Mięso końskie

w prowincji Padwa mięso końskie jest kluczowym elementem lokalnej kuchni, szczególnie w Padwie.obszar rozciągający się na południowy wschód od miasta, historycznie nazywany saccisica. Specjały oparte na mięsie końskim stanowią główne dania i najlepsze atrakcje kilku typowych restauracji w strefie., Serwowane są również wśród innych regionalnych przysmaków na stoiskach z jedzeniem wielu lokalnych festiwali, związanych z rocznicami cywilnymi i religijnymi. Najbardziej godna uwagi jest Festa del Cavallo, odbywająca się corocznie w małym miasteczku Legnaro i całkowicie poświęcona koniom, uwzględniająca ich spożycie na żywność.

niektóre tradycyjne potrawy to:

• Sfilacci di cavallo: małe kawałki mięsa końskiego, suszone i przyprawione; do spożycia na surowo, może być lekką i szybką przekąską, bardziej popularną jako polewa na inne potrawy: np. makarony, risotto, pizza, sałatki itp.,
  Cavàeo in Umido (tradycyjny gulasz z koniny z Padwy) z grillowaną polentą
• Straéca: cienki, miękki stek koński, wycięty z przepony, różnie gotowany i ubrany na grillu, patelni lub gorącym talerzu
• Bistecca di stek puledro Colt, którego przygotowanie jest podobne do straéca
• spezzatino di cavallo powiedział również cavàeo w umido, małe kawałki mięsa końskiego, duszone z cebulą, pietruszką i/lub innymi ziołami i aromatami, ziemniakami, bulionem, winem itp.,thers (wołowina lub wieprzowina)
• Bigoli al sugo di cavallo: typowa forma świeżego makaronu, podobna do grubego szorstkiego spaghetti, ubrana w sos jak sos boloński, ale wykonana z mielonego mięsa końskiego
• pezzetti di cavallo al sugo: gulasz koński, przyprawiony sosem, warzywami i różnymi peperocino, szeroko stosowany w Salento
  kawałki (pezzetti) gulaszu Końskiego (spezzatino di Cavallo)

w południowych Włoszech mięso końskie jest powszechnie spożywane wszędzie – szczególnie w regionie Apulii, gdzie uważane jest za przysmak., Jest ważnym elementem ragù barese () w Bari i pezzetti di cavallo, gulasz z sosem pomidorowym, warzywami i chili, popularny w Salento.

według brytyjskiego pisarza kulinarnego Matthew forta „smak osła i konia sięga czasów, gdy zwierzęta te były częścią codziennego życia rolniczego. W oszczędny, niesentymentalny sposób społeczności rolniczych, wszystkie zwierzęta były postrzegane jako źródło białka. Odpady nie wchodziły w grę.,”

MaltaEdit

na Malcie mięso końskie (Laħam taż-żiemel) jest smażone i powoli gotowane przez wiele godzin w sosie pomidorowym lub czerwonym winie. Istnieje kilka sklepów z końskim mięsem i nadal serwowane jest w niektórych restauracjach.

Holandiaedit

mięso końskie jest ogólnie dostępne w Słowenii i jest bardzo popularne w tradycyjnej kuchni, zwłaszcza w centralnym regionie Karnioli i w regionie Kras. Stek z ogórka (žrebičkov zrezek) jest również bardzo popularny, zwłaszcza w stolicy Słowenii Lublanie, gdzie jest częścią tradycyjnej kuchni regionalnej miasta., W Lublanie wiele restauracji sprzedaje hamburgery i mięso zawierające duże ilości mięsa końskiego, w tym sieć fast-foodów o nazwie Hot ' Horse.

Hiszpaniaedytuj

Cecina jest peklowanym mięsem z wołowiny lub konia i jest uważana za przysmak. Mięso źrebiąt (carne de potro) jest preferowane w tym celu niż mięso końskie. Mięso końskie można łatwo znaleźć w supermarketach i zwykle przygotowuje się je jako gulasz lub jako stek. Powszechną praktyką jest podawanie mięsa końskiego anemicznym dzieciom. Chociaż w Hiszpanii nie ma uogólnionego tabu, spożycie mięsa końskiego jest niewielkie, w porównaniu z wieprzowiną, wołowiną lub jagnięciną.,

Szwecjaedit

wędzone, peklowane mięso końskie jest powszechnie dostępne jako zimne mięso pod nazwą hamburgerkött (dosłownie hamburger meat). Zwykle jest bardzo cienko pokrojona i dość słona, nieco przypomina szynkę delikatesową, a jako pakowane mięso może wymieniać koninę (jako hästkött) jako główny składnik. Kilka odmian wędzonej kiełbasy z mięsa końskiego, w tym Gustafskorv, są również dość popularne, zwłaszcza w prowincji Dalarna, gdzie są produkowane. Gustafskorv, podobnie jak salami lub metworst, może zastąpić te mięsa w kanapkach.,

Szwajcariaedytuj

mięso końskie jest powszechnie dostępne i spożywane w Szwajcarii, gdzie nie ma tabu na jego temat. Przepisy dotyczące środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego w Szwajcarii wyraźnie wymieniają koniowate jako rodzaj zwierząt dopuszczony do produkcji żywności. Stek z konia jest powszechnie oferowany w restauracjach. Marynowane, wędzone deli specjalność mięsa znana jako de: Mostbröckli jest tutaj z wołowiny lub mięsa końskiego. Mięso końskie jest również używane do różnych kiełbas w niemieckojęzycznej północnej Szwajcarii., Podobnie jak w północnych Włoszech, na południu Włoch w Szwajcarii lokalne salametti (kiełbasy) mogą być przyrządzane z mięsa końskiego. Koń może być również używany w fondue Bourguignonne.

Ukrainaedytuj

na Ukrainie, zwłaszcza na Krymie i innych południowych regionach stepowych, mięso końskie jest spożywane w postaci kiełbas zwanych mahan i sudzhuk. Te szczególne kiełbasy są tradycyjnym jedzeniem ludności Tatarów krymskich.,

Wielka Brytaniaedytuj

w Wielkiej Brytanii ubój, przygotowanie i spożycie koni na żywność nie jest sprzeczne z prawem, chociaż od lat 30.XX wieku było to rzadkie, a mięso końskie nie jest ogólnie dostępne. W Wielkiej Brytanii istnieje kulturowe tabu przeciwko spożywaniu mięsa końskiego, chociaż jedzono je, gdy brakowało innych mięs, np. w czasie wojny, podobnie jak mięso wielorybów, które podobnie nie osiągnęło popularności., Sprzedaż mięsa oznaczonego jako mięso końskie w brytyjskich supermarketach i rzeźniach jest minimalna, a większość rzeczywistego mięsa końskiego spożywanego w Wielkiej Brytanii jest importowana z Europy kontynentalnej, głównie z południa Francji, gdzie jest szerzej spożywane.

mięso końskie może być spożywane bez wiedzy konsumenta, z powodu przypadkowego lub oszukańczego wprowadzenia mięsa końskiego do żywności ludzkiej., Badania przeprowadzone w 2003 r. przez Food Standards Agency wykazały, że niektóre kiełbasy, salami i podobne produkty, takie jak chorizo i pastrami, czasami zawierały mięso końskie bez jego umieszczenia na liście, chociaż lista jest prawnie wymagana. Afera z mięsem końskim z 2013 r.polegała na wycofaniu z półek wielu produktów z powodu nieoznakowanego mięsa końskiego w ilościach do 100% zawartości mięsa.

, W segmencie Janet Street-Porter przekonała mieszkańców do spróbowania mięsa końskiego, ale nie przed spotkaniem z kontrowersjami i zmuszeniem do przeniesienia swojego stoiska do prywatnej lokalizacji. Mięso zostało przedstawione jako o smaku podobnym do wołowiny, ale z mniejszą ilością tłuszczu, wysoką koncentracją kwasów tłuszczowych omega-3, a także jako bezpieczniejsza alternatywa w czasach niepokoju związanego z ptasią grypą i chorobą szalonych krów., Segment spotkał się ze sceptycyzmem ze strony wielu widzów po emisji z różnych powodów, albo dlatego, że niektórzy uważali, że praktyka była okrutna i niezgodna z normami społecznymi, albo po prostu przekonanie, że gdyby smak był naprawdę na równi z innymi mięsami, ludzie już by go jedli. Firma o nazwie Cowley ' S Fine Foods uruchomiła również gamę jerky horse o nazwie My kruche Pony. Ich konto na Twitterze @ MY Brittle Pony, stwierdza, że są ” zdeterminowani, aby koń stał się stabilną częścią Brytyjskiej diety.,

Ameryka Północnaedit

CanadaEdit

prężnie rozwijający się biznes z końskim mięsem istnieje w Quebecu; mięso jest dostępne w większości sieci supermarketów. Końskie mięso jest również na sprzedaż na drugim końcu kraju, na Granville Island Market w centrum Vancouver, gdzie według recenzenta czasu, który przemycił je do Stanów Zjednoczonych, okazało się być”słodkim, bogatym, superleańskim, dziwnie miękkim mięsem, bliżej wołowiny niż dziczyzny”. Mięso końskie jest również dostępne w wysokiej klasy rzeźnikach i supermarketach w Toronto., Poza dziedzictwem kuchni francuskiej na jednym końcu kraju, większość Kanady dzieli tabu z końskim mięsem z resztą anglojęzycznego świata. Ta mentalność jest szczególnie widoczna w Albercie, gdzie silne wyścigi konne i hodowla przemysłu i kultury istniały od założenia prowincji, chociaż duża liczba koni jest ubojem dla mięsa w Fort MacLeod, a niektórzy rzeźnicy w Calgary sprzedają go.,

w 2013 roku Program Ochrony Konsumentów Kassensturz szwajcarskiej telewizji SRF poinformował o złej kondycji zwierząt w Bouvry Exports, kanadyjskiej hodowli koni w Fort MacLeod w Albercie. Migros, główny importer mięsa końskiego do Szwajcarii, rozpoczął współpracę z Bouvry w celu poprawy dobrostanu zwierząt, ale w 2015 Migros zerwał więzi z Bouvry, ponieważ chociaż wprowadzono ulepszenia, nie poprawiły się one wystarczająco. Migros ” postawił sobie ambitny cel dostosowania wszystkich dostawców za granicą do rygorystycznych standardów Szwajcarskich do 2020 roku.,”

Stany Zjednoczoneedytuj

mięso końskie nie jest zazwyczaj spożywane w Stanach Zjednoczonych i jest zakazane w wielu stanach w całym kraju. Jest to tabu w amerykańskiej kulturze bardzo podobne do tego, które można znaleźć w Wielkiej Brytanii. Całe mięso końskie produkowane w Stanach Zjednoczonych od lat 60. (do ostatniego kwartału 2007 roku) było przeznaczone wyłącznie na eksport za granicę, głównie do Unii Europejskiej., Jednak kwitnący handel końmi eksportuje się w kilku stanach, w tym w Teksasie, głównie eksportując konie do ubojni w Kanadzie lub Meksyku.

ograniczenie spożycia przez ludzi mięsa końskiego w Stanach Zjednoczonych obejmuje ogólnie prawodawstwo na poziomie lokalnym, stanowym i federalnym. Kilka państw wprowadziło przepisy zakazujące sprzedaży mięsa końskiego lub całkowicie zakazujące uboju koni., Kalifornijska propozycja 6 (1998) została uchwalona przez wyborców stanowych, zakazując posiadania, przekazywania, przyjmowania lub trzymania jakiegokolwiek konia, kucyka, burro lub muła przez osobę, która jest świadoma, że będzie on używany do spożycia przez ludzi, i czyniąc ubój koni lub sprzedaż koni do spożycia przez ludzi wykroczeniem.,

w 2007 roku Zgromadzenie Ogólne Illinois uchwaliło ustawę publiczną 95-02, zmieniającą Rozdział 225, sekcja 635 statutu stanu, aby zakazać zarówno ustawy o uboju koni do spożycia przez ludzi, jak i handlu jakimkolwiek mięsem końskim, podobnie jak w rozdziale 149 Kodeksu rolnego Teksasu.

inne stany zakazujące uboju koni lub sprzedaży mięsa końskiego obejmują New Jersey, Oklahomę i Missisipi. Ponadto kilka innych państw wprowadziło przepisy zakazujące praktyki na przestrzeni lat, takie jak Floryda, Massachusetts, Nowy Meksyk i Nowy Jork.,

na szczeblu federalnym od 2001 r.regularnie wprowadzano w Izbie i Senacie szereg ustaw zakazujących uboju koni w całym kraju bez powodzenia. Jednakże od 2007 r.obowiązuje również przepis budżetowy zakazujący wykorzystywania funduszy federalnych do przeprowadzania obowiązkowych kontroli w zakładach uboju koni (niezbędnych do umożliwienia międzypaństwowej sprzedaży i wywozu mięsa końskiego)., Ograniczenie to zostało tymczasowo zniesione w 2011 r.jako część skonsolidowanej i kontynuowanej ustawy o środkach na rok budżetowy 2012, ale zostało ponownie włączone do ustawy o środkach na rolnictwo na rok budżetowy 2014 i kolejnych budżetów federalnych, uniemożliwiając tym samym prowadzenie jakiejkolwiek operacji uboju koni domowych.

do 2007 r.w Stanach Zjednoczonych nadal istniały tylko trzy rzeźnie końskie przeznaczone na eksport na rynki zagraniczne, ale zostały one zamknięte na mocy orzeczeń sądowych wynikających z przestrzegania wyżej wymienionych ustaw Illinois i Texas zakazujących uboju koni i sprzedaży mięsa końskiego.,

tabu związane z końskim mięsem w Stanach Zjednoczonych ponownie zwróciło uwagę społeczeństwa w maju 2017 roku, kiedy restauracja w części Lawrenceville w Pittsburghu serwowała danie zawierające koński Tatar w ramach specjalnego wydarzenia, które restauracja organizowała z francuskimi kanadyjskimi kucharzami jako gośćmi. Restauracja, która w przeciwnym razie nie serwuje mięsa końskiego (co jest legalne do serwowania i spożywania w Pensylwanii), otrzymała inspekcję i ostrzeżenie od USDA, aby nie podawać ponownie mięsa końskiego. A Change.org petycja następnie udał się do advocate co serwowanie mięsa końskiego nielegalne w Pensylwanii.,

od lat 20.i do lat 50. lub 60., a także z krótką czkawką racjonowania podczas II wojny światowej, mięso końskie było konserwowane i sprzedawane jako karma dla psów przez wiele różnych firm pod wieloma różnymi markami, w szczególności przez Ken-l Ration. Popularność mięsa końskiego jako karmy dla psów stała się tak popularna, że do 1930 roku każdego roku hodowano i ubijano ponad 50 000 koni, aby nadążyć za tym szczególnym zapotrzebowaniem.

MexicoEdit

od 2005 roku Meksyk był drugim co do wielkości producentem mięsa końskiego na świecie. Do 2009 roku stał się największym producentem mięsa końskiego na świecie., Jest tylko eksportowany, ponieważ nie jest używany ani spożywany w Meksyku.

Ameryka Południowaedytuj

Argentynaedytuj

Argentyna jest producentem i eksporterem mięsa końskiego, ale nie jest wykorzystywana w lokalnej konsumpcji i jest uważana za tabu.

ChileEdit

w Chile jest używany w charqui. Również w Chile mięso końskie stało się głównym źródłem pożywienia dla koczowniczych plemion tubylczych, które szybko przestawiły się z gospodarki opartej na guanaco na gospodarkę opartą na koniach po tym, jak konie przywiezione przez Hiszpanów hodowały się naturalnie i stały się zdziczałe., Dotyczyło to szczególnie Narodów Pampy i Mapuche, które stały się zaciekłymi wojownikami jeźdźców. Podobnie jak Tatarzy jedli surowe mięso końskie i doili swoje zwierzęta.

chociaż nie jest tak powszechne jak mięso wołowe, mięso końskie może być łatwo dostępne w niektórych rzeźniach w całym kraju. Jest to na ogół tańsze niż wołowina i w pewnym stopniu związane z niższymi warstwami społecznymi.