Maskonur Atlantycki (Fratercula arctica) jest jednym z czterech rodzajów maskonurów i jest uderzającym, pelagicznym ptakiem morskim. Wyróżnia się jaskrawym, zaokrąglonym dziobem i wyglądem podobnym do pingwina. Znany również jako „Maskonur pospolity”, jest to jedyny gatunek maskonur występujący w Oceanie Atlantyckim.
niewiele osób zobaczy je na wolności., Powodem tego braku widoczności jest fakt, że w Wielkiej Brytanii jest bardzo niewiele miejsc, w których można zobaczyć maskonury z lądu ze względu na ich podatność na działanie ssaków lądowych, zwłaszcza szczurów.
maskonury nie są zagrożone i jeśli jesteś w stanie wskoczyć na Łódź płynącą w kierunku ich Wysp, będziesz mógł je oglądać w ich tysiącach. Szacuje się, że populacja wynosi około 12 milionów maskonurów Atlantyckich na całym świecie, a Wielka Brytania posiada znaczną część tych liczb na całym wybrzeżu Wielkiej Brytanii.,
niektóre łatwe Punkty dostępu to Skomer Island (czasami pisane Skoma) u wybrzeży Pembrokeshire, Puffin Island (Ynys Seiriol) u Anglesey w północnej Walii i Staffa Island, do której można dostać się z Wybrzeża mull lub Iona na zachodnich Wyspach Szkocji.
ciekawy wygląd ptaka, z jego kolorowym ogromnym dziobem i uderzającym piebaldowym upierzeniem, dał początek przydomkom takim jak „clown of the ocean” i „Sea parrot”.
charakterystyka maskonura Atlantyckiego
Maskonur Atlantycki ma 28-34 cm długości, rozpiętość skrzydeł 50-60 cm., Samiec maskonur jest nieco większy od samicy maskonur, jednak ubarwiony jest tak samo. Maskonur Atlantycki jest głównie czarny powyżej i biały poniżej, z szarymi do białych policzków i czerwono-pomarańczowymi nogami.
dziób Maskonur Atlantycki jest duży i trójkątny, a w okresie lęgowym jest Jaskrawopomarańczowy z łatką koloru niebieskiego z żółtym z tyłu. Charakterystyczne Jaskrawopomarańczowe blaszki dzioba wyrastają przed sezonem lęgowym i rozrzucają się po okresie lęgowym. Kiedy maskonury są w locie, wydają się mieć szare, okrągłe fiszbiny i białe ciało., Maskonury mają bezpośredni lot, nisko nad wodą. Pokrewny Maskonur rogaty (Fratercula corniculata) z północnego Pacyfiku wygląda bardzo podobnie, jednak ma nieco inne cechy głowy.
dieta maskonurów Atlantyckich
maskonury Atlantyckie żywią się głównie małymi rybami, takimi jak śledzie, a w szczególności węgorzem piaskowym, który jest jednym z najważniejszych źródeł pożywienia dla wielu ptaków morskich świata. Ze względu na specjalnie przystosowany dziób maskonury są w stanie udać się na długie wyprawy wędkarskie, przechowując swój poprzedni połów w schludnym rzędzie w dziobie.,
maskonury Atlantyckie używają swoich języków, aby utrzymać rybę na kolcach w podniebieniu, pozostawiając dzioby wolne, aby otworzyć i złapać więcej ryb. To sprawia, że każda podróż jest o wiele bardziej produktywna, niż byłaby, gdyby za każdym razem musieli przewozić zdobycz z powrotem do nory. Dodatkowymi składnikami ich diety są skorupiaki i mięczaki. Maskonur może czasami mieć kilkanaście lub więcej ryb w dziobie na raz. Maskonury Atlantyckie łapią zdobycz latając pod wodą, nurkując przez około 20 – 40 sekund na raz, używając skrzydeł do pływania w dół, a ich pajęcze stopy do kierowania ich we właściwym kierunku.,
maskonury Atlantyckie
maskonury Atlantyckie są kolonialnymi gniazdami, wykorzystującymi nory na trawiastych klifach. Maskonury Atlantyckie gniazdują również wśród skał i piargów (określenie nadane złamanej skale, która pojawia się na dnie skał, górskich klifów lub ramion doliny, tworząc stok piargów). Samce maskonurów wykonują większość prac związanych z oczyszczaniem obszaru gniazda, który czasami jest wyłożony trawą, piórami lub wodorostami. Jedynym czasem spędzonym na lądzie jest gniazdowanie, a towarzysze znajdują się przed przybyciem do Kolonii.,
Maskonur Atlantycki jest zazwyczaj cichy na morzu, z wyjątkiem miękkich mruczących dźwięków, które czasami wydaje w locie. W koloniach lęgowych ptaki wykonują głęboki ryk. Maskonury Atlantyckie używają swoich dziobów w rytuałach zalotów, takich jak samiec i samica uderzając w swoje dzioby razem. Grupa maskonurów nazywana jest zgromadzeniem.
Maskonur Atlantycki rozmnażanie
Maskonur Atlantycki jest dojrzały płciowo w wieku 4 – 5 lat. Maskonury Atlantyckie są monogamiczne (mają tylko jednego partnera) i mają opiekę dwunożną., Każdego roku wytwarza się jedno jajo, a obowiązki inkubacji są dzielone między obydwoje rodziców.
Całkowity czas inkubacji wynosi około 39 – 45 dni, a pisklę trwa około 49 dni. W czasie wysiadywania pisklę opuszcza norę samotnie i leci lub wypływa w morze, zwykle wieczorem. Wbrew powszechnemu przekonaniu, Młode maskonury nie są porzucane przez rodziców.,
Maskonur Atlantycki drapieżniki
Maskonur Atlantycki drapieżniki obejmują mewę czarną (Larus marinus) i gatunki podobnej wielkości, które mogą złapać maskonura w locie, lub odebrać jeden oddzielony od Kolonii. Mniejsze gatunki Mew, takie jak mewa śledziowa (Larus argentatus), które nie mogą obalić zdrowego dorosłego maskonura, ale pobierają jaja lub niedawno wyklute pisklęta, a także kradną ryby.
status ochrony maskonurów Atlantyckich
populacja maskonurów Atlantyckich została znacznie zmniejszona w XIX wieku, kiedy polowano na nie dla mięsa i jaj., Maskonury Atlantyckie są nadal polowane i zjadane licznie, ale obecnie nie ma to większego wpływu na populacje, przynajmniej w porównaniu z innymi zagrożeniami. Na Wyspach Owczych ptaki mogą być polowane do spożycia lokalnego po zakończeniu hodowli.
ostatnie spadki populacji maskonura Atlantyckiego mogły być spowodowane zwiększonym drapieżnictwem ze strony mew i skujów, wprowadzeniem szczurów, kotów, psów i lisów na niektóre Wyspy wykorzystywane do gniazdowania, skażeniem toksycznymi pozostałościami, utonięciem w sieciach rybackich, zmniejszeniem zapasów żywności i zmianami klimatycznymi.,
liczba maskonurów Atlantyckich znacznie wzrosła pod koniec XX wieku na Morzu Północnym, w tym na wyspie May i Wyspach Farnych. W ostatnich latach liczba ta wzrasta o około 10% rocznie. W sezonie lęgowym 2006 na wyspie May naliczono około 68 000 par.