neuroprzekaźniki uwalniane z zacisków nerwowych wiążą się ze specyficznymi receptorami, które są wyspecjalizowanymi makrocząsteczkami osadzonymi w błonie komórkowej. Działanie wiązania inicjuje szereg specyficznych reakcji biochemicznych w komórce docelowej, które wytwarzają odpowiedź fizjologiczną. Efekty te mogą być modyfikowane przez różne leki, które działają jako agoniści lub antagoniści.,
układ autonomiczny składa się z dwóch głównych podziałów: współczulnego układu nerwowego i przywspółczulnego układu nerwowego. Często działają one antagonistycznie. Sygnał jest przesyłany z rdzenia kręgowego do obszarów obwodowych przez dwa kolejne neurony. Pierwszy neuron (preganglionic), który pochodzi z rdzenia kręgowego, Synapsa z drugim neuronem (postganglionic) w zwoju. Zwoje przywspółczulne mają tendencję do leżenia w pobliżu lub wewnątrz narządów lub tkanek, które ich neurony unerwiają, podczas gdy zwoje współczulne leżą w bardziej odległym miejscu od ich narządów docelowych., Oba systemy mają powiązane włókna sensoryczne, które wysyłają informacje zwrotne do ośrodkowego układu nerwowego dotyczące stanu funkcjonalnego tkanek docelowych.
znacząca różnica między tymi dwoma systemami polega na tym, że ich włókna postganglionowe wydzielają różne neuroprzekaźniki. Te z układu przywspółczulnego wydzielają acetylocholinę (ACh), stąd nazwa cholinergiczne, podczas gdy włókna postganglionowe wydzielają noradrenalinę (NE), stąd nazwa adrenergiczna. Włókna preganglioniczne obu systemów wydzielają ACh; dlatego oba włókna preganglioniczne są cholinergiczne., Neurony ruchowe, które nie są częścią autonomicznego układu nerwowego, również uwalniają acetylocholinę (patrz rysunek 1).
Rysunek 1. a) neurony Preganglioniczne (linia stała) układu współczulnego autonomicznego układu nerwowego uwalniają acetycholinę w swoich synapsach z neuronami postganglionicznymi (linia przerywana). Chociaż zdarzają się wyjątki, neurony postganglioniczne uwalniają głównie noradrenalinę podczas swojej pracy z efektorami., (b) neurony Pregangionowe (linia stała) przywspółczulnego podziału autonomicznego układu nerwowego uwalniają acetycholinę w swoich synapsach z neuronami postganglionicznymi (linia przerywana), a neurony postgangionowe również uwalniają acetycholinę w swoich efektorach. (c) somatyczne neurony efferentne uwalniają acetylocholinę w połączeniach z mięśniami szkieletowymi.S. K. Anderson
acetylocholina działa na więcej niż jeden typ receptora., Henry Dale, Brytyjski fizjolog pracujący w Londynie w 1914 roku, odkrył, że dwie obce substancje, nikotyna i muskaryna, mogą naśladować niektóre, ale nie wszystkie, przywspółczulne działanie acetylocholiny. Stwierdzono, że nikotyna stymuluje receptory na mięśniach szkieletowych oraz współczulnych i przywspółczulnych neuronów postganglionicznych, jednak muskaryna stymuluje receptory zlokalizowane tylko na styku między postganglionicznymi neuronami przywspółczulnymi i narządem docelowym. Dale sklasyfikował więc wiele działań acetylocholiny do działań nikotynowych i muskarynowych., Później stało się jasne, że istnieją dwa różne rodzaje receptorów acetylocholiny, na które wpływa muskaryna lub nikotyna. Aby powtórzyć to ponownie, receptory nikotynowe powodują, że współczulne neurony postganglioniczne i przywspółczulne neurony postganglioniczne odpalają się i uwalniają swoje chemikalia i mięśnie szkieletowe do kurczenia się. Receptory muskarynowe są związane głównie z funkcjami przywspółczulnymi i stymulują receptory zlokalizowane w tkankach obwodowych (np. gruczołach, mięśniach gładkich). Acetylocholina aktywuje wszystkie te miejsca.,
zaawansowane techniki biochemiczne wykazały obecnie bardziej fundamentalną różnicę w dwóch typach receptorów cholinergicznych. Receptor nikotynowy jest białkiem kanałowym, które po związaniu przez acetylocholinę otwiera się, umożliwiając dyfuzję kationów. Receptor muskarynowy jest natomiast białkiem błonowym; po pobudzeniu przez neuroprzekaźnik powoduje otwarcie kanałów jonowych pośrednio, poprzez drugi przekaźnik. Z tego powodu działanie synapsy muskarynowej jest stosunkowo powolne., Receptory muskarynowe dominują na wyższych poziomach ośrodkowego układu nerwowego, podczas gdy receptory nikotynowe, które działają znacznie szybciej, są bardziej rozpowszechnione w neuronach rdzenia kręgowego i na połączeniach nerwowo-mięśniowych w mięśniach szkieletowych.
lek cholinergiczny jest jednym z różnych leków, które hamują, wzmacniają lub naśladują działanie neuroprzekaźnika acetylocholiny w organizmie. Acetylocholina stymulacja przywspółczulnego układu nerwowego pomaga skurczyć mięśnie gładkie, rozszerzyć naczynia krwionośne, zwiększyć wydzielinę i spowolnić tętno., Niektóre leki cholinergiczne, takie jak muskaryna, pilokarpina i arekolina, naśladują aktywność acetylocholiny w stymulowaniu przywspółczulnego układu nerwowego. Leki te mają jednak niewiele zastosowań terapeutycznych. Inne leki cholinergiczne, takie jak atropina i skopolamina, hamują działanie acetylocholiny, a tym samym tłumią wszystkie działania przywspółczulnego układu nerwowego. Leki te pomagają wysuszać takie wydzieliny ciała jak ślina i śluz oraz rozluźniać gładkie ściany mięśni., Stosuje się je terapeutycznie w celu łagodzenia skurczów ścian mięśni gładkich jelit, łagodzenia skurczów oskrzeli, zmniejszania śliny i wydzieliny oskrzelowej podczas znieczulenia oraz rozszerzania źrenicy podczas zabiegów okulistycznych.
nikotyna
nikotyna jest związkiem organicznym, który jest głównym alkaloidem tytoniu. Nikotyna występuje w całej roślinie tytoniowej, a zwłaszcza w liściach. Związek stanowi około 5 procent masy rośliny., Zarówno roślina tytoniowa (Nicotiana tabacum), jak i związek zostały nazwane na cześć Jeana Nicota, francuskiego ambasadora w Portugalii, który wysłał nasiona tytoniu do Paryża w 1550 roku.
nikotyna była znana już w 1571 roku, a Związek otrzymano w postaci oczyszczonej w 1828 roku; prawidłowy wzór cząsteczkowy ustalono w 1843 roku, a pierwszą syntezę laboratoryjną odnotowano w 1904 roku. Nikotyna jest jednym z niewielu płynnych alkaloidów. W stanie czystym jest bezbarwną, lotną bazą (pKa -8.,5) o oleistej konsystencji, ale po wystawieniu na działanie światła lub powietrza nabiera brązowego koloru i wydziela silny zapach tytoniu.
złożone i często nieprzewidywalne zmiany, które zachodzą w organizmie po podaniu nikotyny, są spowodowane nie tylko jego działaniem na różne miejsca neuroeffektora i chemoczułe, ale także faktem, że alkaloid ma zarówno fazę pobudzającą, jak i depresyjną. Ostateczna odpowiedź dowolnego systemu reprezentuje podsumowanie kilku różnych i przeciwstawnych skutków nikotyny., Na przykład lek może zwiększyć częstość akcji serca przez wzbudzenie współczulnego zwoju sercowego i może spowolnić częstość akcji serca przez stymulację przywspółczulnego zwoju sercowego. Ponadto wpływ leku na chemoreceptory organów szyjnych i aortalnych oraz na ośrodki rdzeniaste wpływa na częstość akcji serca, podobnie jak również odruchy kompensacyjne układu sercowo-naczyniowego wynikające ze zmian ciśnienia krwi spowodowanych nikotyną. Wreszcie, nikotyna powoduje wydzielanie adrenaliny z rdzenia nadnerczy, a hormon ten przyspiesza częstość akcji serca i podnosi ciśnienie krwi.,
nikotyna jest unikalna w działaniu dwufazowym. W rdzeniu małe dawki nikotyny wywołują wydzielanie katacholamin, a w większych dawkach zapobiegają ich uwalnianiu w odpowiedzi na stymulację nerwów splanicznych. Jego dwufazowe działanie powoduje efekt pobudzający, gdy jest wdychany w krótkich zaciągach, ale gdy wędzony w głębokich przeciągach może mieć działanie uspokajające. To dlatego palenie może czuć ożywczy w niektórych momentach i może wydawać się blokować stresujące bodźce w innych.
nikotyna wyraźnie pobudza ośrodkowy układ nerwowy (OUN)., Odpowiednie dawki powodują drżenia zarówno u ludzi, jak i zwierząt laboratoryjnych; przy nieco większej dawce drżenie następuje po drgawkach. Pobudzenie oddychania jest widocznym działaniem nikotyny; chociaż duże dawki działają bezpośrednio na rdzeń przedłużony, mniejsze dawki zwiększają oddychanie odruchowo przez pobudzenie chemoreceptorów organów szyjnych i aortalnych. Po stymulacji CNA następuje depresja, a śmierć zwykle wynika z niepowodzenia oddychania spowodowanego zarówno centralną analizą, jak i obwodową blokadą mięśni oddechowych., Nikotyna powoduje również wymioty poprzez działania centralne i obwodowe. Centralnym składnikiem odpowiedzi wymiotnej jest stymulacja strefy wyzwalania chemoreceptora znajduje się w rdzeniu.oblongata. Ponadto nikotyna aktywuje nerwy nerwowe i rdzeniowe, które z wejścia SENSORYCZNEGO odruchów biorących udział w akcie wymiotów.
chociaż acetylocholina powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych i zmniejszenie częstości akcji serca, po podaniu dożylnym psu, nikotyna charakterystycznie powoduje wzrost częstości akcji serca i ciśnienia krwi., Dzieje się tak, ponieważ ogólnie, reakcje sercowo-naczyniowe na nikotynę są spowodowane stymulacją zwojów współczulnych i rdzenia nadnerczy, wraz z wydzielaniem katacholamin z zakończeń nerwów współczulnych.
nikotyna jest komercyjnie otrzymywana ze skrawków tytoniu i jest stosowana jako środek owadobójczy i jako robak weterynaryjny (wormer). Kwas azotowy lub inne środki utleniające przekształcają nikotynę w kwas nikotynowy lub niacynę, która jest stosowana jako suplement diety.,=”e3a86e869c”>
Nicotine Addiction
 |
Link 1 |
|
Link 2* |
Miscellaneous
 |
How deadly is nicotine?, (Nie bierz tej strony zbyt poważnie) |
|
dawki nikotyny |
muskaryna
muskaryna i alkaloid otrzymywany z trującego grzyba Amanita muscaria, wywołuje efekty przewidywalne ze stymulacji włókien przywspółczulnych postgangiolinkowych. Objawy występują zwykle w ciągu 15-30 minut po spożyciu lub wstrzyknięciu i koncentrują się na mimowolnym układzie nerwowym., Alkaloidy muskarynowe stymulują mięśnie gładkie, a therby zwiększają ruchliwość; duże dawki powodują skurcz i ciężką biegunkę. Stymuluje się również mięśnie oskrzeli, powodując ataki asmatyczne. Występują również nadmierne ślinienie, pocenie się, łzy, laktacja (u kobiet w ciąży) oraz silne wymioty. Najbardziej widoczne działania na układ sercowo-naczyniowy to wyraźny spadek ciśnienia krwi i spowolnienie lub czasowe zatrzymanie pracy serca. Ofiary zwykle wracają do zdrowia w ciągu 24 godzin, ale ciężkie przypadki mogą spowodować śmierć z powodu niewydolności oddechowej., Wszystkim działaniom leków muskarynopodobnych zapobiega alkaloid atropina. Co więcej, ani leki podobne do atropiny, ani muskaryny nie wykazują efektów na złączu nerwowo-mięśniowym.
chociaż alkaloidy muskarynowe i muskarynopodobne mają wielką wartość jako narzędzia farmakologiczne, obecne zastosowanie kliniczne jest w dużej mierze ograniczone. Ponieważ dowody zaczynają się gromadzić, że istnieją różne podtypy receptorów muskarynowych, istnieje ponowne zainteresowanie syntetycznymi analogami, które mogą zwiększać selektywność tkankową agonistów muskarynowych.,
autorzy i atrybuty
-
Edward B. Walker (Weber State University)