Edgar Degas wywołał sensację, gdy zaprezentował swoją małą rzeźbę tancerza na wystawie impresjonistów w Paryżu w 1881 roku. Jego zamiarem było ukazanie młodej dziewczyny, która marzyła o „znakomitym życiu” w balecie, ale także zachowała ” swoją tożsamość jako dziewczyna z ulic Paryża.,”

publiczność, przyzwyczajona do rzeźb przedstawiających wyidealizowane kobiety w marmurze, była oburzona, że prace Degasa przedstawiały tak powszechny temat—młodą tancerkę zaczerpniętą z codziennego życia, której postawa nie odzwierciedlała niczego bogińskiego czy heroicznego. Co więcej, zamiast szlachetnie wyrzeźbić ją w marmurze, wyrzeźbił ją w wosku pszczelym i znalazł przedmioty., W obliczu powszechnej dezaprobaty, Degas usunął rzeźbę z ekspozycji i przechowywał ją w szafie, gdzie pozostawała anonimowa przez następne cztery dekady, aż finansista Paul Mellon nabył oryginalną rzeźbę woskową w 1956 roku i podarował ją Narodowej Galerii Sztuki w 1985 roku.

teraz jednak rzeźba została przekształcona w musicalowy spektakl teatralny, wyreżyserowany i choreograficzny przez pięciokrotną laureatkę Tony Award Susan Stroman; Cała śpiewająca, Cała taneczna produkcja została otwarta 25 października w Kennedy Center w Waszyngtonie., z aspiracjami na Broadway w 2015 roku. Stroman powiedział mi, że ten pomysł uderzył ją, gdy była w Paryżu i zobaczyła małą tancerkę, uchwyconą w brązie, w Musee d ' Orsay. Młoda dziewczyna jest pozowana w luźnej wersji czwartej pozycji baletu, ale było coś w jej postawie—naciśnięcie podbródka, sposób trzymania ciała-które sprawiły, że Stroman chciał wiedzieć więcej.

Po powrocie do Nowego Jorku Stroman spotkała się z liryczką Lynn Ahrens i kompozytorem Stephenem Flaherty ' m., Ahrens i Flaherty są najbardziej znani z legendarnego musicalu Ragtime, który zdobył Nagrodę Tony za najlepszy wynik w 1998 roku. Stroman chciała przeprowadzić z nimi burzę mózgów na temat swojego pomysłu „wow”, ale powiedziała mi, że zanim zdążyła coś powiedzieć, Ahrens wybuchł: „powinniśmy zrobić show na podstawie Little Dancer!”Najwyraźniej tak miało być.,

Boyd Gaines jako Edgar Degas i Tiler Peck jako młoda Marie (zdjęcie Paula Kolnicka)

okazało się, że model Degasa był ulicznym urwisem, jednym z „szczury operowe”, które dołączyły do paryskiego Baletu operowego jako wyjście z biedy. Nazywała się Marie Geneviève van Goethem, a jej matka pracowała jako praczka; starsza siostra była prostytutką, a młodsza siostra również została tancerką w Operze., Dzieło wyrzeźbione przez Degasa w latach 1878-1881 jest często określane jako najsłynniejsza baletnica na świecie. Artysta był częstą obecnością za kulisami, malując i szkicując tancerzy, którzy ćwiczyli lub stali na skrzydłach czekając na występ. Rzeźbił Marie, gdy miała 11 lat, renderując ją w pigmentowanym wosku pszczelym, a w wieku 14 lat w glinie modelarskiej.

Kiedy Stroman, Ahrens i Flaherty zaczęli kształtować swój nowy musical, natychmiast skonfrontowali się z faktem, że historia ich prawdziwego tematu życia skończyła się nagle., Van Goethem, zniknął krótko po ukończeniu rzeźby Degasa. Została zwolniona z baletu Opery Paryskiej w 1882 roku za spóźnienie na próbę i poof-c ' est fini. Nowy musical obrazuje Van Goethema, który jest po części faktem, po części fikcją. Aby opowiedzieć historię Marie—”przywrócić ją do życia”, jak wyjaśnił mi Stroman—musical wymyślił starszą Marie, która opowiada historię jej życia jako młoda dziewczyna., Stroman „chciał wierzyć, że jest inna i ma charakter”, że jej życie na ulicy uczyniło ją wojowniczką—postawą, która rezonuje w sposobie, w jaki mała tancerka Degasa trzyma jej ciało w zaufaniu.

Stroman mówi, że wykorzystała wiele pasteli i obrazów tancerzy Degasa, aby inspirować swoją choreografię, i że większość tańca w Little Dancer to w rzeczywistości balet klasyczny. W tym tanecznym musicalu włączyła również balet marzeń—niegdyś centralną część takich legendarnych przedstawień jak Oklahoma!, Na potrzeby londyńskiej produkcji z 1998 roku Stroman opierał się na oryginalnej choreografii Agnes de Mille, która pomogła zmienić historię amerykańskiego musicalu, przesuwając historię do przodu poprzez dramatyczny taniec marzeń.,

Boyd Gaines jako Edgar Degas i reżyser i choreograf Susan Stroman (Fotografia Paula Kolnicka)

Dwight Blocker Bowers, kurator rozrywki w National Museum of American History wraz ze mną współkurator wystawy Smithsonian z 1996 roku „red, hot & blue: a Smithsonian salute to the American musical” mówi, że „balet marzeń jest w istocie fantazją taneczną-częściowo marzeniem spełnienia życzeń, częściowo koszmarem najgłębszych lęków.,”Zauważył, że Agnes de Mille wykorzystała te tańce do wzmocnienia narracji z wpływem emocjonalnym i pozwoliła widzom” dostać się do wnętrza (postaci) umysłu.”

Dla Stromana wymarzony balet w drugim akcie małej tancerki wydawał się idealny. Jak powiedziała Sarah Kaufman Z Washington Post: „wracam do ekstazy z powodu Baletu w wielkim broadwayowskim musicalu.,”

Edgar Degas, Ballet Scene, c., 1907 (National Gallery of Art, Washington, Chester Dale Collection)

Edgar Degas, Four Dancers, c. 1899 (National Gallery of Art, Washington, Chester Dale Collection)

Edgar Degas, executed in collaboration with Vicomte LepicThe Ballet Master (Le maître de ballet), c., 1874 (National Gallery of Art, Washington, Rosenwald Collection)

Edgar Degas, Dancers at the Old Opera House, c. 1877 (National Gallery of Art, Washington, Ailsa Mellon Bruce Collection)

Edgar Degas, Ballet Dancers, c., 1877 (National Gallery of Art, Waszyngton, Ailsa Mellon Bruce Collection)
Edgar Degas, Mały tancerz w wieku czternastu lat, 1878-1881 (National Gallery of Art, Waszyngton, collection of Mr. and Mrs. Paul Mellon)
Edgar Degas, The Curtain, ok. 1880 (National Gallery of Art, Waszyngton, Kolekcja Mr. and Mrs., Paul Mellon)
Paul Mathey, Edgar Degas, 1882 (National Gallery of Art, Waszyngton, Kolekcja Państwa Paul Mellon) 873 r. (powiernicy kolekcji Corcoran (William A. A.), 1873 r.), 1873 r. (powiernicy kolekcji Corcoran (William A. A.), 1874 r.), 1876 r. (powiernicy kolekcji Corcoran (William A. A.), 1875 r.), 1876 r. (1876 r.), 1877 r. (William A. A.), 1877 r. (William A. A.), 1877 r. (William A. A.), 1878 r. (William A. A.), 1879 r. (William A. A.), 1879 r. (William A. A.), 1879 r. (William A. A.), 1879 r. (William A. A.), 1879 r. (William A. A.), 1879 r. (William A. A.), 1879 r., Kolekcja Clarka))
Edgar Degas, the Ballet, c. 1880 (Trustees of the Corcoran Collection (William A. Clark Collection))

dla tych, którzy nie mogą dotrzeć na wystawę, lub nawet dla tych, którzy mogą, Narodowa Galeria sztuki wyświetla oryginalną rzeźbę woskową Degas (istnieje około 30 wersji z brązu przechowywanych w różnych galeriach na całym świecie.,) Pokaz zawiera również kilka pasteli i obrazów olejnych innych tancerzy Degasa. Muzeum twierdzi, że nowe badania techniczne ujawniają, w jaki sposób Degas zbudował szereg swoich woskowych rzeźb na mosiężnych i drucianych armaturach, a następnie budował je z wszystkiego, co znalazł pod ręką—korków do butelek wina, papieru, drewna, zużytych pędzli, a nawet pokrywy solniczki.

Little Dancer będzie występował w Kennedy Center do 30 listopada. Czy Little Dancer spełni swoje marzenie?, Wspaniałą rzeczą w Teatrze Muzycznym jest to, że każdej nocy, gdy kurtyna idzie w górę, przebój jest zawsze możliwe.

spektakl „Little Dancer” można oglądać w Eisenhower Theater od 25 października do 30 listopada 2014 roku. Wystawę Degas ' S Little Dancer można oglądać od 11 stycznia 2015 roku w National Gallery of Art.

Tiler Peck (Zdjęcie Mateusza Karasa)

Articles

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *