historia Pygmalion and Galatea to czarujący mit o cypryjskim rzeźbiarzu, który zakochał się we własnej rzeźbie. Modli się do bogini Afrodyty (aka Wenus), aby przywrócić rzeźbę do życia, ponieważ planuje, że będzie to jego żona. Bogini spełnia jego życzenie i w rezultacie Pigmalion i jego stworzenie żyli długo i szczęśliwie.
Owidiusz (43 p. n. e.-17 n. e.) zmienił mit w powieść erotyczną, gdy zaadaptował tę historię w swoich Metamorfozach (8 n. e.)., Ale nawet ta perfumowana wersja daje niepozorną nadzieję artysty, że ich twórczość może kiedyś ożywić. Jest to mit, który zainspirował wielu od jego starożytnego greckiego pochodzenia. Franz von Stuck (1863-1928), Jean-Léon Gérôme (1824-1904) i François Boucher (1703-1770) są wśród tych, którzy znaleźli z niego inspirację. Ale jedną z najbardziej preferowanych wersji był przedstawiony przez Prerafaelitów artysta Sir Edward Burne-Jones (1833-1898) w jego serii czterech paneli pokazanych poniżej.,
Pygmalion i Galatea I: serce pragnie
Pygmalion jest tutaj w swoim studiu, z wyrazem głębokiej myśli wyrytej na jego twarzy. Zdegustowany rozpustnym stylem życia miejscowych kobiet, postanowił pozostać w celibacie i poświęcić swoje życie rzemiosłu., Jest nieświadomy kobiet zaglądających przez jego drzwi, wraz z jego poprzednimi posągami, które przypominają nam o trzech łaskach. Widzi w swoim umyśle obraz idealnej kobiety, której jeszcze nie stworzył.
Pygmalion i Galatea II: powstrzymanie ręki
pewnego dnia Pigmalion kończy swoją kreację kobiety swoich marzeń. W rezultacie zakochuje się w nim beznadziejnie. W chwili natchnienia nazywa figurkę Galatea. Znaczenie imienia to ” ta, która jest biała jak mleko.”Niezliczone są noce i dnie, które spędza wpatrując się w nią.
narzędzia i instrumenty, w tym prawie półprzezroczysta miękka szczotka, są rozproszone pod stopami posągu. To pokazuje pracę, jaką włożył w jej doskonalenie.,
Pygmalion and Galatea III: The Godhead Fire
w międzyczasie miasto obchodzi święto w imię bogini Afrodyty. Podczas składania ofiar Afrodytom, Pygmalion modli się z całego serca i duszy, aby bogini ożyła jego posąg., Dotknięty głęboką czcią bogini odwiedza jego pracownię. Jest zdumiona pięknem, które odkryła. W związku z tym spełnia życzenia artystów.
Pygmalion i Galatea IV: dusza osiąga
Po powrocie do domu Pigmalion zauważa rumieniec na policzkach rzeźby., Dlatego powoli uświadamia sobie, że jego modlitwa została wysłuchana. Obejmuje Galatea, a życie wchodzi w zimny marmur.
ich miłość rozkwita i wymieniają się ślubami. Dzięki błogosławieństwom bogini Afrodyty żyją długo i szczęśliwie. Para ma nawet syna, Pafos, który później założył miasto Pafos na Cyprze.
Burne-Jones wykonał dwie serie obrazów olejnych ilustrujących historię. Pierwsza seria obrazów składa się z czterech paneli. Artysta wykonał je w latach 1868-70, na wczesnym etapie swojej kariery., Z monochromatycznymi tonami i raczej sztywnymi formami, w tym czasie artysta był jeszcze w trakcie rozwijania swojego stylu i naśladował swojego mentora i przyjaciela Dante Gabriela Rossettiego.
druga seria, pokazana tutaj, powstała jednak w latach 1875-1878. Charakteryzują się znacznie jaśniejszą paletą. Mają uroczysty i posągowy styl postaci, z których jest znany. Dodatkowo ta seria obrazów zapewniła Burne-Jonesowi pozycję jednego z najbardziej wpływowych artystów wśród członków jego grupy.