megabajt jest powszechnie używany do pomiaru 10002 bajtów lub 10242 bajtów. Interpretacja użycia bazy 1024 powstała jako kompromisowy żargon techniczny dla wielokrotności bajtów, które musiały być wyrażone przez potęgi 2, ale brakowało wygodnej nazwy. Ponieważ 1024 (210) przybliża 1000 (103), w przybliżeniu odpowiadając PRZEDROSTKOWI SI kilo -, był to wygodny termin oznaczający wielokrotność binarną., W 1998 Międzynarodowa Komisja Elektrotechniczna (IEC) zaproponowała normy dla przedrostków binarnych, które wymagały użycia megabajtów do ścisłego oznaczania 10002 bajtów i mebibajtów do oznaczania 10242 bajtów. Pod koniec 2009 roku norma IEC została przyjęta przez IEEE, EU, ISO i NIST. Niemniej jednak termin megabajt jest nadal szeroko stosowany w różnych znaczeniach:
baza 10 1 MB = 1000000 bajtów (=10002 B = 106 B) jest definicją zalecaną przez międzynarodowy System jednostek (SI) i Międzynarodową Komisję elektrotechniczną IEC., Definicja ta jest używana w kontekstach sieciowych i większości nośników pamięci masowej, w szczególności dysków twardych, pamięci flash i dysków DVD, a także jest zgodna z innymi zastosowaniami prefiksu SI w komputerach, takimi jak prędkości zegara procesora lub miary wydajności. Menedżer plików Mac OS X 10.6 jest godnym uwagi przykładem tego zastosowania w oprogramowaniu. Od Snow Leopard, rozmiary plików są podawane w jednostkach dziesiętnych.
w tej konwencji tysiąc megabajtów (1000 MB) jest równy jednemu gigabajtowi (1 GB), gdzie 1 GB to miliard bajtów.,
Base 2
1 MB = 1048576 bajtów (= 10242 B = 220 B) to definicja używana przez Microsoft Windows w odniesieniu do pamięci komputera, np. pamięci RAM. Definicja ta jest synonimem jednoznacznego przedrostka binarnego mebibyte. Mixed 1 MB = 1024000 bajtów (=1000×1024 B) to definicja używana do opisania sformatowanej pojemności 1,44 MB 3,5-calowej dyskietki HD, która w rzeczywistości ma pojemność 1474560bajtów.
pamięć półprzewodnikowa podwaja rozmiar dla każdego pasa adresowego dodanego do pakietu układów scalonych, co sprzyja liczeniom, które są potęgami dwóch., Pojemność dysku jest iloczynem wielkości sektora, liczby sektorów na ścieżkę, liczby ścieżek na stronę oraz liczby talerzy dyskowych w napędzie. Zmiany w żadnym z tych czynników zwykle nie podwoiłyby wielkości. Rozmiary sektorów zostały ustawione jako potęgi dwóch (najczęściej 512 bajtów lub 4096 bajtów) dla wygody w przetwarzaniu. Było to naturalne rozszerzenie, które dawało pojemność dysku w wielokrotnościach wielkości sektora, dając mieszankę wielokrotności dziesiętnych i binarnych przy wyrażaniu całkowitej pojemności dysku.