w psychoanalizie mechanizm obronny, w którym niedopuszczalne myśli, uczucia lub życzenia są usuwane ze świadomości. W artykule zatytułowanym „represje” w 1915 r. Zygmunt Freud (1856-1939) podał następującą, krótką i często cytowaną definicję: „istota represji polega po prostu na odwróceniu czegoś i utrzymywaniu go na dystans, od świadomości” (Wydanie Standardowe, XIV, S. 146-58, s. 147, kursywą w oryginale)., W represji pierwotnej życzenia emanujące z id są blokowane przed dotarciem do świadomości; w represji pierwotnej niepokojące informacje już w świadomości są usuwane i blokowane przed powrotem; a w represji wtórnej świadomy materiał, który przypomina stłumiony materiał, jest również usuwany ze świadomości. Termin (niem. Verdrängung) został wprowadzony w sensie psychologicznym w 1806 roku przez niemieckiego filozofa i psychologa Johanna Friedricha Herbarta (1776-1841) (Samtliche Werke, V, s. 100)., 19) i powtórzył w 1824 w swojej książce Psychologie als Wissenschaft (psychologia jako nauka) i nie ustalono, czy Freud wiedział o tej pracy, kiedy zaczął używać terminu w 1894. Zobacz też: kontrkateksja. Porównaj wykluczenie, stłumienie (z czym pojęcie to jest często mylone). repress vb. stłumiony adj.

Articles

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *