trzecia Republika Francuska powstała po klęsce Francji przez Prusy w 1871 roku. Po wojnie przywódca nowych zjednoczonych Niemiec, Otto von Bismarck, był w stanie odebrać Francji Alzację i Lotaryngię, Strasburg i wielką twierdzę Metz.
nowy parlament Francuski utworzony po wojnie francusko-pruskiej, składał się z Senatu i Izby Deputowanych., W 1914 Raymond Poincaré został prezydentem Francji, a René Viviani jego premierem.
w pierwszej dekadzie XX wieku Francja była nadal krajem w przeważającej mierze rolniczym i była samowystarczalna pod względem żywności. Francja była jednym z wiodących na świecie krajów handlowych, ale produkcja przemysłowa była niższa niż w Niemczech i Wielkiej Brytanii.
rząd francuski uznał Niemcy za główne zagrożenie dla swojego terytorium. Zostało to wzmocnione decyzją Niemiec w 1882 roku o utworzeniu potrójnego Sojuszu., Zgodnie z warunkami tego sojuszu wojskowego Niemcy, Austro-Węgry i Włochy zgodziły się wspierać się nawzajem w razie ataku Francji lub Rosji.
Wielka Brytania podzieliła obawy Francji dotyczące potrójnego Sojuszu i w 1904 oba kraje podpisały Entente Cordiale (przyjazne porozumienie). Celem Sojuszu było zachęcenie do współpracy wobec postrzeganego zagrożenia ze strony Niemiec. Trzy lata później Rosja, która również obawiała się wzrostu armii niemieckiej, dołączyła do Wielkiej Brytanii i Francji, tworząc potrójną Ententę.,
Francuska Służba lotnicza (aéronautique Militaire) została utworzona w październiku 1910 roku. Francja przewodziła światu we wczesnym projektowaniu samolotów i do połowy 1912 roku dysponowała pięcioma eskadrami (escadryle). Do 1914 roku liczba ta wzrosła do 132 maszyn (21 eskadr).
wydatki na marynarkę francuską podwoiły się w latach 1910-1914. Do lata 1914 roku Francja dysponowała 19 pancernikami, 32 krążownikami, 86 niszczycielami, 34 okrętami podwodnymi i 115 kutrami torpedowymi. Rząd francuski zamówił kolejne 14 pancerników, ale wciąż czekały na ich dostarczenie.,
w styczniu 1914 roku armia francuska liczyła 47 dywizji (777 000 francuskich i 46 000 kolonialnych) w 21 korpusach regionalnych, z dołączoną kawalerią i polowymi jednostkami artylerii. Większość tych oddziałów została rozlokowana wewnątrz Francji z masą wzdłuż wschodniej granicy w ramach planu 17. W obawie przed wojną z Niemcami latem 1914 roku zmobilizowano kolejnych 2,9 mln ludzi.
