produkcja głównych dzieł
nastąpił okres intensywnej twórczości, najbardziej owocny w życiu Becketta. Jego stosunkowo nieliczne przedwojenne publikacje zawierały dwa eseje o Joyce ' u i francuskim powieściopisarzu Marcelu Prouście., Tom More Pricks Than Kicks (1934) zawierał 10 opowiadań opisujących epizody z życia intelektualisty z Dublina, Belacqua Shuah, a powieść Murphy (1938) dotyczy Irlandczyka w Londynie, który ucieka przed dziewczyną, którą zamierza poślubić, aby żyć w kontemplacji jako pielęgniarka w zakładzie psychiatrycznym. Jego dwa wąskie tomy poezji to „Whoroscope” (1930), „poemat o francuskim filozofie René Descartes” i „zbiór Kości ECHA” (1935). Wiele opowiadań i wierszy zostało rozrzuconych w różnych periodykach., W połowie lat 30. napisał powieść Sen o Sprawiedliwych dla kobiet, ale pozostała niekompletna i została opublikowana dopiero w 1992 roku.
podczas ukrywania się we Francji, Beckett ukończył również inną powieść, Watt, która nie została opublikowana aż do 1953 roku. Po powrocie do Paryża, w latach 1946-1949, Beckett wyprodukował kilka opowiadań: główne prozatorskie opowiadania Molloy (1951), Malone meurt (1951; Malone umiera) i L ' Innocommable (1953; Unnamable) oraz dwie sztuki, Nieopublikowane Trzyaktowe Eleutheria i czekając na Godota.,
jednak dopiero w 1951 roku prace te ujrzały światło dzienne. Po wielu odmowach Suzanne Deschevaux-Dumesnil (późniejsza Mme Beckett), dożywotnia towarzyszka Becketta, w końcu udało się znaleźć wydawcę dla Molloya. Kiedy książka ta nie tylko okazała się skromnym sukcesem komercyjnym, ale również została przyjęta z entuzjazmem przez francuskich krytyków, ten sam wydawca wydał dwie pozostałe powieści i czekając na Godota. To właśnie dzięki niesamowitemu sukcesowi czekania na Godota w małym Théâtre de Babylone w Paryżu w styczniu 1953 roku, Beckett zyskała światową sławę., Beckett kontynuował pisanie, ale wolniej niż w następnych latach powojennych. Jego zainteresowania skupiały się głównie na sztukach Scenicznych i radiowych oraz wielu utworach prozatorskich. (Ten okres życia Becketta traktowany jest w drugim tomie listów, wydanym w 2011 roku, obejmującym lata 1941-56.)
Beckett nadal mieszkał w Paryżu, ale większość jego twórczości pisano w małym domu na odludziu w Dolinie Marne, niedaleko Paryża., Jego całkowite poświęcenie dla sztuki rozciągało się na całkowite unikanie wszelkiej osobistej reklamy, wystąpień w radiu lub telewizji oraz wszelkich wywiadów dziennikarskich. Kiedy w 1969 roku otrzymał literacką Nagrodę Nobla, przyjął ją, ale odmówił podróży do Sztokholmu, aby uniknąć publicznego wystąpienia na uroczystościach. Obszerny wybór materiałów archiwalnych i epistolarnych został opublikowany jako Dear Mr. Beckett: Letters from the Publisher, the Samuel Beckett File (2016), oferując czytelnikom wgląd w jego proces.