w psychoanalizie mechanizm obronny, w którym niedopuszczalne myśli, uczucia lub życzenia są usuwane ze świadomości. W artykule zatytułowanym „represje” w 1915 r. Zygmunt Freud (1856-1939) podał następującą, krótką i często cytowaną definicję: „istota represji polega po prostu na odwróceniu czegoś i utrzymywaniu go na dystans, od świadomości” (Wydanie Standardowe, XIV, S. 146-58, s. 147, kursywą w oryginale)., W represji pierwotnej życzenia emanujące z id są blokowane przed dotarciem do świadomości; w represji pierwotnej niepokojące informacje już w świadomości są usuwane i blokowane przed powrotem; a w represji wtórnej świadomy materiał, który przypomina stłumiony materiał, jest również usuwany ze świadomości. Termin (niem. Verdrängung) został wprowadzony w sensie psychologicznym w 1806 roku przez niemieckiego filozofa i psychologa Johanna Friedricha Herbarta (1776-1841) (Samtliche Werke, V, s. 100)., 19) i powtórzył w 1824 w swojej książce Psychologie als Wissenschaft (psychologia jako nauka) i nie ustalono, czy Freud wiedział o tej pracy, kiedy zaczął używać terminu w 1894. Zobacz też: kontrkateksja. Porównaj wykluczenie, stłumienie (z czym pojęcie to jest często mylone). repress vb. stłumiony adj.