tytuł może być trochę klikalny. Tak, potrafię czytać w myślach. Ale nie czyjś umysł. I nie cały czas. Pozwól mi wyjaśnić.
nie mamy z żoną najlepszego związku. Poznaliśmy się w liceum, ja byłem szkolnym sportowcem, a ona szkolną dziwką. Myślę, że kiedy liceum się skończyło, a reszta miała dla nich resztę życia, wszystko co Hannah i ja mieliśmy było… siebie nawzajem. Wydawało się, że to dobry pomysł, aby wziąć ślub w tym czasie., Mieliśmy się wzbogacić, stać się sławni i stać się uosobieniem „celów w związku”, które zawsze pokazywała mi na Instagram. Życie ma zabawny sposób mówienia „Nie”, gdy o coś prosisz, szczególnie, gdy to coś odnosi sukces i jest szczęśliwe.
nie chcę być przygnębiający – mamy dość normalne życie i stały dochód. Jestem agentem sprzedaży w firmie zajmującej się marketingiem sportowym, a ona kasjerką bankową. Nie najbardziej efektowne kariery (na pewno nigdy nie widziałem siebie jako sprzedawcy, a ona..,nie ma umiejętności do niczego innego), ale opłaca rachunki, a przynajmniej muszę mieć sport na głowie z dala od szkoły średniej.
jednak wychodzę z tematu. Miałem ci powiedzieć o czytaniu w myślach. Więc jak mówiłem, Hannah i ja nie mamy najzdrowszego małżeństwa. Osobiście lubię myśleć, że dojrzałam po liceum. Dostałem pracę, ustatkowałem się, przestałem pić, wiesz-dorosłe rzeczy. Hannah, z drugiej strony, jakby nigdy nie ukończyła szkoły., Chodzi na imprezy co weekend, jest naćpana jakimś narkotykiem lub innym prawie co noc, i pewnie, ma pracę, ale czy zdziwiłoby Cię, gdybym ci powiedział, że to jej piąta praca w tym roku? Już mnie to nie dziwi.
zawsze miałem podejrzenia, że Hannah mnie zdradza. Nigdy nie była lojalna, nawet w liceum. Pierwszy raz spiknęliśmy się, kiedy była z dwoma innymi facetami. Zawsze myślałem, że spotykała się z innymi facetami na imprezach, na których zawsze była, mimo że nigdy nie miałem dowodów. To było przy śniadaniu pewnego ranka, kiedy moje podejrzenia zostały potwierdzone.,
„Boże, szkoda, że nie wyszedł, żebym mogła powiedzieć Markowi, żeby się tu zjawił.”To był głos Hannah, wydobywający się z naprzeciwka stołu. Spojrzałem na nią. Wpatrywała się w telefon, bez wyraźnych emocji na twarzy. Pewnie przeglądała media społecznościowe, tak jak cały dzień.
” Co?”Zapytałem, lekko zdezorientowany.
spojrzała na mnie. „Nic nie powiedziałem.”
kim jest Mark?”
na wspomnienie jego imienia wyglądała na zaskoczoną. „Mój przyjaciel…gdzie o nim słyszałeś?- Spytała.,
„właśnie powiedziałaś, że poprosisz Marka, żeby przyszedł jak tylko wyjdę.”Zaczynałem się denerwować.
„o mój Boże, powiedziałem to na głos?”Słyszałem, jak mówiła. Słyszałem ją. Jej usta nie ruszały się.
„…- Tak-powiedziałam ostrożnie. Nie wiedziałem, co się dzieje.
„do zobaczenia” – powiedziałem zdezorientowany jak diabli. Co to za rozmowa? Powtarzałem to wielokrotnie w myślach. Dlaczego jej usta się nie ruszały?
Zajęło mi to około dnia. Tej nocy przetestowałem swoje zdolności, leżąc w łóżku obok Hannah., Nie chcę omawiać szczegółów tamtej nocy, bo nie lubię o tym pamiętać, jeśli chcesz znać prawdę. Skończyło się na tym, że odeszła. Powiedziała, że ją przestraszyłem, że jestem nienaturalny. Poza tym, nie jestem tu, żeby ci powiedzieć, jak moje małżeństwo się skończyło. Ale chciałem ci powiedzieć, co myślę, że się dzieje – Nie wiem jak i dlaczego, ale myślę, że potrafię czytać w myślach. Z tego, co wiem, mogę czytać myśli kogoś tylko wtedy, gdy myśli on bezpośrednio o mnie.
ma sens?
jak już mówiłem, nie chcę dłużej rozwodzić się nad swoim małżeństwem niż muszę., Chciałam ci tylko opowiedzieć historię, jak się domyśliłam, że to się ze mną dzieje. Prawdziwa rzecz, którą chcę ci powiedzieć – ta część, która mnie przeraża-dzieje się właśnie teraz.
minęły dwa dni odkąd Hannah odeszła. Od tego czasu w domu panuje cisza. / Align = „left” / ..niepokojące. Nie wiem, ilu z Was może się do tego odnieść, ale po sześciu latach życia z kimś, to naprawdę dziwne wrócić do domu i znaleźć dom całkowicie pozbawiony życia.
To mnie wkurza. Nikogo tu nie ma-to na pewno., Ale ciągle to słyszałem…szepty. Za mną, albo z boku, ale nigdy z przodu. Słyszałem swoje imię, a czasem po prostu niespójny szept, a kiedy to słyszałem, biczowałem, tylko po to, aby szepty nagle ustały. Pierwszego dnia starałem się o tym nie myśleć za dużo. Pomyślałem, że mam małe załamanie po tym, jak moja żona mnie zostawiła. Ale następnej nocy, kiedy to piszę…Nie mogę tego dłużej ignorować.
usiadłem przy komputerze, żeby trochę popracować i znów usłyszałem szepty. Mam duże drewniane biurko komputerowe, które odziedziczyłem po rodzicach., Ma dużą przestrzeń na dokumenty i wszystko, a następnie dużą przestrzeń pod krzesłem i innym sprzętem komputerowym. Chodzi mi o to, że jest miejsce dla kogoś, kto siedzi pod spodem, jeśli jest wystarczająco mały.
pisałem na komputerze, kiedy pierwszy raz to usłyszałem.
„chcę ugryźć…Chcę jego stopę.”Szept dobiegł spod biurka. Serce mi się zatrzymało, ale dzięki Bogu miałem sens pisać. Nie chciałem dać napiwku, że to słyszę.
„tylko trochę bliżej…słodkie, delikatne, Ludzkie ciało…,”Od niechcenia przeniosłem stopy z powrotem pod krzesło i zacząłem tworzyć ten post. Nie wiem, co się stanie. Nie wiem, co do cholery było ze mną w moim domu, ani dlaczego mam pecha, żeby to usłyszeć. Po prostu opublikuję wszystko, co jest napisane tak, jak to słyszę. W ten sposób przynajmniej moja rodzina będzie miała kartotekę z pierwszej ręki na wypadek, gdyby coś się stało.
11:32 – „lubię, jak smakuje”
11:34 – „proszę, pozwól mi dotknąć…he 'll never know”
11:40 – „Jump jump jump on the bed bed. Kiedy tatuś się obudzi, będzie martwy.,
11: 46 – „Cut his hands off, yes”
11:46 – „And then he can 't stop us”
12:02 – „I' ve been waiting so long…dlaczego on nie wstaje „
12:11 – „wstań wstań wstań głupi człowiek jestem tak głodny muszę nakarmić muszę jeść „
12:29 – „kiedy idzie spać „
12:41 – ” wkrótce, moja miłości. wkrótce wstanie i będzie nasz.”
12:50 – „I can' t wait any longer I 'm so hungry i 'm so hungry”
1:03 – „it' s time. nie będzie wiedział, obiecuję. nie mogę dłużej czekać.”
Nie wiem, jak długo jeszcze będę mógł pisać., Zamierzam zakończyć ten post tutaj i mam nadzieję, że będę mógł tu siedzieć do rana. Nie mogę oddychać wiedząc, że coś jest centymetry od moich stóp, kucając w ciemności pod moim desk…my Boże, nigdy tak się nie bałam. Chciałbym nigdy nie czytać w myślach, czy cokolwiek mogę zrobić. Żałuję, że się dowiedziałam i mam to już za sobą. Jestem tak cholernie przerażona, że nie mogę wstać, ale nie mogę zostać na tym krześle.
nic nie mogę zrobić.
UPDATE: I am alive.