narząd Cortiego, nazwany na cześć Alfonso Cortiego, który jako pierwszy go opisał, jest narządem czuciowo-nerwowym ślimaka. Składa się z komórek czuciowych zwanych komórkami włosowymi, łączących się z nimi włókien nerwowych oraz struktur nośnych.

przegląd struktura-funkcja

schemat narządu Cortiego

S., Blatrix

1-Wewnętrzna komórka włosowa (IHC)
2-Zewnętrzna komórka włosowa (OHC)
3-tunel Cortiego
4-błona Bazalna
5-Habenula perforata
6-błona Tektorialna
7-komórki Deitera
8-przestrzeń Nuela
9-komórki Hensena
10-spirala wewnętrzna

w tym poprzecznym przekroju podstawy ślimaka ssaków 1 IHC (1) i 3 ohcs (2) są reprezentowane po obu stronach tunelu Cortiego (3). Błona tectorialna (6), unosząca się w endolimfie, przykrywa najwyższą stereocylia komórek włosowatych., IHC jest otoczona komórkami podtrzymującymi, podczas gdy OHC są zakotwiczone w komórkach Deitera (7), ich błona boczna w bezpośrednim kontakcie z płynem zwanym kortykolymph, podobnym do perilymph, który wypełnia tunel korty (3) i przestrzenie Nuela (8).

płytka naskórkowa komórek włosowatych, wraz z główką filarów, procesami paliczkowymi komórek Deitera i innych komórek, takich jak komórki Hensena (9), tworzy siateczkowatą blaszkę zamykającą przedział endolimfatyczny., Włókna nerwowe docierają lub opuszczają narząd Cortiego przez błonę podstawną( 4), przez habenula perforata (5).

R., Pujol

Przekrój poprzeczny przez organy świnki morskiej Corti (Nomarski optics)

patrz schemat powyżej dla Legend

złamanie narządu Cortiego : skaningowa mikroskopia elektronowa (sem)

błona Tektorialna została usunięta, a pozostała tylko siatka krańcowa (białe pasmo boczne do ohcs)., Powierzchnia komórek włosowatych (z „stereocilia”) oraz wnętrze narządu Cortiego widoczne są wzdłuż płaszczyzny sekcyjnej. Niebieskie strzałki oznaczają ciała komórkowe dwóch OHC, gwiazdka oznacza tunel Cortiego, który jest przecinany przez włókna nerwowe (zielone strzałki).

Skala bar = 20 µm

m Lenoir

schemat funkcjonalny narządu Cortiego

, Blatrix, scientific concept G. Rebillard et R. Pujol

funkcja narządu Cortiego, dla miękkiego dźwięku (takiego jak mowa), może być schematycznie podsumowana w 5 sekwencjach:

(1) fale dźwiękowe, przekazywane przez perilymph, sprawiają, że błona podstawna wibruje w górę iw dół. Tonotopy pasywne mobilizują błonę podstawną od podstawy (wysokie dźwięki) do wierzchołka (Niskie dźwięki) ślimaka
(2) Stereocilia OHCs, osadzona w błonie tektorialnej, wygina się, gdy błona podstawna podnosi się, powodując depolaryzację OHCs (przez napływ jonów K+).,
(3) wzbudzone (depolaryzowane) OHCs reagują przez kurczenie (=elektromotoryczność). Ze względu na ścisłe połączenie między OHCs, błoną bazalną i siateczkową laminą, Ten aktywny mechanizm wytwarza energię, która wzmacnia początkowe wibracje. Odgrywa również rolę w filtrowaniu częstotliwości aktywnych (tonotopy aktywne).
(4) IHC jest wzbudzany, prawdopodobnie poprzez bezpośredni kontakt z paskiem Hensena w obrębie błony tektorialnej.
(5) uaktywnia się Synapsa między IHC a włóknem nerwu słuchowego i wysyła wiadomość do mózgu.

Articles

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *