wielu biegaczy zna historię związaną z początkami nowoczesnego maratonu. Jak głosi dobrze znoszona legenda, po tym, jak Grekom, którzy mieli przewagę liczebną, udało się w jakiś sposób odeprzeć Persów, którzy najechali nadmorską równinę Maratonu, Ateński posłaniec o imieniu Pheidippides został wysłany z pola bitwy do Aten, aby dostarczyć wiadomość o zwycięstwie Greków. Po przejechaniu około 25 mil na Akropol, wpadł do komnat i brawurowo okrzyknął swoich rodaków „Nike!, Nike! Nenikekiam” („Zwycięstwo! Zwycięstwo! Raduj się, zwyciężymy!”). Potem szybko zemdlał z wycieńczenia i zmarł. Okazuje się jednak, że historia jest o wiele większa. Dużo większe.
cały pomysł odtworzenia starożytnej podróży był dla mnie fantastyczny. Szukając pretekstu, aby odwiedzić kraj moich przodków, zapisałem się na mało znany Spartathlon w 2014 roku, ultramaraton z Aten do Sparty, który z grubsza podąża ścieżką prawdziwych Pheidippides. Czułem się jak właściwy sposób, aby opowiedzieć jego historię—prawdziwą historię maratonu., Oto, co odkryłem:
Pheidippides nie był obywatelskim sportowcem, ale hemerodromosem: jednym z mężczyzn w greckiej armii, znanym jako biegacz dzienny. To, co zrobili, było uważane za ponad konkurencję, bardziej zbliżone do czegoś Świętego. Wiele jest napisane o treningu i przygotowaniu sportowców olimpijskich, a dość szczegółowe relacje z wczesnych igrzysk greckich istnieją. Stosunkowo niewiele jest zapisanych o tajemniczych hemerodromoi poza tym, że pokonywali niesamowite odległości pieszo, przez skaliste i górzyste tereny, rezygnując ze snu w razie potrzeby w wypełnianiu swoich obowiązków posłańców.,
podobnie jak Pheidippides, biegam na długich dystansach—ultramaratonach. Lata temu, w moje 30 urodziny, przebiegłem 30 mil, wypełniając uroczysty kilometr dla każdego z moich niezgłębionych lat istnienia. Ta noc na zawsze zmieniła bieg mojego życia. Chciałem pójść dalej, spróbować nawet 50-milowych wyścigów. I tak zrobiłem. Trening i życie stały się nierozłączne, jedno i to samo, ściśle ze sobą powiązane. Bieganie na tych długich dystansach było wyzwalające. Poczułem bliskość Feidippidesa i postanowiłem dowiedzieć się, co naprawdę działo się na zboczach starożytnej Grecji.,
historia, którą wszyscy znają, to historia Pheidippidesa biegnącego z Pola Bitwy Maratonu do Aten, aby ogłosić zwycięstwo Grecji, na dystansie około 25 mil. Ale najpierw uciekł z Aten do Sparty, aby zebrać spartańskie wojska, aby pomóc Ateńczykom w walce z Persami., Dystans był znacznie więcej niż jeden maraton, bardziej jak sześć maratonów ułożonych jeden na drugim, około 150 mil.
na współczesnym Spartathlonie ponoć odtworzyłbym te kroki. Jest to wymagający wyścig z agresywnymi czasami odcięcia. Biegacze muszą dotrzeć do starożytnego muru w fabryce puszek Hellas w Koryncie—50,33 mil – w ciągu dziewięciu godzin i 30 minut lub zmierzyć się z eliminacją. Dla porównania, wiele ultramaratonów o długości 50 mil ma CZAS 13 lub 14 godzin, aby ukończyć wyścig w całości.,
na początku byłem otoczony przez 350 wojowników skulonych we mgle u stóp Akropolu w Atenach. Dla mnie misja była bardzo osobista. Czekałem całe życie, żeby stać w tym miejscu. W końcu ruszyłbym obok mojego starożytnego brata, Pheidippidesa, choć dwa i pół tysiąclecia po nim. Odpaliĺ 'a broĺ” startowa i poszliĺ „my na ulice zatĺ' oczone porannym korkiem., Policjanci stacjonowali na większości głównych skrzyżowań, aby zatrzymać pojazdy, ale po przejściu ulic biegacze musieli biegać po chodnikach, unikając bezpańskich psów, koszy na śmieci i meandrujących pieszych.
starożytni greccy sportowcy byli znani z jedzenia figi i innych owoców, oliwek, suszonych mięs i konkretnej mikstury złożonej z mielonych nasion sezamu i miodu zmieszanego z pastą (obecnie nazywaną pastelią)., Hemerodromoi spożywał również garść drobnych owoców znanych jako hippophae rhamnoides (Rokitnik), uważanych za zwiększające wytrzymałość i wytrzymałość. W ten sposób Pheidippides prawdopodobnie tankował podczas biegu, I jak ja również biegłem w wyścigu.
co kilka kilometrów w Spartathlonie były stacje pomocy przepełnione nowoczesnymi sportowymi potrawami, ale nie było figi, oliwek, pasteli czy peklowanego mięsa., Byłem dostarczany po drodze przez moją załogę, ale zanim podniosłem torbę jedzenia w Koryncie (około 50 mil), niegdyś rozkoszne pasteli teraz smakowały jak syrop klonowy zmieszany z talkiem w proszku, kredowy i obrzydliwie słodki, i nie mogłem dłużej tolerować rzeczy, jakie miałem podczas moich treningów. Próbowałem odgryźć kawałek peklowanego mięsa, ale było gumowate i chrząstka utknęła mi między zębami. Miałam kilka figi, które wydawały mi się najlepiej siedzieć w brzuchu., Około 50 mil później, po wspięciu się na Partenion i spadnięciu około 1200 stóp od szczytu, zostałem ostatecznie zdeponowany w odległej placówce Sangas, gdzie moja załoga czekała na mnie, pytając, Czy mogę jeść. Pokręciłem głową nie, zbyt wyczerpany, by odpowiedzieć. Uciekałem.
Świt to urzekająca godzina podczas całonocnego biegu., Biegnąc przez Pogórze Arkadyjskie, walczyłem, by nie zasnąć. Powoli, stopniowo, moje powieki opadały w dół. Mimo to naciskałem. Kiedy ponownie otworzyłem oczy, znalazłem się na środku drogi. Co jest? Tak myślałem. Potem stało się to ponownie i zdałem sobie sprawę, że biegam przez sen. Biorąc pod uwagę starożytną grecką historię, Pheidippides prawdopodobnie przechodził przez tę samą część Arkadii we wczesnych godzinach porannych, tak jak ja wtedy., Myśl, że 2500 lat temu biegł tu starożytny hemerodromos, zafascynowała mnie, a wiedza, że to ziemia moich przodków, sprawiła, że doświadczenie to było jeszcze bardziej trzewne. Kiedy w pełni zdałem sobie sprawę z głębi mojego połączenia z tym miejscem, duża ciężarówka z silnikiem diesla wjechała prosto na autostradę, wepchając mnie z powrotem w dzisiejszą rzeczywistość współczesnego Spartathlonu. To było surowe przypomnienie, że choć niektóre rzeczy nie zmieniły się od czasów starożytnych, Inne się zmieniły. Zbliżałem się do Tegei, co oznaczałoby jeszcze jakieś 30 mil.,
Pheidippides przejechał dystans w dwa dni. Doszedłem do końca w 34:45: 27. Nie ma mety do przekroczenia, nie ma maty do przejścia lub taśmy do złamania; zamiast tego kończysz podróż, dotykając stóp potężnego posągu z brązu króla Leonidasa w centrum miasta., Burmistrz Sparty umieszcza wieniec z liści oliwnych na głowie każdego finishera, a Ty otrzymujesz złoty kielich wody do picia z rzeki Ewrotas, podobny do tego, jak zwycięzcy olimpijscy byli honorowani w czasach starożytnych. Wyczerpany, ponieważ musiał być z podróży, praca Pheidippidesa nie była kompletna. Musiał przedstawić przekonujący argument, dlaczego Spartanie powinni dołączyć do Ateńczyków w bitwie. „Ludzie Sparty”, powiedział podobno, ” Ateńczycy błagają was, aby pośpieszyć do ich pomocnika, i nie pozwolić, aby to państwo, które jest najbardziej starożytne w całej Grecji, być zniewolony przez barbarzyńców.,”
najwyraźniej jego prośba była przekonująca, bo zadziałała. Ale księżyc nie był w pełni, a prawo religijne zabraniało Spartanom walczyć, dopóki tak nie było, co nie nastąpi przez kolejne sześć dni. Pheidippides musiał poinformować swoich ludzi o opóźnieniu. Więc zrobił coś nie do pomyślenia. Po krótkiej drzemce i trochę jedzenia, obudził się przed wschodem słońca i wyruszył w podróż powrotną-około 150 mil z powrotem do Aten. Z jego konstytucją dość skompromitowaną, Pheidippides znalazł się z powrotem na górze Partenion, kiedy nagle miał wizję Boga Pan stojącego przed nim., Z twarzą człowieka, ale ciałem i rogami kozła, Pan Była niepokojącą postacią. Według historyka Herodota, Pan wyjaśnił, że podczas gdy był lojalny Ateńczykom, muszą go odpowiednio czcić, aby zachować Sojusz. Pan miał wielkie moce, które mogły rozprawić się z wrogiem i obdarzył Ateńczyków tymi zdolnościami, ale tylko wtedy, gdy mieli go czcić tak, jak powinni.
ponownie, Pheidippides odbył podróż w około dwa dni. Po dotarciu do Aten miasto wysłało 10 000 dorosłych ateńskich obywateli do maratonu, aby odeprzeć 60 000 Persów. Pomimo przewagi liczebnej Grecy znajdowali się w korzystnej pozycji bojowej, więc generał Miltiades, przywódca ateńskich wojsk, kazał schować ludzi, aby czekali na przybycie Spartan., Jednak następnego dnia Miltiades dowiedział się, że Persowie odesłali swoją kawalerię na swoje okręty i planowali podzielić się na dwie grupy i otoczyć Greków. Najrozsądniejszą strategią byłoby wycofanie się do Aten, aby bronić miasta i czekać, aż Spartanie dołączą do walki. Ale dzięki Feidippidesowi Miltiades wiedział, że Spartanie nie przyjdą wystarczająco szybko, a Ateńczycy zostaną wywieszeni na sucho., Postanowił, że Ateńczycy obudzą się wczesnym rankiem i zaatakują obecną pozycję Perską, podczas gdy ich jeźdźcy będą nieobecni i zanim zdążą zrealizować swój plan.
gdyby Pheidippides poniósł porażkę w swoim 300-milowym Ultramaratonie, to co zostało nazwane najbardziej krytyczną bitwą w historii, mogłoby zostać przegrane. Ostatecznie bitwa została stoczona i wygrana w maratonie. Ostatecznie Spartanie przybyli do Aten i dowiedzieli się o wyniku., Zanim tam dotarli, posłaniec—ale nie Feidippides, według uczonych-przebiegł 25 mil, aby dostarczyć dobrą nowinę. Więc dlaczego bierzemy 26.2? Dlaczego nie przejechaliśmy jakieś 300 mil, dystans jaki Pheidippides przebiegł z Aten do Sparty i z powrotem? Po co podkreślać krótszy bieg, gdy nastąpił znacznie większy wyczyn? Być może dlatego, że w tej ostatniej wyprawie z Pola Bitwy Maratonu do Aten, mistyczny posłaniec rzekomo zmarł na zakończenie. Dla starożytnych Greków nic nie może być szlachetniejsze niż śmierć po heroicznym uczynku dla ojczyzny.,
* * *
Opublikowane przez Rodale.
Posłuchaj rozmowy z Davidem Willeyem i Deanem Karnazesem w „The RW Show.”Dostępny na iTunes, Stitcher i innych platformach podcastowych.