Ralph Fiennes rozluźnia się

Ralph Fiennes wydaje się zarówno parodyjnie angielski, jak i doskonale Europejski. Oprócz wszystkich miar brytyjskich zagrał m.in. w: austriackim, irlandzkim, francuskim, niemieckim, węgierskim, rosyjskim i nieokreślonym Bałkańskim—a także amerykańskim (zarówno odmiany osy, jak i seryjnie-zabójcze) oraz wężowym. Wydaje się, że nosi ze sobą, wśród wielu innych uroków, skrytkę słów, zwrotów i prawidłowej wymowy języków nieanglojęzycznych, jak głęboka Kieszeń pełna monet sprzed strefy euro., Bardzo fajnie jest słuchać, jak mówi w filmach-i osobiście w Londynie, tak jak ja, przez kilka godzin pod koniec stycznia.

Zobacz więcej

mówię to wszystko, aby wyjaśnić, dlaczego Fiennes rejestruje się dla wielu zainteresowanych jego życiem i karierą jako jednego z naszych najlepszych kosmopolitów. Jest, by wymienić niektóre z jego kultury bona fides, jednym z żyjących aktorów najbardziej związanych z Szekspirem. Powiedział, że on i jego sześcioro rodzeństwa dorastali słuchając winylowych nagrań recytacji poezji., Często występował w filmach opartych na cenionych powieściach głównych autorów. Powiedział, że talent, który najbardziej chciałby mieć, to gra na skrzypcach. Powiedział, że kiedy podróżuje do filmu, zawsze robi to z kompletnymi sonatami fortepianowymi Beethovena, „talizmanem” i ” siatką bezpieczeństwa, gdy ktoś czuje się trochę posiniaczony lub poobijany.”Największą miłość swojego życia opisał jako” przemieniające spotkanie z dziełem sztuki, jako słuchacza, widza, czytelnika, widza lub uczestnika.,”Biegle posługuje się stylami malarskimi oraz nazwiskami dyrektorów muzeów i wielkich teatrów zarówno Wschodu, jak i zachodu. Teraz też jest biegły w balecie, ponieważ właśnie wyreżyserował film o radzieckim tancerzu Rudolfie Nurejewie. Lubi skakać na Eurostar do Paryża ze swojego domu w Londynie. Lubi krótkie loty do europejskich stolic. Lubi odbierać wynajęty samochód w Umbrii, aby mógł pojechać-jedyny raz, kiedy jeździ-do swojej „malutkiej farmy” na włoskiej wsi, gdzie jedzie „poczytać”. Powiedział, że jego ideą idealnego szczęścia jest pływanie nago w morzu., Powiedział, że kiedy i gdzie był najszczęśliwszy w swoim życiu, pływał w Zatoce Voidokilia na południowym Peloponezie.”Kiedy byliśmy razem, brzmiał najbardziej jak Ralph Fiennes, kiedy mówił Europejsko brzmiące rzeczowniki, takie jak „Peugeot” i „Czajkowski” i ” salade niçoise.”Wymawiał mały ogon na c, i, jak postać Fiennesa może go skierować, wymawiał to potrząsająco.

Ten kosmopolityzm wydaje się być punktem o Ralpha Fiennesa w ostatnich latach., Wes Anderson mógł być pierwszym, który dostrzegł nowe zastosowanie tej karykatury: że w post-hearthrob Fiennes, filmowiec może wydobywać patos w średnim życiu, a także lekkomyślność i humor; że jeśli postać miałaby posiadać łukową wiedzę o tym, że grany był przez Ralpha Fiennesa, oglądanie byłoby naprawdę, naprawdę zabawne.

właściwie to może kredyt należy do Martina McDonagha i w Brugii., Dowcip był taki, że Fiennes—bardzo wysoka kultura jego komórek – mógł grać antytezę tylu hrabiów i królów: drażliwego gangstera z East Endu z Szekspirowską placówką z pierdolonymi chujami. Może to był pivot?

a może i to też-może zaczęło się wcześniej, od jego pierwszego bez nosa ” Avada Kedavra!”w filmie o Harrym Potterze. Może wtedy poczuliśmy, że Opcje się rozszerzają.

, Zawsze będzie podwalina angielskiego / Europejskiego dramatu (Lista Schindlera, Angielski pacjent, stały Ogrodnik, koniec romansu, Słońce, żeby wymienić tylko kilka uznanych ciężarów), ale teraz było miejsce na świeży rodzaj obecności na ekranie. Dostajesz nominowany do Oscara talent i samoświadomość.

Weźmy Luca Guadagnino ' S A Bigger Splash, na przykład, gdzie Fiennes gra motor-mouthing koktajl smaku i devil-may-care, który może być zredukowany do czegoś takiego jak: typ Ralph Fiennes—ale z wszystkimi guzikami koszuli rozpiętymi. Typ Ralph Fiennes-ale z Jagger falsetto i przewiewnym lnem. Jest scena, w której Harry Hawkes z Fiennesa prowadzi swoich rodaków do miejsca, w którym nie ma turystów, na odludnym wzgórzu na włoskiej wyspie., Pamiętam, że myślałem w teatrze, w samolocie, czy gdziekolwiek indziej: o tym. To jest to, co dostajesz, gdy rozbierasz Mundur wyniosłej przyzwoitości, ale nadal masz całą wiedzę—cały język, dowodzenie i mądrość zgromadzone przez całe życie płynnego przekraczania europejskich granic. Wynik jest bardzo zabawny i bardzo fajny.

kiedy spotkaliśmy się w styczniu, Fiennes właśnie skończył 76-pokazowy bieg Antoniusza i Kleopatry w Teatrze Narodowym w Londynie. Spędził poprzedni dzień-swój jedyny dzień wolny między sztuką a nową sesją filmową-czytając książki i odpowiadając na e-maile., (On był dziennikarzem, kiedy po raz pierwszy zbliżyłem się do naszego stołu.) Fiennes nadal miał brodę ze sztuki, ale tego wieczoru już jej nie będzie. Nawiązywał do” jakie małe włosy mi zostały ” na górze, styl, który często się zmienia. Jego twarzy było jednak dużo. Wydatny nos i czoło. Lepkie kły. Czułe Blade Oczy, łaskotliwe dla światła-zawsze obecne w bohaterach i złoczyńcach, ta sama para u hrabiego Almásy ' ego, co u Voldemorta. Oczy były takie znajome. Tak jak głos. Jego głos brzmiał dokładnie jak Ralph Fiennes.,

czasami aktorzy dokonują wyborów, aby zmienić swoją karierę. Innym razem te wybory-te teorie na temat ich pracy, takie, jakie przedstawiłem powyżej-są bardziej arbitralne, łącząc niepowiązane możliwości w celu nadania im sensu, sposobu, w jaki śledzimy dziwne zwierzęta z gwiazd., Fiennes powiedział, że w swojej karierze czasami czuł, że ludzie przypuszczają, że odegrał tylko pewną rolę dramatyczną. Zapytałem go, czy kręcenie filmów, m.in. w Brugii i Grand Budapest Hotel, i większy Splash, było jak pivot.

„Nie mogę wyrazić, jak bardzo byłem podekscytowany, kiedy Wes poprosił mnie o udział w filmie. A kiedy Martin McDonagh zaproponował mi bycie szefem londyńskiego gangu. Co nie jest moim oczywistym wspornikiem odlewniczym.,… I wtedy Luca przyszedł do mnie z tą wspaniałą częścią, i to było dla mnie ekscytujące, że ” Oh, świetnie, nie jestem postrzegany jako, NO Nie wiem, angielski intelektualista, albo jakiś fajny, ostry zły facet…. 'To, na co ludzie reagowali, to komedie, albo humorystyczne, co było wyraźnie w scenariuszu Wesa, i Martina, i w większym plusku, a także cudowna scena, o którą poproszono mnie w filmie braci Coen .”(Would that I ' t ' were so simple…,)

„myślę, że to bardzo ważne pytanie. I myślę, że czasami aktorzy absolutnie idą: chcę zrobić to i to. A innym razem przychodzi do ciebie. Wszystkie rzeczy, które najbardziej kochałam, przyszły do mnie. Wysłane do mnie.,”

W przypadku większego plusku, Luca Guadagnino, który uczynił to” celem „jego pracy z Fiennes od czasu obejrzenia Listy i quizu Schindlera, powiedział mi, że wiedział, że aktor dla Harry' ego ” musiał być kimś, kto mógłby nosić kompletną bufoniczną, klaunowską postać połączoną z melancholią—i nie było wątpliwości, że Ralph był odpowiednią osobą do tego.”W tym czasie Fiennes zrobił Grand Budapest Hotel, Guadagnino kontynuował, i właśnie wyszedł zwiastun:” i widziałem go krótko w różowym krawacie, był uprzejmy i swarthy w tym małym klipie, i to było: „widzisz, jest idealny.,”Jest nie tylko mistrzem odcieni smutku i melancholii, ale może również przynieść lekkość i zdolność sympatii, która jest naprawdę wyjątkowa.”To dobrze znoszone ciężkie i nowe światło. Idealnie.Fiennes jest żarłocznym czytelnikiem, a wiele filmów, z których jest najbardziej znany, zostało zaadaptowanych na podstawie dzieł znanych autorów. Michael Ondaatje. Graham Greene. Peter Carey. Szekspir i Dickens. Nawet z bardziej genre-y, to najlepsze z gatunku: Ian Fleming, John Le Carré., Zapytałem go, czy istnieje intencjonalność tych klastrów, do pracy z materiałem od wybitnych powieściopisarzy.

„wiem, pytano mnie o to wcześniej” – powiedział, zdając się uważać za świeże. „Ale myślę, że odpowiadam na film. A ja chętnie robię rzeczy, które nie są oparte na książce, jak w Brugii lub Grand Budapest Hotel.”

zapytałem, czy „jego ludzie” wiedzą, co zamierza zrobić na tym etapie.

„Ale właściwie nie jestem dobrym czytelnikiem scenariuszy filmowych., Wolę czytać … myślę, że próbuję cierpliwości ludzi, którzy mnie reprezentują.- Zaśmiał się świadomie. „Jeśli jest książka do przeczytania, a oboje tam siedzą … pójdę do książki, przeczytam scenariusz później./ Align = „center” bgcolor = „# e0ffe0 ” / cesarz chin / / align = center / „

zapytałem Tony ' ego Revolori, który grał nastoletniego współprowadzącego Fiennesa w Grand Budapest Hotel, czy pamięta, co Fiennes czytał na planie. „Księga sonetów Szekspira”, naturalnie., Revolori powiedział, że Fiennes nauczył go” właściwego sposobu „czytania tych sonetów, a następnie przedstawił mu” pięknie zaprojektowaną księgę ” tych wierszy na koniec sesji. Na planie trwały rozmowy na temat dykcji z reżyserem Wesem Andersonem. Wprowadzono twistery języka. Stanęła na balkonie z balustradą imitując go czkawką, witając go polubownie. „Bitewne zakręcanie języka”. (Byłbym nieszczery, gdybym opisał cokolwiek z tego jako szokujące.,)

z daleka trudno dostrzec życie Fiennesa jako coś innego niż pełne i pełne kultury wysokiej. Zapytałem, czy jako znany człowiek kultury, z zamiłowaniem do teatru i opery, muzyki klasycznej i sztuki, martwił się, że w kulturze coś” ślizga się”?

„myślę, że ponieważ Narodowy jest świeży, mogę o tym mówić nieco więcej—mogę znać swoje myśli o Narodowym bardziej niż…”

” niż cała kultura, tak jak pytam?”Powiedziałem.

śmiał się., „To może być nostalgia, może tak chcę pamiętać, ale czuliście, że w Teatrze Narodowym – a na pewno w Stratford – muszą funkcjonować jako zespół. Myślę, że to prawdopodobnie niemożliwe, aby to zrobić teraz ze względu na sposób, w jaki działa biznes rozrywkowy, i sposób, w jaki aktorzy muszą być częścią—płaca nie jest wysoka—więc trzeba zarabiać pieniądze w telewizji lub robi lektorów. Ale może mam Romantyczne poczucie Towarzystwa.,”

„Chciałem być aktorem, ponieważ byłem podekscytowany Szekspirem. To było ekscytujące i poruszające. Nie wiem, miałem dość naiwne zauroczenie Szekspirem., Pomyślałem, co za wspaniała rzecz być w Royal Shakespeare Company, czy National – i tak naprawdę nie myślałem o filmach, bo to wydawało się innym światem.”

Szekspir doprowadził do swoich pierwszych filmów, które doprowadziły do spotkania ze Spielbergiem i roli austriackiego nazisty. W 1993 roku został nominowany do pierwszego Oscara i rozpoczął 25-letnią karierę filmową. „Jeśli wybierze odpowiednie role i nie zapomni o teatrze”, powiedział Spielberg o Fiennesie, nieświadomie dostarczając użytecznego planu, ” myślę, że w końcu może być Alecem Guinnessem lub Laurence Olivierem.,”

Fiennes nie zapomniał o teatrze i często wraca do Szekspira. Sztuki były jego pierwszą miłością. I pomimo wszystkich sił popychających młodszych aktorów do innych rodzajów pracy, odkrywa, że to samo zauroczenie trwa z nowym pokoleniem. „Nawet wracając z naszej ostatniej soboty, przez most na imprezę, którą mieliśmy , jedna z młodszych członkiń obsady, mała rola, ale urocza obecność … mówiła:” chciałam tylko zagrać Szekspira. Uwielbiam to. Po prostu… ” i wyraziła to, co czułem., Byłem tak wzruszony, bo powiedziała to z takim ” kocham Szekspira.””

Uwielbiam to. Każdy aktor, Nieznany i sławny, wyrównywał w nim wspólnie intymność ze sobą i z miastem, w którym występowali każdej nocy. Fajnie było zobaczyć Fiennesa w Londynie. Szkoda byłoby spotkać go gdziekolwiek indziej. Spacerowaliśmy trochę po Covent Garden, a on wskazał wielkie teatry na West Endzie., Tam Eliza Doolittle sprzedaje kwiaty na początku Pigmalionu. To było Biuro Dickensa. Fantastycznie. Wytyczył dokładną granicę Londynu, wskazując na” tę kościelną rzecz”, krytyczny znacznik. Staliśmy twarzą do Teatru Narodowego-po drugiej stronie mostu, o którym wspominał – i to było jak bycie pijakiem z Ouija, który wrócił do swojego ulubionego baru. Teatr czuł się jak w domu, jakby wszystkie wędrówki mogły tam skończyć. Fiennes przez całą karierę mieszkał i pracował głównie w Londynie. Zapytałam go, czy kiedykolwiek myśli o innym miejscu.,

„kocham Londyn. Londyn to wspaniałe miasto. Myślę, że ma fantastyczne rzeczy. Nie wiem, myślę, że myślałem o innym miejscu, ale nie zrobiłem tego, bo jeśli to działa, to po co to naprawiać?”powiedział. „Jestem w zabawnym momencie i ciągle chcę zmienić sposób, w jaki żyję, gdzie mieszkam i jak żyję. Mieszkam w Londynie, mieszkam w Londynie przez całe dorosłe życie, mieszkam w dzielnicy East End Shoreditch, zanim stała się Uber-hip, kupiłem mieszkanie w 2000 roku. Mam bardzo piękne miejsce w Nowym Jorku, do którego uwielbiam chodzić. Ale większość prac, które dostaję, opiera się na tym., A praca w teatrze … ciągle wracam, bo tęsknię za tym, Tęsknię za tym czymś.”

Pięć nowych filmów: prequel Kingsmana, Nowy Bond („czekam na scenariusz Bonda; liczę na seksowną lokalizację”) oraz trzy inne, ciekawie brzmiące dramaty., Plus premiera Białego Kruka-trzeciego filmu Fiennesa w roli reżysera-o młodym Rudolfie Nurejewie, słynnym Radzieckim tancerzu, i jego ucieczce z ZSRR do Francji w 1961 roku.

Biały Kruk zawiera kilka scen, które uwieczniają te „przemieniające spotkania z dziełem sztuki”, które Fiennes określił jako miłość swojego życia. W jednej z retrospekcji Młody Nureyev-urodzony w transsyberyjskim pociągu do biednych rodziców – zostaje zabrany przez matkę do teatru. Nie widzimy tego, co dzieje się na scenie, tylko to, co dzieje się na jego twarzy., Widzimy to ponownie, gdy Nureyev, starszy teraz i trenujący w Leningradzie, stoi przed Rembrandtami w Ermitażu. I jeszcze raz, gdy obudzi się pewnego ranka, by upewnić się, że jest pierwszą osobą w Luwrze, żeby Géricault miał tratwę meduzy tylko dla siebie.

znowu i znowu i znowu—”transformujące spotkania z dziełem sztuki.”

przeczytałem mu słowa Fiennesa.

śmiał się z uznania. „Tak, ok. Zapomniałem o tym.”

zapytałem go o te sceny w filmie.,

„te sceny,” powiedział, „ta w Luwrze i ta w Ermitażu, z Rembrandtem, to były sceny, które naprawdę mnie poruszyły. Ponieważ zaręczyny z Rembrandtem … myślałem, że Syn marnotrawny, patrząc na to, kiedy to nakręciliśmy, byłem tak emocjonalny, że nie płakałem, ale w środku … to były dla mnie święte dni.,”

powiedziałem Fiennesowi, że wiem, że odpowiedział na to pytanie po wyreżyserowaniu jego dwóch pierwszych filmów, ale zastanawiałem się, czy odpowiedź ewoluowała podczas jego trzeciego: wśród reżyserów, z którymi pracował, czy układał kawałki z jednego lub drugiego, aby pomóc mu go poinformować, czy stał teraz sam?

„Nie wiem, czy świadomie czerpię z filmów, w których byłem, pod względem wizualnym, pod względem kinematografii” – powiedział. „Ale na pewno, jeśli chodzi o sposób pracy … często interesuje mnie Spielberg, którego energia, wokal… nie jest cichym rodzajem monosylabowego, cichego reżysera., Jest bezpośredni. 'Po prostu idź tutaj. Po prostu załóż ten obiektyw. Usiądź. Zrób to szybko. Bardzo sprytne. Całkowicie. I czujesz to. Pamiętam ten zestaw, ludzie go uwielbiali, bo było poczucie pędu. Myślę, że ogólnie aktorzy i ekipa uwielbiają, gdy czują ten pęd naprzód, a wraz z nim dobrą pracę.”

„

– Wahanie, wahanie na planie jest … – zachichotał mrocznie. „Zbyt wiele wahań jest niepokojące., Anthony Minghella był świetny z aktorami. Delikatna prowokacja do szukania czegoś innego… to w moim braku doświadczenia myślałem, że chce, żebym to „uderzył”, „przygwoździł”.’Ale myślę, że właściwie, całkiem słusznie, on szuka' co jeszcze mogę dostać, że ten aktor może mieć tak, że nie wymyślają czegoś, aby mnie zadowolić?””

Po obiedzie poszliśmy w niewielkiej odległości do Royal Opera House, gdzie Nureyev tańczył i gdzie duży czarno-biały portret jego wisi na skrzydłach, unosząc się nad tancerzami, gdy wchodzą na scenę. Royal Opera House jest również miejscem, w którym Fiennes pobierał lekcje baletu—jak mówi—osiem lub dziewięć-z tancerzem w Królewskim balecie o imieniu Bennet Gartside, przygotowując się do gry legendarnego radzieckiego nauczyciela Baletu Aleksandra Puszkina., Raz, i tylko raz, w mojej obecności, Fiennes zrobił tę niewiarygodnie dziwną rzecz, w której aktor przekształca swoją głowę, twarz i ciało w innego człowieka w mgnieniu oka, totalną magiczną sztuczkę, pokazując mi sposób, w jaki Puszkin zrobił coś lub coś.

Biały Kruk Nureyev jest grany przez rosyjskiego tancerza Olega Ivenko, który skacze i obraca się tak mocno, jak nici śruby., Film buduje się do mistrzowsko trzymającej w napięciu kulminacji na lotnisku Le Bourget w Paryżu, gdzie Nureyev musi wybrać między ucieczką na zachód lub odesłaniem do Związku Radzieckiego, aby stawić czoła nieznanemu—ale prawdopodobnie strasznemu-losowi.

„nie jest to łatwa decyzja, ponieważ siedzi tam w pokoju. Widzieliśmy miłość matki, widzieliśmy wsparcie Puszkina i widzieliśmy tych przyjaciół—to nie tylko opresyjne imperium zła, to nie było duszne-powiedział Fiennes. „Kiedy kręciliśmy Leningrad, radzieckie sceny, chciałem, aby był dość klasycznie oprawiony, i zawsze tak lekko, podnosimy kolor., Nie chcemy potwierdzać stereotypu szarego Sowieckiego Świata. A kiedy próbowałem spojrzeć na kolorowe fotosy z czasów sowieckich, są dość trudne do znalezienia—ale kiedy je znajdziesz-bang!- Mam na myśli wszystkich, kobiety, czerwony, Czerwony jest kolorem politycznym, ale czerwony jest wszędzie. Ale wyskakuje! I widzimy tak wiele czarno-białych, to takie dziwne, co robi ta bardzo podstawowa rzecz wizualna. Tak. just…it to skomplikowane…. Wiem, że film zadaje pytania, Nie wiem, czy na nie odpowiada. Nie wiem, czy film powinien odpowiedzieć. Lubię filmy, które prowokują mnie do myślenia.,”

kiedy spotkałem Fiennesa w Londynie pod koniec stycznia, polityka była na powierzchni. Plan Brexitu Theresy May został właśnie odrzucony przez Parlament. Fiennes wygłosił niedawno mało znane przemówienie podczas Europejskich Nagród Filmowych, w którym mówił o roli filmu w Europie i obecnych stosunkach Europy z Wielką Brytanią. Przemówienie miało charakter ekonomiczny, ale pilny i jednoznaczny w swojej diagnozie kryzysu politycznego w Europie i WIELKIEJ BRYTANII., i o roli filmu jako remedium:

W oczekiwaniu na tę okazję…nie mogłem nie zastanowić się, co to znaczy uważać się za Europejczyka. Czy to instynkt? Poczucie przynależności? Czy Mogę być Anglikiem i Europejczykiem? Dobitnie: Tak. To moje przeczucie.

istnieje prawdopodobnie kryzys w Europie, a nasze poczucie rodziny, więzi, wspólnej historii, wspólnych ran, to uczucie jest zagrożone przez dyskurs podziału. Plemienne i reakcyjne słownictwo jest wśród nas., Przygnębiające i przygnębiające jest oglądanie w moim własnym kraju debaty na temat tego, kim jesteśmy w stosunku do Europy. Teraz w Anglii jest tylko hałas podziału.

ale film, filmowanie, ekspresja w filmie, może być oknem dla nas, aby zobaczyć innego człowieka, innego ludzkiego doświadczenia, i możemy celebrować nasze różnice w języku, kulturze, obyczajach i naszym wspólnym człowieczeństwie w tym samym czasie. Ale akt widzenia, widzenia drugiego, widzenia przez obiektyw, niesie w sobie, jak sądzę, istotny akt dawania świadectwa., Być może, jeśli naprawdę będziemy dawać świadectwo, może istnieć prawdziwa więź i lepsze zrozumienie…. Nasze filmy mogą być piosenkami, przekraczającymi granice i języki z melodiami i harmoniami w postaci światła i dźwięku oraz schematami narracji.

omówiliśmy przemówienie i jego intencje z nim. Zapytałem go, jak wiele pomysłów w Białym Kruku—sposób, w jaki balet może poruszać się poza granicami, jak filmy, które opisuje—było na jego głowie, kiedy wygłosił przemówienie.,

„Po prostu miałem instynkt, że chciałem powiedzieć, jak bardzo, jak ważna jest dla mnie społeczność filmowców, i biorąc pod uwagę to, co to było, naprawdę miałem na myśli europejskich filmowców, w czasie, gdy mój własny kraj jest podzielony na temat tego, co to znaczy być związanym z Europą” – powiedział. – Nie dlatego, że kraje muszą tworzyć filmy, które wyrażają ich kulturę…. Przyjemność jest taka, że oglądam francuski film i medytuję nad tym, co on, będąc Anglikiem, co mówi do me…it oferuje nowe prowokacje, a także potwierdza wspólną tożsamość bycia człowiekiem., I czuję, że łączy to to, co mam nadzieję jest możliwe do zidentyfikowania w filmie: bycie poruszonym, a zatem zmienionym przez ekspozycję na dzieło sztuki. To dialog.”

w Białym Kruku są dzieła sztuki, powiedziałem, a także same miasta. Zanim Nureyev zobaczy spektakle lub obrazy, chodzi najpierw po Leningradzie, a potem po Paryżu, doświadczając tego nowego uczucia gdzieś indziej, wpuszczając go do środka., Fiennes nie stroni od swoich podobnych uczuć do Rosji. Uczucia, które odkrywasz, gdy miejsce staje się dla Ciebie ludźmi, którzy tam mieszkają, a nie tylko systemami politycznymi, które dominują w nagłówkach gazet.

„przez lata nawiązałem garść przyjaźni w Rosji, garść, która jest dla mnie bardzo ważna i uwielbiam tam chodzić. I jestem świadomy … mam na myśli autorytarny charakter ich reżimu, który kontroluje głównie całą prasę, i pełzanie cenzury i kontroli, jest bardzo niepokojące., Ale kiedy tam jestem, w pewnym sensie: tam toczy się życie. Widzę niesamowite sztuki teatralne, i mam przyjaźnie z ludźmi…. Interesowało mnie wspólne człowieczeństwo pod ideologicznymi, politycznymi pięściami.”

powiedziałem, że słuchanie o jego przyjaciołach w Rosji przypomniało mi tę samą dynamikę w Stanach Zjednoczonych, dysonans między hałasem amerykańskiej polityki a życiem większości Amerykanów, jak większość ludzi nie ma nic wspólnego z politycznymi nagłówkami, jak większość ludzi stara się zrobić wszystko, co w ich mocy, aby ogólnie być uprzejmym dla swoich sąsiadów.

„To jest to. Dokładnie. Dokładnie., Jestem pewien, że nic, co czytam o polityce Republikańskiej, nie sprawia, że myślę, że kiedykolwiek będę sympatyczny … ale jestem pewien, że mogę pójść do Republikańskiej społeczności w Ameryce i być przyjmowany, i pod opieką, i traktowany z niezwykłą hojnością, przyzwoitością i życzliwością, a ci ludzie mogą iść wspierać republikańskiego kandydata następnego dnia.”

ta ciągła wymiana między ludźmi, czy ostatecznie bezowocna, czy nie, wydaje się krytyczna dla Fiennesa., A sztuka nadal jest jedną z najważniejszych walut przynajmniej wymiany Kultury.

„Balet, niezwiązany z żadnym językiem mówionym, jest niezwykłym komunikatorem…. I jako widzowie, czy to film, balet, czy sztuka, wydaje mi się tak ważne, że mamy przywilej bycia narażonym na te rzeczy…. To jedyny obszar, kulturowa interakcja … gdzie możemy ze sobą rozmawiać. Więc kiedy to jest dotknięte, wydaje się to poważne.”

rozmawialiśmy o wykonawcach i firmach walczących o wizy.,

„nie mówię, że już nie przyjadą, ale to wyzwanie, że trzeba uzyskać wizę, aby pojechać do Rosji. I to zabawne, prawda, że myślę, że wymiana kulturowa, interakcja, wystawy, teatr, balet, przyjazd, to jest, gdzie możemy być jak – ”

Fiennes gwintowane palce razem, mam nadzieję, jak ręce w modlitwie.

Daniel Riley jest edytorem funkcji GQ.

wersja tej historii pierwotnie ukazała się w wydaniu z kwietnia 2019 roku.,

napisy:
Zdjęcia: Scandebergs
stylizowane przez Jon Tietz
Pielęgnacja przez Ciona Johnson-King
Scenografia: Zach Apo-Tsang at Magnet Agency
produkcja: Samira Anderson/Mai Productions