polityka i wejście na prezydencję

w 1996 roku został wybrany do Senatu Illinois, gdzie, przede wszystkim, pomógł uchwalać przepisy, które zaostrzyły przepisy finansowe kampanii, rozszerzyły opiekę zdrowotną na ubogie rodziny oraz zreformowały prawo karne i socjalne. W 2004 został wybrany do Senatu Stanów Zjednoczonych, pokonując Republikanina Alana Keyesa w pierwszym wyścigu do Senatu Stanów Zjednoczonych, w którym dwoma czołowymi kandydatami byli Afroamerykanie. Podczas kampanii na rzecz USA, Senat, Obama zyskał uznanie w kraju, wygłaszając przemówienie główne na Konwencji Demokratycznej Narodowej w lipcu 2004 roku. Przemówienie wywołało osobistą narrację biografii Obamy z tematem, że wszyscy Amerykanie są połączeni w sposób, który przekracza różnice polityczne, kulturowe i geograficzne. Adres podniósł niegdyś niejasne wspomnienia Obamy na listy bestsellerów, a po objęciu urzędu w następnym roku, Obama szybko stał się ważną postacią w swojej partii., Podróż do domu Ojca w Kenii w sierpniu 2006 roku zyskała międzynarodową uwagę mediów, a gwiazda Obamy nadal rosła. Jego druga książka, the Audacity Of Hope (2006), polemika na temat jego wizji Stanów Zjednoczonych, została opublikowana kilka tygodni później, natychmiast stając się głównym bestsellerem. W lutym 2007 ogłosił na Old State Capitol w Springfield w stanie Illinois, gdzie Abraham Lincoln był ustawodawcą stanowym, że będzie ubiegał się o nominację Partii Demokratycznej w wyborach prezydenckich w 2008., Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 2008 roku-wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 2008 roku.)

osobista charyzma Obamy, poruszające oratorium, i jego obietnica kampanii przynieść zmiany do ustalonego systemu politycznego rezonował z wielu Demokratów, zwłaszcza młodych i wyborców mniejszości. 3 stycznia 2008 Obama odniósł niespodziewane zwycięstwo w pierwszym dużym konkursie nominacyjnym, Iowa caucus, nad Senatorką Hillary Clinton, która była zdecydowaną faworytką do zdobycia nominacji., Pięć dni później Obama zajął drugie miejsce za Clintonem w prawyborach w New Hampshire i nastąpił siniaki—i czasami gorzki—główny wyścig. Obama wygrał ponad tuzin stanów—w tym Illinois, jego macierzysty stan, i Missouri, tradycyjny polityczny bellwether-w Super wtorek, luty 5. Nie było jednak wyraźnego faworyta do nominacji, ponieważ Clinton wygrał wiele stanów o dużej populacji, takich jak Kalifornia i Nowy Jork., Obama wykonał imponującą serię zwycięstw jeszcze w tym miesiącu, zręcznie wygrywając 11 prawyborów i caucuses, które natychmiast po Super Tuesday, co dało mu znaczącą przewagę w zadeklarowanych delegatów. Jego tempo spadło na początku marca, kiedy Clinton odniósł znaczące zwycięstwa w Ohio i Teksasie. Chociaż nadal utrzymuje przewagę w delegatach, Obama przegrał kluczowe prawybory w Pensylwanii 22 kwietnia. Dwa tygodnie później przegrał rywalizację w Indianie, ale wygrał prawybory w Karolinie Północnej, powiększając przewagę nad Clintonem., Początkowo miała dużą przewagę w tak zwanych superdelegatach (urzędnicy Partii Demokratycznej przydzielali głosy na konwencji, które nie były powiązane z wynikami prawyborów stanowych), ale z Obamą wygrywając więcej państw i rzeczywistych delegatów, wielu oderwało się od niej i poszło do Obamy. 3 czerwca, po ostatnich prawyborach w Montanie i Dakocie Południowej, liczba delegatów zadeklarowanych Obamie przekroczyła sumę niezbędną do ubiegania się o nominację Demokratów.,

27 sierpnia Obama został pierwszym Afroamerykaninem, który został nominowany do prezydentury przez jedną z głównych partii, a następnie zakwestionował republikańskiego senatora Johna McCaina na najwyższy urząd w kraju., McCain skrytykował Obamę, wciąż senatora pierwszej kadencji, jako zbyt niedoświadczonego do tej pracy. Aby przeciwdziałać, Obama wybrał Joe Biden, weteran senator z Delaware, który miał długie CV wiedzy na temat polityki zagranicznej, aby być jego wiceprezydent running mate. Obama i McCain prowadzili zacięty i kosztowny konkurs. Obama, nadal wzmocniony gorączką poparcia społecznego, uniknął federalnego finansowania swojej kampanii i zebrał setki milionów dolarów, wiele z nich pochodzi z małych darowizn i przez Internet od rekordowej liczby darczyńców., Przewaga Obamy w pozyskiwaniu funduszy pomogła mu kupić ogromne ilości reklam telewizyjnych i zorganizować Głębokie organizacje oddolne w kluczowych stanach bojowych i w Stanach, które głosowały na Republikanów w poprzednich cyklach prezydenckich.

obaj kandydaci zaproponowali zdecydowany wybór ideologiczny dla wyborców. Obama wezwał do szybkiego wycofania większości sił zbrojnych z Iraku i restrukturyzacji polityki podatkowej, która przyniosłaby większą ulgę wyborcom z niższej i średniej klasy, podczas gdy McCain powiedział, że Stany Zjednoczone muszą poczekać na pełne zwycięstwo w Iraku i oskarżył, że retoryka Obamy była długa elokwencja, ale krótka merytorycznie. Na kilka tygodni przed dniem wyborów, Kampania Obamy pochwyciła załamanie gospodarcze, które było wynikiem katastrofalnej porażki USA., banki i instytucje finansowe we wrześniu, nazywając to wynikiem Republikańskiej polityki wolnorynkowej ośmioletniego rządu George ' a W. Busha.

• 

  a look at different souvenirs from Africa that celebrate the 2008 election of Barack Obama as U. S. President.,

  dzięki uprzejmości Northwestern University (a Britannica Publishing Partner)Zobacz wszystkie filmy do tego artykułu

, Biały Domzobacz wszystkie filmy do tego artykułu

Obama wygrał wybory, zdobywając prawie 53 procent głosów powszechnych i 365 głosów wyborczych. Nie tylko posiadał wszystkie stany, które John Kerry wygrał w wyborach w 2004 roku, ale także zdobył szereg stanów (np. Kolorado, Floryda, Nevada, Ohio i Wirginia), które Republikanie prowadzili w poprzednich dwóch wyborach prezydenckich. W noc wyborów dziesiątki tysięcy zebrało się w Chicago Grant Park, aby zobaczyć, jak Obama ogłasza zwycięstwo., Wkrótce po wygranej Obama zrezygnował z członkostwa w Senacie. 20 stycznia 2009 roku setki tysięcy osób przybyło do Waszyngtonu, by być świadkiem, jak Obama złożył przysięgę na urząd prezydenta.