny entuzjazm wśród amerykańskich osadników. Obiecał, że jeśli rozpocznie się wojna z Meksykiem, jego siły wojskowe ” będą tam, aby ich chronić.”Frémont o mało nie sprowokował bitwy z generałem Jose Castro pod Monterey, co prawdopodobnie doprowadziłoby do unicestwienia grupy Frémonta, ze względu na przewagę liczebną wojsk meksykańskich. Frémont i Carson uciekli z kontrolowanej przez Meksyk Kalifornii i udali się na północ do Oregonu, gdzie znaleźli obóz nad jeziorem Klamath.,

kierując się na południe od Klamath Lake, Carson poprowadził wyprawę Frémonta w dół doliny Sacramento i sprytnie promował powstanie amerykańskich osadników, znanych jako bunt niedźwiedzi. Wydarzenia nasiliły się, gdy grupa Meksykanów zamordowała dwóch amerykańskich rebeliantów. 28 czerwca 1846 Frémont przechwycił trzech Meksykanów, którzy przeprawili się przez Zatokę San Francisco i wylądowali w pobliżu San Quentin. Frémont rozkazał Carsonowi zabić tych trzech mężczyzn w zemście za śmierć dwóch Amerykanów. Carson odmówił., 7 lipca 1846 trzy okręty US Navy, fregata USS „Savannah” I dwa slupy „Cyane” i „Levant”, dowodzone przez Johna D. Sloata, wpłynęły do portu, zdobyły Monterey dla Stanów Zjednoczonych i wylądowały w Marines, którzy stoczyli krótką potyczkę znaną jako bitwa pod Monterrey. Akcja ta zaalarmowała Frémonta, że rozpoczęła się wojna amerykańsko-meksykańska. Bunt bear Flag połączył się następnie z wojną meksykańsko-amerykańską.,

Mexican American War service

Kalifornijski batalion Frémonta z Carsonem jako przewodnikiem przeniósł się na południe do stolicy prowincji Monterey w Kalifornii i spotkał tam komodora Roberta Stocktona w połowie lipca 1846 roku. Dowiedziawszy się, że trwa wojna amerykańsko-meksykańska, Frémont zawarł plany ze Stocktonem, aby zdobyć osady w Los Angeles i San Diego i udać się do Mexico City. Stockton połączył siły z Frémontem i uczynił Carsona porucznikiem, tym samym rozpoczynając karierę wojskową Carsona.,

Jednostka Frémonta przybyła do San Diego na jednym z okrętów Stocktona 29 lipca 1846 roku i zajęła miasto bez oporu. Stockton, podróżując statkiem wojennym, zdobył Santa Barbara w Kalifornii kilka dni później. Spotkawszy się i łącząc siły w San Diego, pomaszerowali do Los Angeles i zdobyli to miasto bez żadnych wyzwań. Stockton ogłosił Kalifornię terytorium Stanów Zjednoczonych 17 sierpnia 1846 roku. Następnego dnia, 18 sierpnia, generał Stephen W. Kearny wkroczył do Santa Fe ze swoją armią Zachodu i ogłosił podbicie terytorium.,

Stockton i Frémont chętnie ogłosili prezydentowi Polkowi podbój Kalifornii i poprosili Carsona o przeniesienie korespondencji drogą lądową do prezydenta. Carson przyjął misję i zobowiązał się przekroczyć kontynent w ciągu 60 dni. Opuścił Los Angeles z 15 ludźmi, w tym Thomasem Fitzpatrickiem i sześcioma rdzennymi Amerykanami z Delaware 5 września 1846.

serwis z Kearny

trzydzieści jeden dni później 6 października Carson spotkał Kearny ' ego i jego 300 Dragonów w opuszczonej wiosce Valverde w Nowym Meksyku., Kearny był pod rozkazami Administracji Polka, aby podporządkować sobie zarówno Nowy Meksyk, jak i Kalifornię i ustanowić tam rządy. Dowiedziawszy się, że Kalifornia została już zdobyta, wysłał 200 swoich ludzi z powrotem do Santa Fe i nakazał Carsonowi, aby poprowadził go z powrotem do Kalifornii, aby mógł ustabilizować tam sytuację. Kearny wysłał pocztę do Waszyngtonu z Fitzpatrickiem.

przez następne sześć tygodni świeżo wybity porucznik Carson prowadził Kearny ' ego i 100 Dragonów na zachód wzdłuż rzeki Gila po bardzo trudnym terenie, docierając do rzeki Kolorado 25 listopada., Na niektórych odcinkach szlaku muły ginęły w tempie prawie 12 dziennie. 5 grudnia, trzy miesiące po opuszczeniu Los Angeles, Carson przyprowadził ludzi Kearny ' ego do San Diego w promieniu 25 mil.

w drodze do Sonory w Meksyku schwytano meksykańskiego kuriera, który przewoził listy do generała Jose Castro, informujące o meksykańskiej rewolcie, która odbiła Kalifornię od komodora Stocktona. Wszystkie nadmorskie miasta wróciły pod kontrolę Meksyku, z wyjątkiem San Diego, gdzie Meksykanie przyparli Stockton i oblegli., Kearny był w niebezpiecznym niebezpieczeństwie, ponieważ jego siła była zmniejszona zarówno w liczebności, jak i w stanie fizycznego wyczerpania. Musieli wyjść ze szlaku rzeki Gila i stawić czoła meksykańskim siłom, inaczej ryzykując śmierć na pustyni.podczas bitwy o San Pasqual, Kearny wysłał lokalnego ranczera, aby powiadomił Komandora Stocktona o jego obecności., Ranczer, Edward Stokes, powrócił z 39 amerykańskimi żołnierzami i informacją, że kilkuset meksykańskich Dragonów pod dowództwem kapitana Andres Pico obozowało w rodzinnej wiosce San Pasqual, bezpośrednio przy drodze Kearny ' ego do Stockton. Kearny postanowił zaatakować Pico w celu złapania świeżych koni i wysłał grupę zwiadowczą w nocy 5 grudnia.

Grupa zwiadowcza napotkała szczekającego psa w San Pasqual, a oddziały kapitana Pico obudziły się ze snu. Po wykryciu, Kearny zdecydował się na atak i zorganizował swoje oddziały, aby przejść na San Pasqual., Skomplikowana bitwa, w której zginęło 21 Amerykanów, a wielu zostało rannych: wielu z długich lanc meksykańskich caballeros, którzy również wykazali się biegłym jeździectwem. Pod koniec drugiego dnia, 7 grudnia, Amerykanie byli prawie bez żywności i wody, mieli mało amunicji i byli słabi od podróży wzdłuż rzeki Gila. Stanęli w obliczu głodu i możliwego unicestwienia przez wojska Meksykańskie, które znacznie przewyższały ich liczebnie, a Kearny rozkazał swoim ludziom kopać się na szczycie niewielkiego wzgórza.

następnie wysłał Carsona i dwóch innych ludzi, aby prześlizgnęli się przez oblężenie i zdobyli posiłki., Carson, Edward Beale i indiański Zwiadowca wyruszyli w nocy 8 grudnia do odległego o 25 mil San Diego. Ponieważ ich stołówki robiły zbyt duży hałas, pozostawiono ich na ścieżce. Ponieważ ich buty również robiły zbyt dużo hałasu, Carson i Beale usunęli je i schowali pod paski. Ci stracili, a Carson i Beale przemierzyli dystans do San Diego boso przez pustynię, skały i kaktusy.

do 10 grudnia Kearny zdecydował, że cała nadzieja przepadła i planował próbę przełamania impasu następnego ranka., Tej nocy przybyło 200 żołnierzy amerykańskich na świeżych koniach, Armia meksykańska rozproszyła się z nowym pokazem siły. Kearny dotarł do San Diego 12 grudnia. Akcja ta przyczyniła się do szybkiego zdobycia Kalifornii przez siły amerykańskie.po odbiciu Los Angeles w 1847 i aneksji Kalifornii w wyniku traktatu z Guadalupe Hildago, kończącego wojnę amerykańsko-Meksykańską w 1847, Frémont został mianowany gubernatorem Kalifornii przez komodora Stocktona. Frémont wysłał Carsona do Waszyngtonu.,C. W St. Louis Carson spotkał się z senatorem Stanów Zjednoczonych Thomasem Hartem Bentonem, który był wybitnym zwolennikiem osiedlania się na Zachodzie i zwolennikiem oczywistego przeznaczenia. Hart odegrał znaczącą rolę w publikowaniu przez Kongres raportów z ekspedycji Frémonta. Popędzony spotkaniem z Hartem, Carson przekazał swoje wiadomości sekretarzowi stanu Jamesowi Buchananowi i spotkał się z sekretarzem wojny Williamem L. Marcy i Prezydentem Jamesem Polkiem.

Po zakończeniu misji kurierskiej Carson otrzymał rozkaz, aby zrobić to ponownie., Po powrocie do Kalifornii z wiadomościami od prezydenta Stanów Zjednoczonych, otrzymał kolejne wiadomości Od Fremonta i przywiózł je ponownie do Waszyngtonu. Pod koniec ekspedycji Frémont i tych misji kurierskich Carson stwierdził, że chce” osiedlić się ” ze swoją żoną Joséfą i w 1849 roku założył farmę w Taos w stanie Nowy Meksyk.

Kiedy w kwietniu 1861 roku rozpoczęła się amerykańska wojna secesyjna Carson wstąpił do Ochotniczej piechoty New Mexico, którą organizował Ceran St.Vrain., Chociaż terytorium Nowego Meksyku oficjalnie zezwalało na niewolnictwo, Geografia i Ekonomia uczyniły instytucję tak niepraktyczną, że w jej granicach było tylko garstka niewolników. Rząd terytorialny i liderzy opinii wyrazili poparcie dla Unii.

ogólne dowództwo sił Unii w departamencie Nowy Meksyk przypadło pułkownikowi Edwardowi R. S. Canby ' emu z 19 Pułku Piechoty regularnej armii, z siedzibą w Fort Marcy w Santa Fe. Carson, w randze pułkownika ochotników, dowodził trzecią z pięciu kolumn w sile Canby ' ego., Dowództwo Carsona podzielono na dwa bataliony, każdy złożony z czterech Kompanii pierwszych ochotników z Nowego Meksyku, w sumie około 500 ludzi.

na początku 1862 roku siły konfederackie w Teksasie pod dowództwem generała Henry ' ego Hopkinsa sibleya podjęły inwazję na terytorium Nowego Meksyku. Celem tej wyprawy było podbicie bogatych pól złota Kolorado i przekierowanie tego cennego zasobu z północy na południe.

, Bitwa pod Valverde zakończyła się, gdy Konfederaci zdobyli baterię sześciu dział Unii i zmusili resztę oddziałów Canby ' ego do odwrotu przez rzekę ze stratami 68 zabitych i 160 rannych. Kolumna pułkownika Carsona spędziła ranek na zachodnim brzegu rzeki, ale o 13.00 Canby rozkazał im przejść, a bataliony Carsona walczyły aż do rozkazu odwrotu. Carson stracił jednego zabitego i jednego rannego.,

pułkownik Canby nie miał lub nie miał zaufania do pośpiesznie zwerbowanych, niewyszkolonych ochotników z Nowego Meksyku, „którzy nie wykonywali rozkazów lub wykonywali ich zbyt późno, aby być w jakiejkolwiek służbie.”W swoim raporcie bojowym pochwalił jednak Carsona, wśród innych oficerów-ochotników, za jego” gorliwość i energię.”

Po bitwie pod Valverde pułkownik Canby wraz z większością regularnych oddziałów został skierowany na front wschodni, ale Carson i jego ochotnicy z Nowego Meksyku zostali całkowicie zajęci przez „kłopoty Indian.,”

Kampania Carsona Navajo

najazdy plemion indiańskich były raczej stałe do 1862 roku, a nowi Meksykanie stawali się coraz bardziej otwarci na żądania, aby coś zrobić. Edward R. S. Canby opracował plan przeniesienia Navajo do odległego rezerwatu i wysłał swoje plany do swoich przełożonych w Waszyngtonie, ale w tym samym roku Canby został awansowany na generała i odwołany z powrotem na wschód do innych obowiązków. Jego następcą na stanowisku dowódcy Dystryktu Federalnego Nowego Meksyku został generał brygady James H. Carleton.,

Carleton wierzył, że konflikt Navajo był powodem „przygnębiającego zacofania w Nowym Meksyku.”Naturalnie zwrócił się do Kit Carson, aby pomóc mu w realizacji planów modernizacji Nowego Meksyku i własnej kariery: Carson był znany w całym kraju i był zatrudniony przez łańcuch poprzednich dowódców wojskowych w ich karierze.

Carleton widział sposób na okiełznanie niepokojów, które zostały wzbudzone przez inwazję konfederatów i wciąż unoszący się strach, że Teksańczycy mogą powrócić., Jeśli terytorium było już na wojennej stopie, całe społeczeństwo czujne i zapalne, to dlaczego nie skierować całej tej wzmocnionej energii na coś pożytecznego? Carleton natychmiast ogłosił stan wojenny, z godzinami policyjnymi i obowiązkowymi paszportami do podróży, a następnie wprowadził wszystkie swoje nowo usprawnione uprawnienia do sprzątania bałaganu Navajo. Skupiając się na obsesji, był zdeterminowany, aby w końcu spełnić starą obietnicę Kearny ' ego, że Stany Zjednoczone „skorygują to wszystko”.,

Bezpośrednim preludium do kampanii Navajo Carletona było zmuszenie Apaczów z Mescalero do Bosque Redondo. Carleton rozkazał Carsonowi zabić wszystkich ludzi z tego plemienia i powiedzieć, że on (Carson) został wysłany, aby „ukarać ich za zdradę i zbrodnie.”

Carson był zbulwersowany tą brutalną postawą i odmówił jej posłuszeństwa., Przyjął kapitulację ponad stu wojowników Mescalero, którzy szukali u niego schronienia. Mimo to zakończył kampanię w ciągu miesiąca.

Kiedy Carleton dowiedział się, że Carleton zamierza ścigać Navajo, wysłał Carleton list z rezygnacją z 3 lutego 1863. Carleton odmówił przyjęcia tego i użył siły swojej osobowości, aby utrzymać współpracę Carsona., W języku, który był podobny do jego opisu Apaczów Mescalero, Carleton nakazał Carsonowi poprowadzić ekspedycję przeciwko Navajo, i powiedzieć do nich :” oszukiwałeś nas zbyt często, i okradał i mordował naszych ludzi zbyt długo, aby zaufać ci ponownie na wolności w swoim własnym kraju. Ta wojna będzie prowadzona przeciwko tobie, jeśli zajmie lata, teraz, gdy zaczęliśmy, dopóki nie przestaniesz istnieć lub się poruszysz. Nie może być innej rozmowy na ten temat.,”

pod kierownictwem Carletona Carson wprowadził politykę spalonej ziemi, paląc pola Navajo i hogany, wycinając sady brzoskwiniowe i konfiskując lub zabijając ich zwierzęta gospodarskie. Był wspierany przez inne plemiona indiańskie z wieloletnią wrogością wobec Navajos, głównie Utes. Carson był zadowolony z pracy, którą Utes dla niego zrobił, ale wrócili do domu na początku kampanii, gdy powiedzieli, że nie mogą skonfiskować łupu Navajo.

Żołnierze zdezerterowali, a oficerowie zrezygnowali., Carson namawiał Carletona do przyjęcia dwóch rezygnacji, które przekazał: „ponieważ nie chcę mieć żadnego oficera pod moim dowództwem, który nie jest zadowolony lub gotów znieść tyle niedogodności i niedostatków dla sukcesu wyprawy, jak ja sam.”

w kampanii Navajo nie było żadnych walk i tylko kilka potyczek. Carson zebrał się i wziął do niewoli każdego Navajo, jakiego mógł znaleźć. W styczniu 1864 Carson wysłał kompanię do Canyon de Chelly, by zaatakować ostatnią twierdzę Navajo pod dowództwem Manuelito., Navajo zostali zmuszeni do poddania się z powodu zniszczenia ich inwentarza żywego i zapasów żywności. Wiosną 1864 roku 8000 Navajo mężczyzn, kobiet i dzieci zostało zmuszonych do marszu lub jazdy w wagonach 300 mil do Fort Sumner w Nowym Meksyku. Navajos nazywają to „długim spacerem”. Wielu zmarło po drodze lub w ciągu następnych czterech lat pozbawienia wolności. W 1868 roku, po podpisaniu traktatu z rządem USA, pozostałym Navajos pozwolono powrócić do zmniejszonego obszaru swojej ojczyzny, gdzie Rezerwat Navajo istnieje do dziś., Tysiące innych Navajo, którzy żyli na pustyni, powróciło do ojczyzny Navajo skupionej wokół Canyon de Chelly.

Southern Plains campaign

w listopadzie 1864 r.Carson został wysłany przez generała Carletona, aby zająć się tubylcami w zachodnim Teksasie. Carson i jego żołnierze spotkali połączone siły Kiowa, Komanczów i Czejenów liczące ponad 1500 ludzi na ruinach Adobe Walls. W tzw. bitwie pod Adobe Walls Native force dowodzone przez Dohäsana dokonały kilku ataków na siły Carsona, które były wspierane przez dziesięć górskich haubic., Carson zadał ciężkie straty atakującym wojownikom, a następnie spalił obóz i loże Indian i wrócił do Fortu Bascom.

kilka dni później pułkownik John M. Chivington poprowadził wojska amerykańskie w masakrze w Sand Creek. Chivington chwalił się, że przewyższył Carsona i wkrótce będzie znany jako wielki indyjski zabójca. Carson był oburzony masakrą i otwarcie potępił działania Chivingtona.

Kampania Southern Plains skłoniła Komanczów do podpisania traktatu Little Rock z 1865 roku., W październiku 1865 roku Carleton zalecił Carsonowi nadanie stopnia generała brygady, ” za Dzielność w bitwie pod Valverde, oraz za wybitne zachowanie i dzielność w wojnach przeciwko Apaczom Mescalero i Indianom Navajo w Nowym Meksyku.”

Colorado

Po zakończeniu wojny secesyjnej i pomyślnym zakończeniu kampanii indyjskich Carson opuścił armię i zajął się farmowaniem, ostatecznie osiedlając się w Fraksvill w stanie Kolorado.

Carson zmarł w wieku 59 lat na tętniaka w kwaterze chirurga w Fort Lyon w stanie Kolorado, położonym na wschód od Las Animas., Został pochowany w Taos w stanie Nowy Meksyk wraz ze swoją żoną Josefą, która zmarła miesiąc wcześniej w wyniku komplikacji po urodzeniu dziecka. Jego inskrypcja na nagrobku brzmi: „Kit Carson / zmarł 23 maja 1868 / w wieku 59 lat.”

Legacy

Po otrzymaniu polowej Komisji jako porucznik podczas wojny meksykańsko-amerykańskiej w 1846 roku, Kit Carson spędził większość życia w służbie wojskowej. Jego dwie podróże trans-kontynentalne jako kurier do i z Waszyngtonu., i znowu w latach 1847-1849 na koniu przez bezprawne i wrogie terytoria stoją jako niezachwiany zapis ludzkich zdolności.

Carson został zapamiętany jako Traper, który nigdy nie zagrażał swojemu stylowi życia i jako ktoś, komu Indianie ufali., Jako agent indiański Carson pracował aż do swojej śmierci w 1868 roku, aby chronić plemiona przed korupcją i Głupotą urzędników, którzy wykorzystywali tubylców w imieniu emigracji i manifestowali przeznaczenie.

Notes

• Carter, Harvey Lewis, and Kit Carson. Drogi Stary Kit. Historyczny Christopher Carson. ISBN 9780585198347
• Dunlay, Thomas W. Kit Carson and the Indians. [2010-09-09 19: 00] ISBN 9780803266421
• Gordon-McCutchan, R. C. Kit Carson Indyjski myśliwiec czy Indyjski Zabójca?, Niwot, CO: University Press of Colorado, 1996. ISBN 9780870813931
• Pionierzy Starego Zachodu. Nowy Jork: Bonanza Books, 1988. ISBN 9780517649305
• Traperzy i Górale. Nowy Jork, American Heritage Pub. Co; reprint ed. Troll, 1988. ISBN 0816715343
• Kelly, Lawrence C. Navajo Roundup; Selected Correspondence of Kit Carson ' s Expedition against the Navajo, 1863-1865. Boulder, CO: Pruett Pub. Co, 1970. ISBN 9780871080424
• Księga Navajo. Los Angeles: Mankind Pub. Co, 1992., ISBN 9780876874066
• Blood and Thunder-epopeja amerykańskiego Zachodu. / 2006-06-06 14: 00: 00 ISBN 9780385507776

wszystkie linki pobrano 19 kwietnia 2018.

• życie i przygody kita Carsona, Nestora Gór Skalistych, z faktów opowiedzianych przez siebie