Stuka, niemiecki w pełni Sturzkampfflugzeug („bombowiec nurkujący”), nisko-skrzydłowy, jednosilnikowy jednosilnikowy samolot-zwłaszcza bombowiec nurkujący Junkers JU 87-używany przez niemiecką Luftwaffe w latach 1937-1945, ze szczególnym skutkiem w pierwszej połowie II Wojny Światowej. Stuka został zaprojektowany w celu wykorzystania techniki nurkowania—bombardowania opracowanej wcześniej przez US Navy-tj. nurkowanie na celu w stromy kąt i zwalnianie bomb na małej wysokości dla maksymalnej celności przed oderwaniem się., JU 87 miał hamulce nurkujące, aby spowolnić nurkowanie i dać pilotowi więcej czasu na wycelowanie swojego samolotu, a tym samym bomby. Miał również zawiasowe zewnętrzne stojaki bombowe, które mogły, gdy statek był w stromym nurkowaniu, przechylać się w dół i na zewnątrz, tak aby bomby, po zwolnieniu, oczyściły Śmigła Samolotu. JU 87 był uzbrojony w cztery 7,9-milimetrowe karabiny maszynowe, z których dwa były obsługiwane przez tylnego strzelca; pod koniec wojny, tylne karabiny zostały zastąpione przez pojedyncze 13-milimetrowe działo., Stuka przenosiła pod kadłubem jedną 1100-funtową (500-kilogramową) lub jedną 550-funtową (250-kilogramową) bombę, plus dwie mniejsze bomby (110 funtów ) pod każdym skrzydłem. Jednostka była najpierw używana przez niemieckich pilotów w hiszpańskiej wojnie domowej, a następnie w najazdach na Polskę, kraje nizinne i Francję. Dla uzyskania efektu psychologicznego na stałym podwoziu zamontowano syreny napędzane wiatrem, a efekt ten został wzmocniony przez dodanie do bomb kartonowych syren., Chociaż Stukas, udoskonalane od czasu do czasu, były używane przez całą wojnę, ich maksymalna prędkość wynosiła zaledwie 210 mil na godzinę (335 km / h), i okazały się one nie dorównać brytyjskiemu połączeniu wczesnego ostrzegania przez radar i szybkich samolotów myśliwskich.
