kości twarzy
pojedyncza kość czołowa tworzy czoło i artykuluje się z kośćmi nosowymi, szczękowymi i jarzmowymi w tworzeniu twarzy (patrz rysunek 8-4). Szwy łączące sąsiednie kości twarzy są zwykle nazywane zgodnie z nazwami dwóch kości, które są ze sobą połączone (np. szew między kością czołową a kością jarzmową jest szwem frontozygomatycznym).,
dwie szczęki lub kości szczękowe tworzą górną szczękę, podniebienie twarde, boczne ściany jamy nosowej i podłogę obu Orbit (patrz rysunek 8-4). Każda kość szczękowa łączy się z kościami czołowymi, nosowymi, łzowymi, etmoidalnymi, sfenoidalnymi, podniebiennymi i jarzmowymi. Ta część kości szczękowej tworząca policzek zawiera zatokę szczękową.
każda z kości skroniowych składa się z dwóch części: dużej, płaskiej płytki, części płaskonabłonkowej; i zagęszczonego, klinowego obszaru, części petrous., Część płaskonabłonkowa tworzy bok czaszki i łączy się z kością ciemieniową i kością zwieracza. Przednia projekcja, proces jarzmowy, artykuluje się z kością jarzmową (patrz rysunek 8-1). Część petrous rozciąga się wewnątrz czaszki i zawiera struktury ucha środkowego i wewnętrznego. Proces mastoidowy i proces styloidowy projektują z dolnego aspektu, a pomiędzy tymi dwoma procesami jest otwór stylomastoidalny, przez który nerw twarzowy wychodzi z czaszki. Część petrous artykuluje się z kością potyliczną w podłodze czaszki., Kanał szyjny biegnie wyżej i przednio przez część petrous i zapewnia wejście dla tętnicy szyjnej wewnętrznej do jamy czaszki (ryc. 8-3).
pojedyncza kość czołowa tworzy przednią część czaszki, przednią podłogę jamy czaszki i górną część twarzy (ryc. 8-4). W górnej części czaszki kość czołowa artykuluje się z kośćmi ciemieniowymi; inferiorly artykuluje się z kością zwieracza, kością etmoidalną i kośćmi łzowymi. Inferoanterioryjnie łączy się z kośćmi nosowymi, szczękowymi i jarzmowymi., Wewnętrzna powierzchnia części jamy czaszkowej kości czołowej tworzy przednią jamę czaszki (patrz rysunek 8-3), w której leżą płaty czołowe półkul mózgowych. Zatoki czołowe znajdują się w przedniej części kości czołowej.
kość klinowa jest pojedynczą kością, której ciało leży w linii środkowej i łączy się z kością potyliczną i kośćmi skroniowymi tworząc podstawę czaszki (patrz rysunek 8-3). Kość sfenoidalna łączy się z kośćmi jarzmowymi tworząc boczne ściany Orbit., Przednio – i podrzędnie kość sfenoidalna artykuluje się z kośćmi szczękowymi i podniebiennymi, wyżej z kośćmi ciemieniowymi, a przednio – i nadrzędnie z kośćmi etmoidalnymi i czołowymi. Depresja na górnej powierzchni czaszki ciała kości sfenoidalnej, Fossa hypophyseal (lub sella turcica), mieści przysadkę mózgową; część ciała jest pusta, tworząc jamę Zatoki sfenoidalnej.
dwie pary skrzydeł wystają z ciała kości klinowej., Mniejsze skrzydła wystają z przedniego aspektu ciała i są bardziej lepsze i mniejsze niż większe skrzydła (patrz rysunek 8-3). Mniejsze skrzydła są przymocowane do ciała za pomocą małych korzeni lub rozpórek. Szczelina między mniejszym skrzydłem a ciałem sfenoidalnym tworzy otwór wzrokowy (kanał), przez który nerw wzrokowy wychodzi z orbity. Skrzydła mniejsze artykulują się z kośćmi czołowymi i etmoidalnymi.
większe skrzydła wystają z bocznych części ciała i artykulują się z kością czołową, kośćmi ciemieniowymi, płaskonabłonkowymi częściami kości skroniowych i kośćmi jarzmowymi., Proces pterygoid wystaje z podstawy większego skrzydła i artykuluje z pionowym trzonem kości podniebiennej; każdy przyczynia się do płytkiej depresji, Fossa pterygopalatine. Trzy ważne foramina znajdują się w większym skrzydle( rysunek 8-5): otwór rotundum, przez który przechodzi nerw szczękowy; otwór owalny, przez który przechodzi nerw żuchwowy; i otwór spinosum, przez który przechodzi Środkowa tętnica oponowa.
pojedyncza kość etmoidalna przypomina prostokątne pudełko, które zawiera płytkę prostopadłą do linii środkowej., Ta płyta przecina górną część pudełka, poziomą płytkę cribriform, która jest perforowana dla przejścia nerwów węchowych. Boki skrzynki równoległe do prostopadłej płyty są płytami orbitalnymi i są oddzielone od prostopadłej płyty przez ethmoidalne komórki powietrzne. Kość etmoidalna artykuluje się z kośćmi sfenoidalnymi i czołowymi wyżej i z wymiarem niższym; płytki orbitalne również artykulują z kośćmi szczękowymi i łzowymi.,
dwie kości nosowe tworzą mostek nosa i artykulują się ze sobą, z kością czołową i z przednimi procesami kości szczękowych (patrz rysunek 8-4). Vomer to pojedyncza kość, która tworzy tylną część przegrody nosowej. Łączy się z kośćmi podniebiennymi i szczękowymi niższymi, a z kośćmi etmoidalnymi wyższymi. Konchy dolne są oddzielnymi kośćmi znajdującymi się wzdłuż bocznych ścian jamy nosowej.,
kość łzowa (po jednej na każdej orbicie) jest najmniejszą kością twarzy i łączy się z kością szczękową, kością etmoidalną i kością czołową.
są dwie kości podniebienne. Każda z nich to kość w kształcie litery L, która rozciąga się od podniebienia twardego z tyłu ust do orbity. Pozioma płytka znajduje się w jamie ustnej; pionowy trzon biegnie wzdłuż tylnego aspektu jamy nosowej i artykuluje się z procesem pterygoidalnym kości zwieracza., Niewielki, spłaszczony obszar na szczycie pionowego pnia znajduje się w podłodze orbitalnej na tylnej krawędzi płytki orbitalnej szczęki.
sparowane kości jarzmowe tworzą boczną część kości policzkowych i artykulują się z procesem jarzmowym kości skroniowych, tworząc łuki jarzmowe (patrz rysunek 8-1). Kości jarzmowe łączą się również z kośćmi szczękowymi i większymi skrzydłami kości zwieracza.
żuchwa tworzy ruchomą dolną szczękę., Jest to kość w kształcie podkowy, składająca się z zakrzywionego poziomego ciała i dwóch prostopadłych procesów, rami.