w swojej teorii Mimesis Platon mówi, że cała sztuka jest mimetyczna z natury; sztuka jest imitacją życia. Uważał, że „idea” jest ostateczną rzeczywistością. Sztuka imituje ideę, a więc jest imitacją rzeczywistości. Podaje przykład stolarza i krzesła. Pomysł „krzesła” po raz pierwszy pojawił się w umyśle Carpentera. Nadał fizyczny kształt swojemu pomysłowi z drewna i stworzył krzesło. Malarz naśladował krzesło cieśli w swoim obrazie krzesło., Tym samym fotel malarza jest dwukrotnie odsunięty od rzeczywistości. Stąd uważał, że sztuka jest dwukrotnie odsunięta od rzeczywistości. Pierwszą wagę przywiązuje do filozofii, ponieważ filozofia zajmuje się ideami, podczas gdy poezja zajmuje się iluzją-rzeczami, które są dwukrotnie odsunięte od rzeczywistości. Więc dla Platona filozofia jest lepsza od poezji. Platon odrzucał poezję, ponieważ ma ona charakter mimetyczny na gruncie moralnym i filozoficznym. Przeciwnie, Arystoteles opowiadał się za poezją, ponieważ ma ona charakter mimetyczny. Według niego poezja jest imitacją działania, a jego narzędzie dociekania nie jest ani filozoficzne, ani moralne., Zajmuje się poezją jako dziełem sztuki, a nie księgą kazań czy nauczania.