pierwsza Żydowska rewolta, (ad 66-70), Żydowska rebelia przeciwko rzymskiemu panowaniu w Judei. Pierwsza Żydowska rewolta była wynikiem długiej serii starć, w których małe grupy Żydów stawiały sporadyczny opór Rzymianom, którzy z kolei reagowali surowymi środkami zaradczymi. Jesienią 66 R.n. e. Żydzi zjednoczyli się w buncie, wyparli Rzymian z Jerozolimy i przytłoczyli na przełęczy Bet-Horon rzymskie siły karne pod wodzą Gallusa, cesarskiego legata w Syrii., Powołano wówczas rząd rewolucyjny, który rozszerzył swoje wpływy na cały kraj. Wespazjan został wysłany przez rzymskiego cesarza Nerona, aby stłumić rebelię. Dołączył do niego Tytus i razem z wojskami rzymskimi wkroczyły do Galilei, gdzie historyk Józef stanął na czele sił żydowskich. Armia Józefa została skonfrontowana z armią Wespazjana i uciekła. Po upadku twierdzy Jatapata Józef poddał się, a wojska rzymskie opanowały kraj., 9 dnia miesiąca Av (29 sierpnia) w 70 roku n. e.Jerozolima upadła; świątynia została spalona, a państwo żydowskie upadło, chociaż twierdza Masada została zdobyta przez rzymskiego generała Flawiusza Silvę dopiero w kwietniu 73 roku.