stwierdzenie problemu: różne woski do odlewania inkrustacji nie wytwarzają radzenia sobie z zadowalającą dokładnością krańcową, gdy są używane na różnych materiałach matrycowych.,
cel: Celem pracy była ocena krańcowej dokładności 4 wosków odlewniczych inkrustowanych na matrycach kamiennych oraz łącznikach tytanu i cyrkonu oraz korelacja wyników z stopniem zwilżenia między próbkami matryc a woskami odlewniczymi inkrustowanymi.
materiał i metody: badanymi woskami odlewniczymi były Starwax( Dentaurum), Unterziehwachs (Bredent), su Esthetic wax (Schuler) i Sculpturing wax (Renfert). Marginalne otwarcie wosków mierzono za pomocą stereomikroskopu na wysokowytrzymałych matrycach kamiennych oraz na zaczepach tytanowych i cyrkonowych., Uzyskano zdjęcia fotograficzne i obliczono średni otwór krańcowy dla każdego okazu. Łącznie wykonano 1440 pomiarów. Zwilżanie między matrycami i woskami określono po wytworzeniu prostokątnych próbek kamienia, tytanu i cyrkonu. Skalibrowana pipeta została użyta do umieszczenia kropli stopionego wosku na każdej próbce. Kąt kontaktu obliczano za pomocą oprogramowania po wykonaniu obrazu każdej próbki aparatem cyfrowym. Zebrane dane poddano dwukierunkowej analizie wariancji (α=.05)., Każdy związek między dokładnością krańcową a zwilżaniem różnych materiałów został znaleziony przy użyciu korelacji Pearsona.
wnioski: matryce kamienne zapewniały wosk o najlepszej integralności krańcowej, a następnie zaczepy tytanowe i cyrkonowe. Unterziehwachs (Bredent), wosk wytwarzał najlepszą adaptację marginalną na różnych materiałach matrycowych. Stwierdzono istotną korelację między dokładnością krańcową a wartościami kąta styku. Gdy wartość kąta styku stała się mniejsza, dokładność krańcowa poprawiała się., Wszystkie kombinacje wosków oraz matryc kamiennych i tytanowych charakteryzowały się wysoką zwilżalnością.