pierwiastek chemiczny selen jest klasyfikowany jako chalkogen i niemetal. Została odkryta w 1818 roku przez Jacoba Berzeliusa.,
Data Zone
| Classification: | Selenium is a chalcogen and a nonmetal |
| Color: | gray or red (crystalline), black or |
| red (amorphous) | |
| Atomic weight: | 78.,96 |
| State: | solid |
| Melting point: | 220 oC, 493 K |
| Boiling point: | 685 oC, 958 K |
| Electrons: | 34 |
| Protons: | 34 |
| Neutrons in most abundant isotope: | 46 |
| Electron shells: | 2,8,18,6 |
| Electron configuration: | 3d10 4s2 4p4 |
| Density @ 20oC: | 4.,79 g/cm3 |
Show more, including: Heats, Energies, Oxidation,
Reactions, Compounds, Radii, Conductivities
| Atomic volume: | 16.45 cm3/mol |
| Structure: | long, helical chains (crystalline hexagonal), Se8 |
| rings (crystalline monoclinic) | |
| Hardness: | 2.0 mohs |
| Specific heat capacity | 0.32 J g-1 K-1 |
| Heat of fusion | 6.,694 kJ mol-1 |
| Heat of atomization | 227 kJ mol-1 |
| Heat of vaporization | 26.32 kJ mol-1 |
| 1st ionization energy | 940.9 kJ mol-1 |
| 2nd ionization energy | 2044.5 kJ mol-1 |
| 3rd ionization energy | 2973.7 kJ mol-1 |
| Electron affinity | 194.97 kJ mol-1 |
| Minimum oxidation number | -2 |
| Min. common oxidation no., | -2 |
| Maximum oxidation number | 6 |
| Max. common oxidation no. | 6 |
| Electronegativity (Pauling Scale) | 2.55 |
| Polarizability volume | 3.,r> |
| Oxide(s) | SeO2 |
| Hydride(s) | SeH2 |
| Chloride(s) | Se2Cl2, Se4Cl16 |
| Atomic radius | 119 pm |
| Ionic radius (1+ ion) | – |
| Ionic radius (2+ ion) | – |
| Ionic radius (3+ ion) | – |
| Ionic radius (1- ion) | – |
| Ionic radius (2- ion) | 184 pm |
| Ionic radius (3- ion) | – |
| Thermal conductivity | 0.,52 W M-1 K-1 |
| Przewodność elektryczna | 8 x 106 S m-1 |
| temperatura zamrażania/topnienia: | 220 oC, 493 K |
średnio każda orzech brazylijski zawiera 180 kwadrylionów atomów selenu. 1,8 x 1017 sek.
odkrycie selenu
selen leży pod siarką w grupie 16 układu okresowego. Zachowania chemiczne i reakcje tych pierwiastków są podobne.,
możliwe, że selen został po raz pierwszy zaobserwowany około roku 1300 przez alchemika Arnolda z Villanova.
Villanova żył od około 1235 do około 1310 roku i kształcił się w medycynie na Sorbonie w Paryżu, zostając lekarzem papieża Klemensa V. W książce Rosarium Philosophorum opisuje czerwoną siarkę lub „siarkę rebeum”, która została pozostawiona w piecu po odparowaniu rodzimej siarki. Może to być jeden z czerwonych alotropów selenu. (1), (2), (3)
o odkryciu selenu nie ma nic więcej do powiedzenia, dopóki nie upłynęło 500 lat.,
w 1817 r.wybitny Szwedzki chemik Jacob Berzelius zwrócił uwagę na czerwony depozyt pozostawiony po spaleniu siarki w fabryce kwasu siarkowego. (4)
fabryka była w rzeczywistości własnością Berzeliusa wraz z jego przyjacielem chemikiem Johannem Gahnem. (5)
pisząc o depozycie we wrześniu 1817 roku, Berzelius poinformował swojego przyjaciela w Londynie, doktora Marceta, że depozyt zawiera (już znany)pierwiastek tellur.
jednak w lutym 1818 r. dał znać Marcet, że zmienił zdanie i powiedział mu o odkryciu nowego pierwiastka:
„…Co Mr., Gahn i ja wzięliśmy za tellur to nowa substancja, obdarzona ciekawymi właściwościami. Substancja ta ma właściwości metalu, w połączeniu z siarką w takim stopniu, że można by powiedzieć, że jest to nowy rodzaj siarki. Podobieństwo do telluru dało mi okazję do nazwania nowej substancji selen.”(6)
aby nieco bardziej wyjaśnić Imię Berzeliusa dla nowego pierwiastka: „Tellus” oznacza po łacinie „boginię ziemi”. Nazwa Tellurium została nadana w 1799 roku przez niemieckiego chemika Martina Klaportha, który napisał: „żaden element nie został jeszcze nazwany na cześć ziemi. Trzeba było to zrobić!,”(7)
w wyniku podobieństwa nowego pierwiastka do telluru, Berzelius nazwał go selen od greckiego słowa „Selene” oznaczającego ” boginię Księżyca.”
alotropy selenu. Góra: amorficzny czarny selen; środek: metaliczny szary selen; dół: amorficzny czerwony selen. Fot. Tomihahndorf.
piryty, pokazane na zdjęciu, to głównie siarczek żelaza., 1817 odkrycie selenu było w siarce ekstrahowanej z pirytów. Fot. Aram Dulyan.
wygląd i właściwości
szkodliwe działanie:
doustna LD50 pierwiastkowego selenu (pojedyncza dawka potrzebna do zabicia 50% narażonych) wynosi 6700 mg kg-1 u szczurów; jest to podobne do etanolu, który wynosi 7000 mg kg-1. Poziomy te są klasyfikowane jako nietoksyczne.
dopuszczalna granica narażenia selenu w powietrzu (Pel) wynosi 0,2 mg m-3 uśredniona w ciągu 8-godzinnej zmiany. EPA opisuje selen jako niewyklasyfikowany do rakotwórczości u ludzi., Siarczek selenu jest prawdopodobnym czynnikiem rakotwórczym.
wiele związków selenu, takich jak seleniany i seleniany, jest wysoce toksycznych.
Gaz Selenowodorowy (SeH2) jest najbardziej toksycznym związkiem selenu.
charakterystyka:
selen występuje w kilku formach alotropowych. Najbardziej stabilną formą, krystaliczny sześciokątny selen, jest metaliczny szary. Krystaliczny monokliniczny selen ma głęboki czerwony kolor. Amorficzny selen jest czerwony w postaci proszku i jest czarny w postaci ciała szklistego.,
Szary krystaliczny 'metaliczny' selen lepiej przewodzi energię elektryczną w świetle niż w ciemności (fotoprzewodzący) i może przekształcić światło bezpośrednio w energię elektryczną (fotowoltaiczną).
w ten sam sposób, jak siarka tworzy siarczki, siarczany i siarczyny, selen łączy się z metalami i tlenem, tworząc selenidy (takie jak selanid cynku, ZnSe), seleniany (takie jak selenian wapnia, CaSeO4) i selenity (takie jak selenit srebra, Ag2SeO3).,
chociaż Gaz selenowodorowy (SeH2) jest wysoce toksyczny, jest mało prawdopodobne, że będziesz się kręcił wystarczająco długo, aby zostać zatruty; ma obrzydliwy zapach. Oliver Sacks powiedział: „Selenid wodoru, zdecydowałem, był być może najgorszym zapachem na świecie.”(8)
zastosowania selenu
selen jest stosowany w przemyśle szklarskim do odbarwiania szkła oraz do produkcji czerwonych szkieł i emalii.
jest stosowany jako katalizator w wielu reakcjach chemicznych.
selen jest stosowany w ogniwach słonecznych i fotokomórkach – w rzeczywistości pierwsze ogniwo słoneczne zostało wykonane z selenu. Jest również używany jako toner fotograficzny.,
selen jest stosowany z bizmutem w mosiądzu i jako dodatek do stali nierdzewnej. Gdy selen jest dodawany do metali na bazie żelaza i miedzi poprawia ich skrawalność.
siarczek selenu jest stosowany w szamponach przeciwłupieżowych.
pomimo toksyczności jego związków, selen jest również niezbędnym pierwiastkiem śladowym dla ludzi i innych zwierząt. Bez niego enzym peroksydaza glutationowa (GPX), który chroni przed uszkodzeniami oksydacyjnymi w komórkach, nie mógłby funkcjonować. Nienormalnie niski poziom selenu w diecie może zwiększać ryzyko zachorowania na raka., Nienormalnie wysoki poziom związków selenu może prowadzić do zatrucia selenem. (9)
rośliny nie potrzebują selenu, ale potrzebują siarki. Gdy selen jest obecny w glebach, jest używany przez rośliny tak, jakby był siarką, wprowadzając selen do łańcuchów pokarmowych. W glebach o niskiej zawartości siarki niektóre rośliny mogą mieć wysoki poziom związków selenu. Zwierzęta, które jedzą te rośliny, mogą cierpieć na zły stan zdrowia.
niedobór selenu u zwierząt może prowadzić do powolnego wzrostu i zaburzeń reprodukcyjnych.,
obfitość i izotopy
obfitość skorupa ziemska: 50 części na miliard wagowo, 10 części na miliard moli
obfitość układ słoneczny: części na miliard wagowo, części na miliard moli
koszt, czysty: 61 USD za 100 g
koszt, luzem: 5,30 USD za 100 G
źródło: selen czasami występuje w naturze, ale częściej występuje jako selenidy żelaza, ołowiu, srebra lub miedzi. Komercyjnie selen otrzymuje się głównie z odpadów błota anodowego wytwarzanego w procesie elektrolitycznej rafinacji miedzi. Orzechy brazylijskie są najbogatszym znanym źródłem selenu w diecie.,
- Conor Reilly, selen w żywności i zdrowiu, 1996, p2, Blackie akademickie i profesjonalne
- Francie Bauer, selen i gleby w zachodnich Stanach Zjednoczonych., 1997, Electronic Green Journal, UCLA Library, UC Los Angeles.
- Alastair Baxter, a Survey of the Occult., Red. Julian Franklyn, 2005, p32, the Electric Book Company.
- Jöns J. Berzelius, Additional Observations on Lithion and Selenium, Annals of Philosophy, 1818, Volume 11, p373.,
- Johan Erik Jorpes, Berzelius: his life and work.,1970, p61, University of California Press.
- Mary Elvira Weeks, the discovery of the elements. VI. Tellur i selen, J. Chem. Educ., 1932, 9 (3), p474.
- Vivi Ringnes, pochodzenie nazw pierwiastków chemicznych., J. Chem. Educ., 1989, 66 (9), p731.
- Oliver Sacks, Uncle Tungsten: Memories of a Chemical Boyhood, 2001, Knopf.
- profil toksykologiczny selenu., 2003, p6, Agency for Toxic Substances and Disease Registry. (4.7 MB Pobierz pdf.,)
Zacytuj tę stronę
w przypadku linkowania online skopiuj i wklej jeden z następujących elementów:
lub
<a href="https://www.chemicool.com/elements/selenium.html">Selenium Element Facts</a>
aby zacytować tę stronę w dokumencie akademickim, użyj następującego cytowania zgodnego z MLA:
"Selenium." Chemicool Periodic Table. Chemicool.com. 09 Oct. 2012. Web. <https://www.chemicool.com/elements/selenium.html>.