prezenter: aby ropa naftowa mogła być efektywnie wykorzystywana przez nowoczesny przemysł, musi być podzielona na części składowe i usuwana z niej zanieczyszczenia, takie jak siarka. Najczęstszą metodą rafinacji ropy jest proces destylacji frakcyjnej. Polega to na podgrzaniu ropy naftowej do około 350 stopni Celsjusza, aby przekształcić ją w mieszaninę gazów. Są one wplecione w wysoki cylinder, znany jako ułamkowa Wieża., Wewnątrz wieży, bardzo długie ciecze węglowe, takie jak bitum i wosk parafinowy, są odprowadzane do rurociągów, aby je rozbić gdzie indziej. Gazy węglowodorowe wznoszą się wewnątrz wieży, przechodząc przez szereg poziomych tac i przegród zwanych kapslami bąbelkowymi. Temperatura na każdej tacy jest kontrolowana tak, aby była w dokładnej temperaturze, w której dany węglowodór skrapla się w ciecz. Proces destylacji opiera się na tym fakcie. Różne węglowodory skraplają się z obłoku gazu, gdy temperatura spada poniżej ich właściwej temperatury wrzenia., Im wyższy wzrost gazu w wieży, tym niższa staje się Temperatura. Dokładne szczegóły są różne w każdej rafinerii i zależą od rodzaju destylowanej ropy naftowej. Ale przy około 260 stopniach olej napędowy skrapla się z gazu. Przy około 180 stopniach NAFTA skrapla się. Benzyna, lub benzyna, skrapla się w około 110 stopni, podczas gdy gaz ropopochodny jest odciągany na górze. Destylowana ciecz z każdego poziomu zawiera mieszaninę alkanów, alkenów i węglowodorów aromatycznych o podobnych właściwościach i wymaga dalszego udoskonalenia i przetwarzania w celu wybrania określonych cząsteczek., Ilości frakcji początkowo wyprodukowanych w rafinerii ropy naftowej nie odpowiadają potrzebom konsumentów. Nie ma dużego zapotrzebowania na dłuższy łańcuch, węglowodory o wysokiej masie cząsteczkowej, ale duże zapotrzebowanie na te o niższej masie cząsteczkowej – na przykład benzyna. Proces zwany krakingiem jest używany do produkcji większej ilości węglowodorów o niższej masie cząsteczkowej. Proces ten rozbija dłuższe łańcuchy na mniejsze. Istnieje wiele różnych przemysłowych wersji krakingu, ale wszystkie opierają się na ogrzewaniu., Po podgrzaniu cząstki poruszają się znacznie szybciej, a ich szybki ruch powoduje zerwanie wiązań węgiel-węgiel. Głównymi formami krakingu są kraking termiczny, kraking katalityczny lub kraking katalityczny, kraking parowy i hydrokraking. Ponieważ różnią się one warunkami reakcji, produkty każdego rodzaju rozruchu będą się różnić. Większość z nich wytwarza mieszaninę nasyconych i nienasyconych węglowodorów. Krakowanie termiczne jest najprostszym i najstarszym procesem. Mieszanina jest podgrzewana do około 750 do 900 Stopni Celsjusza, pod ciśnieniem 700 kilopaskali, czyli około siedmiokrotnego ciśnienia atmosferycznego., W procesie tym Wytwarza się alkeny, takie jak etan i propan, i pozostawia ciężkie pozostałości. Najbardziej efektywny proces tworzenia lżejszych alkanów nazywa się krakingiem katalitycznym. Długie wiązania węgla są łamane przez podgrzewanie do około 500 stopni Celsjusza w środowisku beztlenowym, w obecności zeolitu. Ta krystaliczna substancja, wykonana z Aluminium, Krzemu i tlenu, działa jako katalizator. Katalizator jest substancją, która przyspiesza reakcję lub pozwala jej kontynuować w niższej temperaturze niż normalnie byłoby wymagane., Podczas procesu katalizator, zwykle w postaci proszku, jest poddawany obróbce i ponownie używany w kółko. Kraking katalityczny jest głównym źródłem węglowodorów, z 5 do 10 atomów węgla w łańcuchu. Najbardziej formowanymi cząsteczkami są mniejsze alkany stosowane w benzynie, takie jak propan, butan, pentan, heksan, heptan i Oktan, składniki ciekłego gazu naftowego. W hydrokrakingu ropa naftowa jest podgrzewana pod bardzo wysokim ciśnieniem, zwykle około 5000 kilopaskali, w obecności wodoru, z katalizatorem metalicznym, takim jak platyna, nikiel lub pallad., Proces ten ma tendencję do wytwarzania nasyconych węglowodorów, takich jak alkany o krótszym łańcuchu węglowym, ponieważ dodaje atom wodoru do alkanów i węglowodorów aromatycznych. Jest głównym źródłem nafty do silników odrzutowych, składników benzyny i LPG. W jednej z metod, krakingu termicznego, węglowodór rozcieńcza się parą, a następnie krótko ogrzewa w bardzo gorącym piecu, około 850 stopni Celsjusza, bez tlenu. Reakcja może nastąpić tylko bardzo krótko. Lekkie węglowodory rozpadają się na lżejsze alkeny, w tym etan, propan i Butan, które są przydatne do produkcji tworzyw sztucznych ., Cięższe węglowodory rozkładają się na niektóre z nich, ale dają również produkty bogate w węglowodory aromatyczne i węglowodory nadające się do włączenia do benzyny lub oleju napędowego. Wyższa temperatura pękania sprzyja produkcji etenu i benzenu. W jednostce koksowniczej bitum jest podgrzewany i rozkładany na alkany benzyny i olej napędowy, pozostawiając koks, topioną kombinację węgla i popiołu. Koks może być stosowany jako paliwo bezdymne. Reforming polega na rozbiciu prostych łańcuchów alkanów na rozgałęzione alkany. Rozgałęzione alkany w zakresie atomów węgla od 6 do 10 są preferowane jako paliwo samochodowe., Alkany te łatwo parują w komorze spalania silnika, bez tworzenia kropelek i są mniej podatne na przedwczesny zapłon, co wpływa na pracę silnika. Mniejsze węglowodory mogą być również przetwarzane w celu utworzenia dłuższych cząsteczek łańcucha węglowego w rafinerii. Odbywa się to w procesie reformingu katalitycznego, gdy ciepło jest stosowane w obecności katalizatora platynowego, węglowodory o krótkim łańcuchu węglowym mogą wiązać się z formami aromatycznymi, stosowanymi w produkcji chemikaliów. Produktem ubocznym reakcji jest gaz wodorowy, który może być stosowany do hydrokrakingu., Węglowodory pełnią ważną funkcję we współczesnym społeczeństwie, jako paliwo, jako rozpuszczalniki i jako budulec tworzyw sztucznych. Ropa naftowa jest destylowana do jej podstawowych składników. Dłuższe węglowodory łańcucha węglowego mogą być pęknięte, aby stać się bardziej wartościowe, krótsze węglowodory łańcuchowe, a krótkie cząsteczki łańcucha mogą wiązać się tworząc użyteczne dłuższe cząsteczki łańcucha.