zaufanie jest podstawą wszystkich ludzkich powiązań, od przypadkowych spotkań po przyjaźnie i intymne relacje. Reguluje wszystkie interakcje, jakie mamy ze sobą. Nikt nie prowadziłby samochodu, nie chodziłby po chodniku, nie wsiadałby do pociągu czy samolotu, gdybyśmy nie” ufali”, że inni ludzie traktują swoje obowiązki poważnie i przestrzegaliby wszelkich zasad obowiązujących w danym przedsięwzięciu. Ufamy, że inni kierowcy pozostaną na swoich pasach, że konduktorzy i piloci będą trzeźwi i czujni., I że ludzie na ogół zrobią wszystko, aby wywiązać się ze swoich zobowiązań wobec nas. Kultura, Cywilizacja i społeczność zależą od takiego zaufania.
jak pisze Jeffry A. Simpson: „zaufanie polega na zestawianiu najskromniejszych nadziei i aspiracji ludzi z ich najgłębszymi zmartwieniami i obawami.”Ten opis wyjaśnia, dlaczego tak wielu ludzi ma problemy z zaufaniem: dla nich korzyści płynące z bliskości i intymności są przyćmione możliwością bólu i zdrady.,
wstępne oceny, czy ktoś jest godny zaufania—odpowiedź na pytanie „przyjaciel czy wróg”—dokonują się automatycznie, poza naszą świadomością, dzięki naszej historii ewolucyjnej. Ale prawda jest taka, że nawet w kontekście intymnych relacji, nasze odpowiedzi są wynikiem pracy modeli, których nie postrzegamy świadomie.
ludzka zdolność do zaufania i ufności nie jest spełniana na równych zasadach; niektórzy ludzie są w stanie ufać łatwiej niż inni i w rzeczywistości lepiej są godni zaufania i oceniają wiarygodność., Po raz kolejny natura przywiązania do naszych opiekunów w dzieciństwie – czy to bezpieczne, czy niepewne, a w ramach kategorii niepewności-niespokojne lub unikające-może wpływać na to, jak ufamy, ponieważ te wczesne przywiązania stanowią model postrzegania świata i ludzi w nim przebywających.
dziecko, które dowiaduje się, że bliscy jej ludzie są wiarygodni, można im ufać i będą się nią opiekować, wychodzi w świat z bardzo różnymi mentalnymi prezentacjami i oczekiwaniami dotyczącymi ludzkiej interakcji niż niepewnie przywiązany rówieśnik., Ten bezpieczny skrypt, według Mario Mikulincera i jego współpracowników, ma trzy składniki:
- założenie, że jeśli potrzebujesz pomocy, możesz zwrócić się do kogoś, komu ufasz.
- założenie, że jeśli potrzebujesz wsparcia, twoja bliska osoba będzie tam dla Ciebie i chętnie Ci go udzieli.
- uznanie, że otrzymasz pocieszenie i ulgę dzięki wsparciu, które otrzymasz.
wszystkie te założenia opierają się i wzmacniają zdolność do zaufania., Natomiast osoby niespokojnie przywiązane, narażone na kontakt z matką lub opiekunem, który jest niespójny-czasami źródłem komfortu, a czasami nieobecny – mogą martwić się, że ich partner nie będzie dostępny lub reaguje w czasie potrzeby. Mogą nie ufać, że są obecni i obawiają się polegać na nich. Unikająca przywiązania osoba-ktoś, kto został zaniedbany, odrzucony lub nawet wykorzystany, a tym samym unika bliskiego kontaktu – pozostaje z dala od polegania na kimś o pomoc, ponieważ w ogóle nie ufa i robi, co może, aby pozostać autonomicznym.,
należy pamiętać, że te mentalne reprezentacje nie są funkcją świadomych procesów. Zaufanie lub jego brak nie są wytwarzane przez racjonalne procesy myślowe, ale są przetwarzane zgodnie z mentalnym skryptem, którego możemy nawet nie wiedzieć, że podążamy. Mimo to, w tej chwili możemy nie rozpoznać wzorców.
seria eksperymentów Harriet S. Waters i Everett Waters była zaskakująco jasna w swoich ustaleniach na temat tego, jak działają te skrypty lub mentalne reprezentacje. Uczestnicy otrzymali listę słów jako podpowiedzi i zostali poproszeni o napisanie historii za pomocą tych słów., Jeden przykładowy zestaw słów mógł odnosić się do poranka dziecka: matka, dziecko, zabawa, koc, uścisk, uśmiech, historia, udawanie, miś, zgubione, znalezione i drzemka. Ci z bezpiecznie przymocowanymi podstawami opowiadali historie, które były zazwyczaj pełne matczynej interakcji z szczęśliwym i zadowolonym dzieckiem, wraz z uściskami i uśmiechami, lub pluszowego misia, który został chwilowo zagubiony, a następnie znaleziony., Nie tak dla niepewnie przywiązanych, którzy różnie wyobrażali sobie zdenerwowaną matkę, która rozprasza się i gubi misia, lub taką, która obserwuje dziecko bawiące się kocem samotnie w łóżeczku i postanawia opowiedzieć dziecku historię, ale zmienia zdanie, gdy nie może znaleźć misia, a dziecko zasypia samotnie w łóżeczku. W tej ostatniej narracji słowa „uścisk” i „uśmiech” nigdy nie były nawet używane przez uczestników., Eksperymenty wykorzystywały również podpowiedzi odnoszące się do sytuacji dorosłych—na przykład wypadku samochodowego— i stwierdziły, że narracje są spójne w zależności od tego, czy testerzy mieli bezpieczną bazę, czy nie.
aby wyjść poza technikę szybkiego słowa, Mario Mikulincer, Philip Shaver i inni przeprowadzili osiem eksperymentów, aby zbadać skrypt secure-base i znaleźli dowody na to, że zapewnia on ramy, dzięki którym ludzie przetwarzają informacje o swoich relacjach, w tym oczekiwania, wspomnienia i osądy., Ludzie z bezpieczną bazą są bardziej skłonni być w stanie dostrzec opiekuńcze zachowania i są bardziej dokładne w ich postrzeganiu swoich partnerów; są one również szybciej być zrozumienie i wybaczanie, jeśli partner rozczarowuje ich w jakiś sposób.
ponieważ nasze mentalne reprezentacje są automatyczne i nie są świadomie postrzegane, możemy zwalczać ich wpływ na to, jak interpretujemy wydarzenia i działania, wprowadzając je w świadomą świadomość. Jeśli masz problemy z zaufaniem ludziom, pomocne może być skupienie się na tym, co przynosisz na imprezę., Czy prawidłowo interpretujesz słowa i gesty swojego przyjaciela lub partnera—czy masz tendencję do błędnego odczytywania wskazówek i zachowań, które wskazują, że on lub ona rzeczywiście będzie tam dla Ciebie? Czy odpowiadasz na zinternalizowany skrypt lub na to, co dzieje się w czasie rzeczywistym? Czy to twój scenariusz, czy ludzie, z którymi się zadajesz? Są przewidywalne? Możesz na nich liczyć, a jeśli nie, to czemu nie?
jako ktoś, kto z pierwszej ręki poczuł żądło zdrady, wiem, że nie zawsze jest łatwo zaufać., Ale chciałbym myśleć, że wciąż jestem otwarty na możliwości, jakie daje każdy bliski związek i że w tym momencie, postrzępiony scenariusz zapisany z dzieciństwa może zostać wyrzucony do śmieci, gdzie słusznie należy.
Copyright © Monika Koclajda. Użyte za pozwoleniem.
odwiedź Stronę fotografa na Facebook ' u: www.facebook.com/MonikaKoclajdaPhotography
Copyright © Peg Streep 2014
odwiedź mnie na FACEBOOK: www.Facebook.,com/PegStreepAuthor
READ MY NEW BOOK: Mastering the Art of Quitting: Why It Matters in Life, Love, and Work
READ Mean Mothers: Overcoming The Legacy of Hurt
Mikulincer, Mario, Philip R. Shaver, et al. „Co kryje się w umysłach bezpiecznych i niepewnie przywiązanych ludzi? The Secure-based Script and Its Associations with Attachment Style Dimensions, ” Journal of Personality and Social Psychology (2009), vol. 978-83-6156-633-4,
Waters, Harriet S, and Everett Waters, „the attachment working models concept: between other things, we build script-like representations of secure base experiences,” Attachment and Human Development September 2006, 8(3). 185-197.