Sąd Ostateczny, ogólny, a czasami indywidualny, oceniający myśli, słowa i czyny osób przez boga, bogów lub przez prawa przyczyny i skutku.
Lauros—Giraudon/Art Resource, New York
Zachodnie religie prorockie (tj.,, Zoroastrianizm, judaizm, chrześcijaństwo i Islam) rozwinęły koncepcje Sądu Ostatecznego, które są bogate w wyobrażenia. Zoroastryzm, założony przez irańskiego proroka Zoroastra, naucza, że po śmierci dusza czeka przez trzy noce przy grobie, a czwartego dnia idzie do mostu Rekwizycjusza, gdzie ważone są jego czyny. Jeśli dobro przeważa nad złem, nawet jeśli tylko nieznacznie, dusza jest w stanie przejść przez most do nieba; jeśli złe uczynki przeważają nad dobrem, most staje się zbyt wąski, aby dusza mogła przejść i pogrąża się w zimnej i ciemnej otchłani piekła., To jednak nie koniec, ponieważ nastąpi ostateczne obalenie Ahrimana, księcia demonów, przez Ahurę Mazdā, „mądrego Pana”, który wskrzesi wszystkich ludzi, będzie przewodniczył Sądowi ostatecznemu i przywróci świat do dobroci.
wczesni pisarze hebrajscy podkreślali dzień Pański. Ten dzień będzie dniem sądu Izraela i wszystkich narodów, jak to będzie zapoczątkować Królestwo Pana.
chrześcijaństwo naucza, że wszyscy będą sądzeni przez Boga przy drugim przyjściu Jezusa Chrystusa., W sztuce wczesnochrześcijańskiej scena przedstawia Chrystusa sędziego, zmartwychwstanie umarłych, ważenie dusz, rozdzielenie zbawionych i potępionych oraz przedstawienia nieba i piekła. Później artyści Romańscy stworzyli straszniejszą wizję Sądu Ostatecznego: Chrystus jest ukazany jako srogi sędzia, czasami niosący Miecz i otoczony czterema mistycznymi bestiami—Orłem, lwem, wołem i skrzydlatym człowiekiem-apokalipsy; kontrast między rajem a piekłem jest między tym, co niesamowite, a tym, co okrutne., W łagodniejszej, bardziej humanistycznej sztuce okresu gotyku, piękny Chrystus ukazany jest jako Odkupiciel, jego prawa strona nie zwinięta, aby odsłonić ranę lancy, a obie zranione ręce uniesione wysoko w geście podkreślającym jego ofiarę. Otoczony jest narzędziami swojej męki-Krzyżem—gwoździami, lancą i koroną cierniową. Wstawiennicy zostają odrestaurowani, a scena Sądu Ostatecznego traktowana jest z optymizmem., W XVI wieku Michał Anioł przedstawił radykalnie odmienną wersję Sądu Ostatecznego w swoim fresku w Kaplicy Sykstyńskiej w Rzymie (1533-41): mściwy Chrystus groźnie gestykuluje wobec potępionych.
Islam jest również bogaty w swoje wyobrażenia i konceptualne rozszerzenie doktryny Sądu Ostatecznego. Dzień sądu jest jednym z pięciu kardynalnych wierzeń muzułmanów. Po śmierci osoby są przesłuchiwane o swoją wiarę przez dwóch aniołów: Munkara i Nakīra., Jeśli ktoś był męczennikiem, jego dusza natychmiast trafia do raju; inni przechodzą przez rodzaj czyśćca. W dniu zagłady wszyscy ludzie umrą, a następnie zostaną wskrzeszeni i osądzeni zgodnie z zapisami przechowywanymi w dwóch księgach, jedna zawiera dobre uczynki danej osoby, a druga jego złe uczynki. Według wagi książki, która jest związana na szyi człowieka, zostanie on wysłany do raju lub do piekła.
Starożytne religie Bliskowschodnie wykształciły również wierzenia w Sąd Ostateczny., Na przykład w starożytnej religii egipskiej serce zmarłego było osądzane poprzez postawienie na równowadze utrzymywanej przez boga Anubisa. Jeśli serce było światłem, co wskazuje na dobroć człowieka, dusza mogła udać się do Błogosławionego regionu rządzonego przez Ozyrysa, Boga umarłych. Gdyby serce było ciężkie, dusza mogłaby zostać zniszczona przez hybrydę zwaną Devourress.
w religiach azjatyckich (np. hinduizmie, Dżinizmie i buddyzmie), które wierzą w reinkarnację, pojęcie Sądu Ostatecznego nie jest rzadkością.